My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

Weer helemaal gelukkig deze dag. Juist vandaag belandde dit prachtige boek weer in mijn brievenbus.  "Wéér" omdat ik het van vroeger ken maar nu waarschijnlijk geheel ànders zal lezen.  Vol verwachting klopt ons hart!!     

Meestal spreken we bij "de Mensheidsrepresentant" erover dat hij  "tussen" de twee boze machten staat.. Maar er is nog  een derde nog bozere macht. De "vernietiger".  Is die hier afwezig?  "Nee" zei iemand.  Deze macht staat  voor Christus.  Zij staan als het ware  "oog in oog" met elkaar.  Dit  is  (de) Liefde!! ☀️ Liefde.... gisteren vertelde iemand daarover wat ik óók wel eens probeer te verwoorden om aan te geven dat liefde niets van doen heeft met "een eitje" zijn. Niets van doen heeft met "ouwe jongens krentenbrood". Niets van doen heeft met een "gemakkelijke allemansvriend" zijn. En ookal niet met "lief doen".  Liefde betekent, zo zei de spreker (in mijn woorden nu) geheel bij jezelf zijn en blijven. Weten wie je bent, weten wat je waard bent. Een "Ik". Een poosje geleden drukte ik voor mijzelf dat uit door te zeggen : "Ik laat me niet meer wegdrukken".  Vanu

  Hoe is die tekst ook alweer beste vrienden : "Geef elkaar uw liefde".  Hoe uiterst vreemd dat velen van ons lijken te denken dat "geven" vanzelf gaat. Liefde geven is niet hetzelfde als voor iemand een gebedje prevelen  Hoe vaak hoor ik niet zo'n soort opmerking : "Ik denk aan je... hoooor!"( Niet altijd tegen mij hoooor... Ik hoor het niet eens meer.)  Degene die dat weer voor z'n kiezen krijgt kan misschien nog net met moeite uit de mond krijgen : "Dankje. Fijn". Hij of zij gaat naar huis.... Zit dagen, weken, jaren alleen... vol dankbaarheid (dààr wordt op gerekend!!) denkend aan de vloek die werd uitgesproken. : "Fijn "ze" dènkt aan me". Bijtend in een theedoek die niet nat is van de vaat maar van de tranen. Of lurkend aan een fles whisky. Of ten slotte hangend aan een touw, weggetrapt krukje op de grond.  Wanneer houden we op met deze goddeloze onzin?  "Geef elkander uw liefde" betekent iets heel ander

  Rudolf Steiner  1861 - 1925  Het is interessant de politieke rol die Annie Besant heeft gespeeld of proberen te spelen in India te gaan bestuderen . Bijvoorbeeld de oprichting van "All-India-Home Rule League" in 1916. Gandhi werd in 1920 voorzitter hiervan. Wat ik nu weet maar opnieuw op Annie Besant  1874 - 1933 moet zoeken is dat Gandhi fel uithaalde naar Annie Besant op een groot congres in Londen waar zij juist vóór hem gesproken had. Dat loog er niet om. 1931 Londen.  Ontroerend Gandhi die ook weigerde   zijn kleding  "aan te passen".    Zo!! Lef he.. ❤️ Waarom ik dat interessant vind ook als Antroposoof is dat uit dit soort dingen blijkt hoe hij dacht over de Theosofie. Maar ook hoe hij de sfeer beleefde rondom deze groep.  Daar is nogal wat over te vinden. Rudolf Steiner heeft hem ook nog "in het vizier" gehad. Of dat omgekeerd óók het geval is geweest?? Wie weet.  Mahatma Gandhi  1869-1948  Nu, ik lees regelmatig dit soort zaken over Gandhi. Maar

  Samenvattend : Wat is het streven naar "heiligheid" ànders dan "kruipen door de modder"?? Wàt is het streven naar heiligheid anders dan de weg gaan die Gandhi aflegde tot hij kon uitspreken :   "Mijn leven is mijn boodschap"??--- Zij die "weten" zijn nederig.  Zij die "half" weten en slechts de "klok hebben horen luiden" en niet op zoek gaan naar "de klepel" zijn de blaaskaken.  Zij die niets willen weten....??  ☀️

 In het streven naar "heiligheid" heb ik twee typen mensen ontdekt. Er zijn zeker meer maar mijn primitieve brein houdt het hier maar bij voor nu. Er zijn mensen die denken dat het een teken van trots en hoogmoed is wanneer hij /zij zou zeggen hiernaar te streven. Dus heel nederig streven zij hier bewust niet naar. Genoegen nemend met een beetje fatsoen en hier en daar goed doen wanneer het zo uitkomt. (Héél zwart /wit). Er zijn mensen die niet leuteren over streven naar heiligheid (hooguit tegenover een priester in een vertrouwelijk gesprek) maar met vallen en opstaan, strompelend, mank, met butsen en builen hun weg gaan.... Niets om trots op te zijn dus spreken over een "streven naar heiligheid". Hoongelach zal je deel zijn. God alléén ziet wat is in het hart van de mens. In feite kan iedereen streven naar "heiligheid". Rijk of arm. Gezond of ziek. "Gezien" of "niet gezien". Vereerd of verguisd. Zwart of wit. Ieder mens kàn ongezien h

Het meest verrassende en onthutsende is voor mij toch de waarheid die in het Evangelie van Johannes te vinden is. Johannes 1. " Het Licht schijnt in de duisternis maar de duisternis heeft het niet begrepen". Misschien kan je hier ook schrijven "gegrepen". Denkend aan de afgelopen jaren  tot nu kan ik verbaasd zijn over het ongeloof van een ander. Het ongeloof dat iemand ànders kan reageren dan deze persoon zèlf verwacht of doet. Waar ik openlijk was over wat ik waarnam, hoe ik dingen beleefde enzovoort kwam ongeloof me tegemoet. Nu, dat kan nog. Maar het wordt nóg anders wanneer het gaat om "oneerlijkheid", om een onzuivere omgang met jou. Je geeft aan het spel door te hebben. Je hoopt dat de ander bijdraait. "Sorry" zal zeggen. Dan zou het klaar zijn geweest. Iedereen maakt wel eens een "uitglijder". Er lijkt gedacht te worden dat je bluft. Dat kan dan blijken uit het vervolg. Je ziet het "weggezogen" worden van d

  Onvermijdelijk is dat we in ons leven geconfronteerd worden met negatieve en destructieve krachten. Het kan onszelf treffen en we horen er dagdagelijks over in het nieuws. Niet alleen grote terroristische aanslagen, niet alleen een Taliban. Nee hier in ons eigen land vrijwel iedere dag dodelijke steekpartijen. Of we worden zelf bedreigd, misschien niet door fysiek geweld maar door een onzichtbare terreur. Vrijwel onzichtbaar. Dat is waar ik ook gisteren weer over schreef. Al deze dingen kunnen in mij, in ons angst oproepen, woede, een gevoel van machteloosheid. Zeker wanneer je in een niet gewild, niet gezocht isolement wordt gedreven hierdoor. En doordat deze zelfde krachten ook in ons, in mij aanwezig zijn kunnen ze gewekt worden. Dan krijg je de situatie met gelijke munt terug betalen enzovoort. Word ik gepest, ik pest terug. Word ik genegeerd, ik doe hetzelfde. Krijg ik een grote bek, ik geef een nog grotere terug. Wie kent en herkent dit niet in zichzelf. Wanneer je getreiterd e

  Petrus en Paulus.  Johannesevangelie 6 Romeinen 1. Lucasevangelie 9. Let op vlak vóór de Transfiguratie  staat dat we ons niet moeten schamen voor Hem en  zijn woorden.  Daarna zegt Hij dat ze moeten zwijgen over wat ze hebben gezien.  Rudolf Steiner  kan hier verder helpen.  Marcusevangelie 8. Petrus en Paulus.  Voor wie meent zich zorgen te moeten maken het volgende : 1. Lees de teksten maar eens. Ik ben niet gek maar gewoon slim! En net als Abraham weet ik waar ik de mosterd haal.  2. Zie mijn /onze voorgangers Petrus en Paulus. Die schaamden zich niet. Stel je eens voor dat ze dat wèl hadden gedaan!! 3. Als jonge Heilssoldaat schaamde ik mij niet hiervoor. Nu oud(er) geworden pak ik de draad weer op. Geheel anders dan toen maar net zo schaamteloos.

Eerder schreef ik over de moed niet ons heil te zoeken in schijnzekerheden van al wat vergankelijk is. En is dat niet àlles wat zintuiglijk waar te nemen is? Met onze handen te betasten? Met ogen te zien, met oren te horen. Te ruiken met de neus, te proeven op de tong. Alles wat we eten?  Is dat dan allemaal verkeerd? Nee helemaal niet. Het probleem is dat we vaak mateloos zijn. Altijd méér, altijd groter, altijd beter. Door de reclame waarmee we letterlijk doodgegooid worden hevig aangewakkerd en gestimuleerd. Een bombardement van reclamespotjes op TV. Ook met alleen radio kan je er bijna niet omheen als je even het Nieuws wilt horen. Ga je even naar de Supermarkt breek je je nek over vooral kratten bier. Of ligt dat aan mij dat het me opvalt èn ergert? Zeker ook. Tegelijk zegt het ook veel over de opdringerigheid hiervan. Maar natuurlijk gezond voedsel hebben we nodig. Een huis(je) waar we ons veilig voelen. Te koud moeten we het niet hebben.  Nu kan ik doorzeuren over wa

 De laatste weken komt er telkens een vraag naar boven. Waarom een onwil, een angst tot overgave te komen? Al meer dan vijftien jaar heb ik gezocht naar wat die "overgave" is en waar de weerstand en angst vandaan komen. In mijzelf vooral.  Nu hangt het ervan over welke "overgave" je het hebt. Overgave aan wat of aan wie.  Nu heb ik ontdekt door schade en schande dat een overgave aan iets wat niet okay is héél gemakkelijk gaat. Bijna ongemerkt kan je in een verslaving glijden. Dat kan een ernstige verslaving zijn  of een "kleine" dagdagelijkse. Of ook een bepaalde manier van gedrag, van reageren. Een wijze van lezen ook. Lees ik de aaneengeregen letters en dat is het dan.... Verslaafd zijn we aan onze gewoontes. Door de verslaving merken we ze ook nauwelijks op. Iedere verslaving heeft iets bewustzijnsvernauwend. Mede daardoor kan het lang duren voor we het kunnen (h)erkennen. Toch begint hiermee onze weg. Iedere weg. Erkennen dat iets anders dan ikzelf het

 Het geestelijke leven kan niet los gezien èn los beleefd worden van ons dagelijks leven. Geestelijk leven moet "instromen" in het vaak harde en zware aardeleven. Alleen zo kan de weg door het aardeleven gegaan worden zodat het vrucht kan dragen. Herfst . Vandaag denk ik veel aan de gepeste kinderen. Ik schreef er eerder al even over. Het is ook weer één van die gruwelijke dingen die een mens een ander mens kan aandoen. Zonder èchte aanleiding. Alles wat er bij gehaald wordt als reden waarom wanneer het pestgedrag uitkomt zijn rotsmoezen.  Wie waagt die wint.  Dàt het kind z'n mond houdt, niet klaagt komt omdat het zich schaamt. Als je gepest wordt ben je immers een "loser" en is er iets mis met jou. In het beste geval nemen ze je mee naar een psychiater. In het slechtste geval beëindig je het leven. Een kind heeft nog niet de mogelijkheden die je als oud(er) mens wel hebt.  Meestal zijn die mogelijkheden je ook niet aankomen waaien. Heb je treiterge

Door nu weer het afgelopen weekend opnieuw fel in het bewustzijn onder andere het verschil tussen verzoekingen en "het boze" zoals in het Onze Vader klinkt bedacht dat ik Friedrich Rittelmeyer maar eens moest herlezen. En dan juist wat hij geschreven heeft hierover in het boekje "Das Vaterunser".   Vroeger... en nú. Altijd lezend 🌞 Vroeg in de middag was ik eraan begonnen. De eerste zinnen gelezen en blijven steken. Géén probleem.. Dat ik bleef steken kwam doordat hij meteen al op Michaël komt. En dan ook nog eens over de strijd tussen satan en Michaël om het lijk van Mozes. Met alle drie heb ik iets in deze tijden. Met lijken óók wel!). Toeval? Hoe dan ook Rittelmeyer wijst op de Judasbrief in het Nieuwe Testament. Judas vers 9. Michaël die niet durfde te oordelen. Wèl zei hij: "Moge de Heer je straffen". (Naardense Bijbel). Nu ga ik toch nog eens in andere vertalingen kijken want dit "schuurt" toch wat...vind ik. Of Rittelmeyer hie

Wanneer je gaat beseffen waarmee of met wie of wat je van doen hebt en je bemerkt het verschil tussen een verzoeking en een aanval van het boze ga je óók de tekst begrijpen die gaat over je niet tegen het kwaad verzetten en zelfs de andere wang toekeren. Verzet tegen dit boze is gevaarlijk omdat jijzelf in een soort bewusteloosheid kunt raken. Een betere reactie lijkt te zijn de andere wang toekeren. Een klap in je gezicht is pijnlijk. Blijkbaar was een klap op de ene wang niet voldoende. Je merkt wel iets maar... Dan kan je terug gaan meppen. Verzet tegen het kwaad... En  op dàt moment ben je de prooi die vastgegrepen wordt en het bewustzijn verliest. Uiterste duisternis. De andere of volgende reactie is de àndere wang toekeren... De klap zal dan zo hard zijn dat het pijn doet. Erge pijn. En pijn geeft bewustzijn. Bewustzijn van mijzelf. En wat is dat anders dan de Christus(kracht) in mij?!  Het is ook zeker niet voor niets dat het de wang is. Er staat niet iets van het ge

De achtste week op weg naar Michaël. En ik blijf even bij "innen" en "uiten". Want dat lijkt toch wel een beetje spannend. Ook neem ik er nu de "spiegeling" bij. De 8e week spiegelt de 3e. De 8e week gaat onder andere over geloof, over dank(baarheid), over de (onverwachte) komst van het Rijk van God. De 3e week ging over vinden wat verloren was.  Omdat ik geen geleerde Theoloog ben mag ik mijn gedachten fijn de vrije loop laten. Ik volg dan ook niet op deze wijze de tekst. Maar ik schrijf zomaar wat "opborrelt". De weg van binnen naar buiten/buiten naar binnen.. Ik vond dàt wat ik kwijt was geraakt. Ik moest "naar buiten" (zintuigen, open!). Of ik werd gevonden toen ik "verloren" was. Dat was de 3e week. Beetje plat gezegd er werd "b innen gehaald". (er is wèl sprake van een openen en dan "omarmen" ook)  PS. Nu na het weekend ontdek ik meer de "wisselwerking".  De 8e week daar kan ik toch wel vind

Bij het lezen van het verhaal over de Barmhartige Samaritaan kan opvallen dat de Samaritaan op reis was. Hij was een soort "buitenbeentje" en óók nog eens op reis. Een "frisse wind" kan je het gevoel krijgen. Deze man kan voor verrassingen, voor "mooie verhalen" zorgen. Wie reist heeft veel te vertellen vaak. Hoe anders die twee daar uit de Tempel waar ze binnen de muren dagdagelijks hun plicht deden. Niet veel "verrassingen" van te verwachten. En zo zie je ze voorbij gaan aan de mens in (doods)nood. Kil, koud, onverschillig. Wegkijken. Op weg naar hun vreugdeloze plicht in het Huis van God. Het heeft iets weg van blasfemie. Voor mij voelt het wel zo. Dàn gaat de derde voorbij. De derde... een reiziger, een vreemdeling. En hij zorgt niet voor een verrassing, deze vreemdeling, deze reiziger  is zèlf  de verrassing!!!

 We lazen de afgelopen weken over de genezingen van de blinde, de doof/stomme. Wanneer ik daar nu heel gewoon vanuit (mijn) de dagelijkse praktijk, het dagelijks leven naar kijk. We zijn niet blind maar verblind. En alleen wijzelf kunnen daar iets tegen doen. De doof/stomme. Doof voor het lijden van de ander maakt dat ik niet kan "spreken". Oost-Indisch doof zijn heel velen van ons. In dàt geval zal ik zelf mijn "oren" moeten openen. De hulp van een geneesheer inroepen waar ikzelf aan de slag moet is krom. Wachten op de hulp van een ander waar ikzelf hulp zou moeten bieden, aan mijzelf èn aan mijn medemens is krom. Soms of eigenlijk heel vaak zouden we eerst maar aan "zelfhulp" moeten doen door dienstbaar te worden aan onze medemens. We zijn ziende blind,  Horende doof,  En we kletsen een ander de oren van het hoofd met onze "wijsheden"...  En kan het alles niets anders zijn dan onwil?? Anders zouden we het toch wel anders doen?? Zo moeilijk is h

 Al langer is voor mij de vraag of beproevingen altijd van God komen of eerder uit de hoofden van mensen. Dààr zouden we ook eens heel goed naar onszelf moeten kijken.... Vooral "de dominees" onder ons. Zij die lijken te weten wat nodig is voor onze arme zielen... Dus "dominees" in de ruimste zin. We leggen elkaar allerlei beproevingen op die we zèlf voor geen goud op ons bordje zouden krijgen. Wij denken in te kunnen schatten wat nodig is en ook nog eens wat de "draagkracht" is van de ander.  Of we doen het onnadenkend. Ongeïnteresseerd in wat de ànder werkelijk nodig heeft. Meer bezig met "eigen onderhoud". 

Dr Torin Finser. (antroposoof)  Uit het boek: "Initiative : The Rosicrucian Path of Leadership".   ☀️ Iedere dag een nieuw begin. 

 Het is spannend te ontdekken wanneer in je leven je voor een èchte verzoeking komt te staan. Natuurlijk geheel anders maar toch ook weer zo serieus dat je de verzoeking in de woestijn na de doop van Jezus er bij kunt denken. Jezus die daar tot Christus werd. Nu leun ik even op het boekje van Friedrich Rittelmeyer met de titel "Christus". Nu zou ik meteen hier veel over kunnen schrijven. Dat wil zeggen over de eerste bladzijden. Maar dan klets ik een beetje na. Niets voor mij.  Maar wel de volgende ervaring die ik dankzij Rittelmeyer nu beter kan begrijpen dan eerder.  Op bladzijde 19 ev. schrijft hij over de verzoeking in de woestijn. Hij schrijft daar ook dat waar iets "groots" gebeurt de verzoeker klaar staat om dit grootse weer de nek om te draaien. Nu mijzelf nagaan kort geleden. Misschien iets "groots" dat plaatsvond. Dat zou kunnen. Vaak heb je dat niet eens door!! Wat ik merk nù is dat juist door een serieuze verzoeking ik "gewekt" kan wo

8 september.    "Gij eerbiedwaardiger dan de Cherubijnen en onvergelijkelijk glorierijker dan de Serafijnen,  Die ongerept God, het Woord  hebt gebaard In waarheid Gods Moeder U vereren wij". 

🌹 En hier een voorbeeld van wat ik laatst probeerde aan te duiden over de Orthodoxe Kerk. Wàt hier de zeer geliefde  Elder Thaddeus zegt is  wààr.  Alleen hij beseft zelf niet hoe waar het is. Het dieper doordringen in de waarheid kàn alleen denkend. Een vrij en objectief denken. (dat is niet een kil analytisch denken!).  In deze tijd is het niet meer voldoende "de waarheid" te spreken.  We moeten  in de Waarheid zijn.  Het lijkt dat gedacht wordt dat we dan het "Heilige" ontheiligen. Maar vraagt het heilige niet om gezocht te worden??  Alleen mooie woorden dàt is niet wat gevraagd wordt.  Je kan horen de roep van het "Heilige" : "Graaf dieper! Ga naar de bronnen." Alleen de Antroposofie kan ons in deze tijd de weg wijzen hoe dit aan te pakken. Op "Heilige wijze" de bronnen zoeken waar al het "Heilige" ontspringt. Want ja, dit zoeken, dit onthullen kàn ook op een "onheilige wijze". Maar juist dat kàn en

  "Ziende" Gezien worden!  Rembrandt van Rijn. 1606-1669. Man in oosterse  kleding.  Lezende vrouw.  Bedelaar.  Moeder.  Tonsuur?? 🌹 Spreekt voor zich. ❤️ Op zoek.