De verrassing.

Bij het lezen van het verhaal over de Barmhartige Samaritaan kan opvallen dat de Samaritaan op reis was. Hij was een soort "buitenbeentje" en óók nog eens op reis. Een "frisse wind" kan je het gevoel krijgen. Deze man kan voor verrassingen, voor "mooie verhalen" zorgen. Wie reist heeft veel te vertellen vaak.

Hoe anders die twee daar uit de Tempel waar ze binnen de muren dagdagelijks hun plicht deden. Niet veel "verrassingen" van te verwachten. En zo zie je ze voorbij gaan aan de mens in (doods)nood. Kil, koud, onverschillig. Wegkijken. Op weg naar hun vreugdeloze plicht in het Huis van God. Het heeft iets weg van blasfemie. Voor mij voelt het wel zo.

Dàn gaat de derde voorbij. De derde... een reiziger, een vreemdeling. En hij zorgt niet voor een verrassing, deze vreemdeling, deze reiziger is zèlf de verrassing!!!