"Onze redding" + een PS.

De achtste week op weg naar Michaël. En ik blijf even bij "innen" en "uiten". Want dat lijkt toch wel een beetje spannend. Ook neem ik er nu de "spiegeling" bij. De 8e week spiegelt de 3e.

De 8e week gaat onder andere over geloof, over dank(baarheid), over de (onverwachte) komst van het Rijk van God.

De 3e week ging over vinden wat verloren was. 

Omdat ik geen geleerde Theoloog ben mag ik mijn gedachten fijn de vrije loop laten. Ik volg dan ook niet op deze wijze de tekst. Maar ik schrijf zomaar wat "opborrelt".

De weg van binnen naar buiten/buiten naar binnen.. Ik vond dàt wat ik kwijt was geraakt. Ik moest "naar buiten" (zintuigen, open!). Of ik werd gevonden toen ik "verloren" was. Dat was de 3e week. Beetje plat gezegd er werd "binnengehaald". (er is wèl sprake van een openen en dan "omarmen" ook) 

PS. Nu na het weekend ontdek ik meer de "wisselwerking". 

De 8e week daar kan ik toch wel vinden een beweging van binnen (3e week) naar buiten. Geloof uit zich. Gewild of ongewild. Wie werkelijk gelooft kàn dat niet verbergen. Het is een licht op de kandelaar die je niet verstopt, niet verstoppen kàn. Dat gaat meestal niet door veel spreken. Op die manier het "in de etalage" zetten... Het is werkelijk als een licht dat anderen ervaren kunnen. Denk aan een Hl. Franciscus bijvoorbeeld. Hij werd al "stiller".... Maar zijn "uitstraling" werd al krachtiger. Hij had geen woorden meer nodig. En (teveel) woorden laten vaak ook iets sterven. Zeker wanneer je in een te vroeg stadium probeert in woorden uit te drukken wat eigenlijk niet te vangen is in woorden. Dààr zou de kunst, met name de muziek misschien een plaats kunnen hebben.

Geloof, dankbaarheid... De melaatsen. Degene die op het idee komt om te danken voor zijn genezing is weer een Samaritaan. De Barmhartige Samaritaan... die hulp bood. En hier een Samaritaan die nadat hij is genezen terugkeert. Spannend is dat hij daar zijn geloof uit....hij "ziet" en dankt God uitbundig. Dan staat er niet dat zijn dankbaarheid hem heeft gered maar zijn geloof. En gered? Hier wordt blijkbaar iets anders bedoeld dan genezen van zijn fysiek lijden. En die "redding van de ziel" daar is blijkbaar voor nodig geloof. Er is iets ànders nodig voor de genezing van de melaatsheid of "zijn redding van de ziel". In beide gevallen moest wèl iets gedaan worden. Ongevraagd géén genezing...

Misschien kan ik zeggen dat met de genezing, met de "redding van de ziel" het Rijk Gods is gekomen. De melaatsen moesten zèlfs tegen alle "coronaregels" ingaan om hun genezing te kunnen vinden. Ze bleven op meer dan 1 1/2 meter afstand maar... Hoe dan ook ze moesten er iets voor over hebben. Het "publiek" is niet altijd vriendelijk in zulke gevallen. (Denk aan de vaccinatiediscussie die op gang komt overal) 

Het gebied waar het zich afspeelt vind ik ook wel weer boeiend. Met dank aan Emil Bock door wie ik nóóit hierover heen kan lezen!!! Niets is zomaar toevallig. Een "grensgebied" net als de huid van de melaatse. 

De cirkel lijkt wat rond. 3e en 8e week. Vanaf het 33e vers in Lukas 17 en daar eindigt deze perikoop ook mee, gaat het wéér over verliezen en vinden. Spannend om dààr de komende week wat mee rond te lopen. Het verliezen en vinden in de 3e week en het verliezen en vinden in de 8e week. Óók spannend omdat we het einde van deze serie naderen. Nog 2 perikopen. Met een "schuin oog" kijk ik daar al wat naar. Wat of wie komt ons daar tegemoet??? MICHAËL!!!