My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

In één draai erin èn er weer uit!   "IK BEN de deur".  Oh, nou dààr ga ik een nachtje over slapen. Déze "vondst" moet ik zèlf eerst even verwerken. Want wàt als het IK slechts een "draaideur" blijkt te zijn? Het IK-BEN als "(draai)deur" naar de ander!  Als "deur".. dàn kan er ontmoeting plaats vinden met de ander. Dan blijf ik.  Als "draaideur" houd ik het meteen voor gezien bij de eerste blik. Mijn "schaduw" achterlatend ga ik er als een Paashaas waarop wordt gejaagd vandoor. De wijde wereld in.  Arme haas... Dààr in die wijde wereld kan hij zomaar overreden worden door een electrische auto die hij niet had horen aankomen! Die eitjes kan je ook wel vergeten. 🤔 Ongeluk op ongeluk!  *  Wat later hierover puzzelend: Borrelt de vraag op : Kan dit het IK zijn? * Nu heb ik wèl ontdekt dat ook het "allerhoogste" misbruikt kan worden en wordt..... Tot op zekere hoogte, tot een bepaalde grens.    * * *   

 Er zijn mensen die blij en vrolijk verkondigen hoe goed het is dat er "dwarsliggers" zijn. Zonder de "dwarsliggers" geen ontwikkeling of nóg mooiere kreten. In voordrachten of lekker veilig tijdens het "theekransje". * Wie goed oplet knijpt z'n ogen half toe. Dan "zie" je net even anders. Probeer maar. Want wàt kan je dan waarnemen of wanneer je "toevallig" een dwarsligger bent wàt kan je dan overkomen? * Kijk, kom je "per ongeluk" in aanraking met zo'n vrolijkerd als dwarsligger dus niet als ploeterende vrijwilliger die de WC braaf staat te poetsen zodat de goegemeente straks weer fris kan zitten poepen, opeens is het niet zo vrolijk meer.  Nu ben je niet meer een dwarsligger of een lastpak maar een "lastige - dwarsligger". Ja, dat is nog een graadje erger dan wanneer je "slechts" het één of het ander bent. Net als op het toilet het één of het ander... Sorry, laat maar! Vergeef me "broeders

 Deze morgen weer me afvragend wat we toch kunnen doen, wat ik kan doen wanneer ik de berichten over de Ukraïne hoor... Hartverscheurend wanneer je probeert je de mensen daar nu voor te stellen.... *  En ik pakte dit boekje dat op mijn bureau ligt zomaar uit een stapeltje boeken. Ik lees en probeer te begrijpen de eerste bladzijde...  *  Wat ons te doen staat, wat mij te doen staat hier in deze tijd op déze plek waar ik ben is  het denken "rechttrekken",  te "zuiveren" zo je wilt. Dat kan door bijvoorbeeld dit boek te lezen. Zin voor zin. Niet snel, snel. Het gaat er niet om hoeveel ik lees maar hoe ik lees en het gelezene in mijzelf verwerk!  * * * 

  De boodschapper telt, niet de boodschap. * Wie de waarheid vertelt geeft de doorslag.... Niet wat de waarheid is.  Wanneer de boodschapper ons niet aanstaat om watvoor reden dan ook dan is àlles geoorloofd.  * Bevalt de boodschapper niet dan is de waarheid plotseling niet meer waar. * Werkelijk objectief zijn is minder eenvoudig dan we vaak denken. En we houden onszelf graag voor de gek. *  De gevolgen interesseren ons niet veel.  Met het grootste gemak slachtofferen we niet alleen de boodschapper, maar koelbloedig als we zijn ook de waarheid. We draaien onze hand er niet voor om en...  halen zonder pardon de trekker over!  Namasté! * * * 

Een Schrijvertje of draaikever .  😉  Graag lees ik verhalen over (on)heiligen. Graag lees ik biografieën. Graag lees ik Heilige Boeken zoals de Bijbel, de Bhagavad Gita. Ja, ik lees graag. Van alles en iedereen kan ik leren. Zeker wanneer al lezend ik lees van "binnen naar buiten" èn omgekeerd. De blik op de schrijver èn de blik naar binnen. Dan ontstaat er een soort dialoog. Ik kom in gesprek met dat wat door het geschrevene zich wil uiten. En ik kan mijzèlf "uiten". In mijzelf kan ik daardoor nieuwe ontdekkingen doen over mijzelf. Of ook dat je daardoor weet  hoe verder waar je "vastgelopen" was. *  Veel spirituele boeken, de schrijvers daarvan hebben de neiging veel te verhullen onder nog méér  woorden. Ik heb er lang over gedaan duidelijk te krijgen wat sommige boeken ronduit ergerlijk maakt voor mij.  *  Vaak schrijft een schrijver over anderen. Nee, niet de recht-toe- recht-aan Heiligenverhalen zonder enige pretentie. Goed geschreven zijn dat heel f

  Thomas door  Rembrandt van Rijn .  Afgelopen Zondag was het de tweede Paaszondag van het Westers Pasen. Thomaszondag. * Thomas die we hard nodig hadden en hebben. Ikzelf een Thomas die altijd weer zoekt en tast en niet "blindelings" gelooft. Alleen zo kan "geloofskracht" groeien.  Het was eigenlijk een heel nederige instelling die Thomas liet zien. Niets geen gebluf van : "Ik geloof  zonder dat ik het zie en tasten kan". Nee, "Eerst zien en dan geloven". Net als wij vaak.  *  Thomas had al zijn zintuigen nodig om tot geloof te komen. Misschien kan je zeggen dat daardoor zijn zintuigen "geheiligd" - "heel" werden. De Opgestane doorstraalde, reinigde en zuiverde de zintuigen waardoor Thomas leerde het zuivere "Wààr-nemen". Het "ware, het goede, het schone". Misschien had Thomas vanaf dat moment wel een "voorsprong" op de anderen. Wie weet, wie weet. *   Voor mij is duidelijk : zo dicht moeten we

 Wanneer ik leer vragen zoals ik dat eerder probeerde te beschrijven dan houdt dat iets ongelooflijk belangrijks in. * En wat is dat dan? Dat is iets, zo is mijn ervaring wat maar heel weinig mensen ècht kunnen opbrengen. Een enkele mens , soms ontmoet je zo iemand, die kan zijn als de "lege kop". Zij vragen niet terwijl hun kop vol is en er niets  meer bij kan.  De mensen met een volle kop "loopt het over de kop" om zo te zeggen. Stress in plaats van vreugde.  Als bedachte vragen vanuit een hoofd vol van eigen gedachten die het antwoord betreffen. "Ik wil graag het antwoord krijgen dat ik in gedachten heb". * Wie daar gevoelig voor is kan de irritatie bij de vraagsteller opmerken wanneer een ànder antwoord gegeven wordt dan men wilde of verwachtte. Zeker wanneer men je probeert  in een bepaalde richting te manoeuvreren met suggestieve vragen. Wie dit spelletje doorheeft en daarin niet meegaat lijkt de klos. * Hij of zij is niet de klos. Waarom niet? Je

Hoe leer ik de juiste vraag te stellen aan een ander?  Stap 1. Laat je (voor)oordelen los.  Stap 2. Vul niet zèlf in wat je niet kan weten. Stap 3. Luister vervolgens. Maar dan als die lege kop.   * Wil je dit niet, kan je dit niet bemoei je dan niet (ongevraagd) met die ander. Zelfkennis is de voorwaarde om de juiste vraag te kunnen stellen. * * * 

Zo begon het. Veel is gebeurd.  "Wees niet bevreesd".  *  Was onze start wel goed? Dachten we misschien dat het alleen mij aanging? * En waar is onze vreugde gebleven? Of is die er nooit geweest?  * Hebben we "kiemen gesmoord" onderweg? In onszèlf en in ànderen? Zijn we daarom zo bevreesd?  * Paastijd. 40 dagen. 40 dagen waar de Opgestane sprak met zijn discipelen. Dat ging niet over "koetjes en kalfjes".  *  Ach, ik mijmer maar wat. Kerst, de Heilige Nachten, de doop in de Jordaan en vervolgens....  * *  " Wie zeggen de mensen dat ik ben?" Misschien zou hij nù vóór ons gaan staan en vragen: " Wie denk jij dat ik ben?" Het antwoord hebben we wel klaar. Maar kennen we Hem dan ook?  * En we blijven bevreesd. Voor onze Engel èn voor elkaar. Anders zouden we wel anders omgaan met elkaar!  * Alleen door onze daden kunnen we als aardemens tonen wat we waard zijn. In feite ligt het open en bloot op straat.... Voor wie niet blind is.  * * * 

  Naar wie "luister" ik? Bij wie "spits ik mijn oren"?  Wie geef ik een "draai om de oren"  of....  Of is àlles ons teveel?  * Luisteren we niet?  Spitsen we niet de oren?  Hebben we het lef zonodig "een draai om de oren" uit te delen? of...  Zitten we in onze eigen bubble en vinden het wel prima zo?  Is het lafheid of luiheid? * Wie zijn we eigenlijk en wat willen we?  * * * 

Wat is dat toch dat vaak voortijdig een advies willen geven aan mensen? Ook nog eens ongevraagd en op een moment dat jijzelf nog volop bezig bent innerlijk dingen "een plek te geven"? * Eén zo'n vaak voortijdig gegeven advies is "loslaten".  Hoe kan je loslaten waar je nog niet eens "greep op hebt"?  Het is als een vliegtuig willen laten landen voordat het is opgestegen! * Je vraagt je af of mensen die zo gemakkelijk deze kreet gebruiken wel beseffen wat ze aanrichten. Hebben zij dat zèlf dan nooit ondervonden?  * Helpend is het niet en al helemaal niet wanneer het uit een soort gemakzucht is.  IJzig, ergerlijk, benauwend en kwetsend. Er blijkt uit dat men er geen notie van heeft hoe jij probeert om te gaan met een probleem.  En men wil er blijkbaar ook geen moeite voor doen. Dàt is okay.  Maar slik dan alsjeblieft je advies in....en vertrek. Kom maar terug wanneer je nog zin hebt wanneer voor mij de tijd is aangebroken los te laten.  * * * 

 

Het is "grappig" hoe mensen kunnen reageren wanneer je zegt dat er een paar mensen zijn die blijken geen geestverwanten te zijn maar tegenstanders. Wanneer je na een aantal jaren helaas moet zeggen dat je met deze mensen niets gemeen hebt. Meteen de vraag wat ik dan ga doen. Nou, niets dus. Na een aantal jaren me "in het zweet gewerkt te hebben" om te begrijpen wat niet te begrijpen valt is het een opluchting te ontdekken dat ik niets gemeen heb met een enkeling bij wie ik dacht van doen te hebben met een geestverwant. Ik kan niet begrijpen wat niet te begrijpen valt wanneer iemand zich uitgeeft voor wie hij niet is.  *  Géén gewoon conflict dat uitgepraat kan worden. Dat kan niet met mensen met "dubbele petten" op, of met "verborgen agenda's".  En déze ontdekking... is om te huilen. Tegelijk betekent het dat de weg weer vrij komt voor andere zaken. *** 

Wapen van de provincie Zeeland.   "Thuis" werd over mij gezegd : "Oh, laat die maar d'r gang gaan, laat die maar "schuiven", die loopt niet in zeven sloten tegelijk".  Was dat nu een vreemd soort compliment of..? Geen idee. Als peuter voelde het niet fijn. Het had iets in zich van "Zoek het maar zelf uit". *  Heel herkenbaar tot op de dag van vandaag. Hoewel het nù natuurlijk zeer terecht is. Maar toch, ook nù nog kan het een heel negatieve ondertoon hebben. Iets "ijzigs", geen interesse. Weet ik wat. * Nog niet heel lang geleden toen ik me dit herinnerde dacht ik er toch wel plotseling achteraan : Ze wisten dat één sloot voldoende kan zijn. Verzuipen kan je maar eenmaal! Zeker als peuter.  Ouder geworden lijkt dat anders! Dan is het eerder : "Ik worstel en kom boven".  *  Misschien heb ik nu wel  inmiddels  die   7 sloten  "overwonnen".  * * * 

Het teken van mijn èchte geestverwanten!  Er komen soms mensen op je weg waarvan je mocht veronderstellen dat zij geestverwanten waren. *  Totdat blijkt dat je helemaal niets gemeen hebt met deze mensen. * Het kàn je redding zijn dit plotseling heel helder voor ogen te hebben. * Je herkent je tegenstander en daarmee kan je doen wat je eerder niet kon!  Radicaal ze uit je leven bannen. Geen enkele inspanning meer proberen te begrijpen. En het verder aan de (verre) toekomst overlatend. De inspanning moet zich nù richten op dat wat de moeite waard is. Zij zijn, zij waren het niet waard. * * * 

  Volgens mij hoeft het niet hetzelfde te betekenen : De Volkstaal of  De taal van het volk.  Het zijn twee verschillende zaken denk ik toch.  *  Veel dingen zijn vertaald in een Volkstaal. Zoals bijvoorbeeld de Bijbel. Of een Liturgie. De Bijbel in welke taal dan ook. Of de Bhagavad Gita. * Eén probleem is vind ik dat het vaak in zo gewoon mogelijke taal geschreven wordt. Men denkt dat het dan pas mogelijk is bijvoorbeeld de Bijbel te begrijpen. * Echter zulke vertalingen werken versluierend. Werkelijk als een sluier. Men dekt het wezenlijke toe. Vaak toch al wat bedekt doordat het een vertaling is. * Men onderschat daarmee de "openbaringskracht" van het woord. Voor wie het begrijpt de openbaringskracht van het "Woord". * Tegelijk ontneemt men de mens het leren van een ànder luisteren èn een ander horen. Zèlfs van een " iets anders" horen Daarmee ontneemt men de mens ook de mogelijkheid tot een "nieuw" ervaren en een "nieuw" beleven,t

 

Ita Wegman sprak dat demonen uitgehongerd moeten worden. Geen twijfel voor mij dat op dat moment, in die situatie en in haar leven toen, dat het énig juiste was. En ook geen twijfel dat het in de meeste gevallen het beste is. Een lange en ook zware weg omdat het betekent : "zwijgen" uiterlijk maar nóg moeilijker innerlijk. Ook twijfel ik er geen seconde aan dat Ita Wegman uiteindelijk zèlf veel sterker uit deze innerlijke strijd is gekomen. Ze was al "sterk".... dùs 🥰 *  Maar het is ook zo dat in andere situaties bij andere mensen het aan de orde kan zijn op een moment het zwijgen te doorbreken. Noem het beestje of de demon maar bij de naam.  *  We mogen geen angst hebben wanneer we zwijgen. De gerechtigheid zal (eens) spreken.  Maar we mogen ook geen angst hebben bij ons spreken.  Angst maakt dat we altijd de verkeerde keuzes maken! Of we nu zwijgen of dat we spreken!  * * * 

 Wanneer we God zeggen te willen dienen  door  mensen te dienen  dan betekent dat toch dat ik onvoorwaardelijk er wil zijn voor de ànder. Zoveel als mogelijk er wil zijn voor de ànder. Niet iets terugverlangen fysiek, spiritueel, geestelijk. Ook niet stiekem in het hart toch.... Dàt moet geleerd worden en dat kan alleen in de praktijk. Niet door er over te lezen,niet door erover te mediteren of om te bidden. *  Wanneer ik de dieren wil dienen kan dat toch ook slechts door te zien en op te letten wàt het dier nodig heeft. Een mens kan dat nog uitspreken. Onze dieren niet. Daar hebben we misschien nog een ander zintuig bij nodig.  En met regelmaat moet ook de stal gereinigd worden. Het is niet alleen (toe) voeren maar ook afvoeren.  Het gaat bij het dienen niet om wat ik leuk vind maar om wat nodig is, wat gedaan moet worden.  *  De natuur dienen, eigenlijk niet los te zien van het dienen van mens en dier, maar dat kan en moet in bijna iedere handeling die ik doe ook wanneer ik alleen be

De draagkracht  van het Midden.   Zo tussendoor lees ik een boek dat ik als jonge Heilssoldaat las. Een autobiografie van iemand die zich geroepen voelde "Jezus te volgen". En zij beschrijft zo haar jaren. Ik ben tot haar 21e gekomen. Een leeftijd waarop je nog heel goed wat mag "doorslaan" in je liefde voor.... wat dan ook 😉 *  Maar juist door dit nù te lezen zie ik ook de valkuil.  *  Wat opvalt is dat er een soort dwingelandij is in het zichzelf willen verbeteren. Àlles willen geven, niet meer zondigen en als dat dan toch gebeurt boete doen. Het zwaar benadrukken van eigen slechtheid en van de slechtheid van de mens sowieso. " In zonde geboren" dùs... geen goed sparen meer mee te spinnen tenzij Jezus (alles) redt.  *  Nou goed. Op die leeftijd was ik toch optimistischer. Niet dat ik de rottigheid niet zag, maar me daarvan afkeren om zèlf een soort "heilig boontje" te worden is nóóit ook maar een seconde in me opgekomen. Tot nu toe niet en het

"Schitterend leven" (Liane Collot d'herbois).   In zware tijden zoals deze kan ik merken dat ik mijn "draagkracht" niet meer ontvangen kàn van iets of iemand buiten mij. * En ik denk dan natuurlijk tegelijk aan mensen in oorlogsgebieden zoals we op dit moment zien in de Ukraïne. Maar ik kàn die verbinding alleen maar leggen vanuit mijzelf. Meeleven, meelijden kàn alleen maar vanuit mijn eigen "midden". Ik kan niet namens mij een ànder laten "meevoelen". * Draagkracht om het eigen lot te kùnnen dragen is niet meer te vinden buiten ons. Ook niet meer in uiterlijke afbeeldingen, iconen, kaarsen. Dat hoeven we niet af te schaffen wanneer dat ook (nog) helpt. Gooi niets weg wat voor jou nog van waarde is.  * Maar al deze dingen geven niet meer voldoende draagkracht. Ook al vanwege het feit dat in bijvoorbeeld oorlogstijd we deze dingen niet meer zullen hebben in veel gevallen. Niets kunnen we meenemen vaak. Vluchten is achterlaten van al het oude

Wanneer ik zie en lees dat ook hier in Nederland nog steeds iedere kritiek op de houding van de Orthodoxe Kerk in Rusland afgedaan wordt als "godslastering" ofzoiets dan huiver ik. * Denkend aan de Orthodoxe gelovigen dààr kan het me diep raken de (geestelijke/spirituele) situatie waarin al deze mensen zich nu bevinden. * Het gaat niet aan fouten van wie dan ook te verdedigen maar al helemaal niet de fouten van een grote en machtige kerk en je dàn te verbeelden God een dienst te bewijzen. * Deze morgen denk ik : De mensen zouden niet meer moeten geloven in een kerk, wèlke kerk dan ook maar in God! De kerk zou niet meer moeten willen dan dit ondersteunen .  *  Voor de Orthodoxe Kerk zijn God en de Kerk zo ongeveer hetzelfde. Daarmee wordt de gelovige afhankelijk (gemaakt) van een instituut. Een instituut bestaande uit feilbare mensen. Bescheidenheid èn ware nederigheid zouden passender zijn.  *  Het eigen hart is de énige plaats waar God te vinden is.  * * *

We zullen moeten gaan begrijpen dat zèlf " de macht grijpen " een onmogelijkheid is. * Iedere "macht" zal van boven gegeven moeten zijn en dat betekent dat àlles wat we doen of zeggen alleen vanuit de liefde kan zijn. Daar waar God macht geeft is dat altijd de macht van de liefde want God is liefde. Hij heeft gewoon niets anders!  * Daar waar mensen onderdrukt worden, gedood, gepest, weggezet, uitgeschakeld dààr is geen sprake van liefde. Daar is God niet, dùs ook geen macht.  *  "Je zou geen enkele macht over mij hebben wanneer het je niet van boven gegeven zou zijn".  Dàt is wel raadselachtig. Wanneer de vertalingen juist zijn zegt Christus hier dat Pilatus macht over hem heeft. Hij erkent de macht van een mens over hem.  *  Misschien is dat zo omdat eruit iets "slechts" iets "goeds" kan en zàl voortkomen. Soms zijn er "omwegen" nodig.  *  Het kan ook zijn dat het hier in de richting gaat van : fysiek kan je macht over mij

  Driekoningentaart .   Het lijkt dat we vaak wanneer we een vraag hebben die vraag niet rechtstreeks moeten stellen. Dat is als een betonblok gooien op het spoor waar gewoonlijk een trein rijdt.   De vraag moet "rijpen". Wanneer de vraag "rijp" is vind ik  tegelijk het antwoord. * Misschien kan je ook hierbij denken aan Parzival. De vraag die heel zeker al als kiem in hem leefde was nog niet zo rijp dat ie al kon worden gesteld. Misschien, maar ik fantaseer nu zomaar wat, zou je kunnen denken dat Parzival de boom was waar de vrucht aan moest groeien. Eerst nog de nodige stormen meemaken waardoor "de boom", Parzival steviger "geworteld" raakte. *  Misschien is het snelle antwoord op een vraag als een vrucht zonder boom. Het hangt in de lucht en weg is ie, meegenomen door een briesje. Is dat niet als de ranken die zijn afgesneden van de wijnstok? Niets waard.  *  Waarschijnlijk wordt ieder mens geboren met in zich heel veel vragen die gedurende h

 Al een paar dagen word ik wakker met Rusland, met de Ukraïne. En verwonderd vraag ik me al wakker wordend af hoe het toch mogelijk is dat hier waar we nog in vrede leven, er mensen zijn die spiritueel gewoon mee willen doen en hun verantwoordelijkheid willen nemen min of meer uitgeschakeld worden. Hoe diep zijn we gezonken?!  Onze egoïstische doelen, wàt die ook mogen zijn stellen we boven onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de wereld. We duwen mensen naar de zijlijn. Is dat niet precies waar een Poetin en nog wel meer duistere figuren hun ingebeelde "macht" voor misbruiken.  Kan ook hiervan niet gezegd worden : "Je had geen enkele macht over mij wanneer het je niet van boven gegeven zou zijn"?  (lees Johannes 19) Dat wil niets anders zeggen dan dat alleen God macht heeft. En iets "slechts" zal uiteindelijk door Hem "rijke vrucht dragen".  * * *       Aus dem Mut der Kämpfer,  Aus dem Blut der Schlachten,  Aus dem Leid Verlassener,  Au

 Wat ik ook geleerd heb is dat wanneer het duidelijk wordt dat iemand op een zijspoor wordt gezet of gepest, meteen bij aanvang al te onderzoeken wat gaande is. Niet door laten zieken. En zeker niet afgaan op verhalen die maar van één kant gehoord zijn. Ga niet alleen in gesprek met en geloof niet zomaar de verhalen van mensen die ik weet niet wat vertellen. Ga open naar het zg. "zwarte schaap". En tot slot : denk vooral niet te vlug dat je nu wel weet hoe het zit. Dàt zijn de momenten waarop je misschien juist toch nog eens opnieuw....  Laat je geen oor aannaaien door wie dan ook.  * Zo, ik heb mijn Paasei al gelegd.  * * * 

Wanneer ik zo nadenk over de afgelopen jaren dan kan ik daar heel veel bij slepen. Maar daar heb ik al voldoende mijn "ongenoegen" over geuit. Dat blijf ik niet herhalen. Maar er is iets "overkoepelends". En voor mij is dat het meest schrijnende omdat het elders ook gebeurt. En dat is iets wat ik het meest onmogelijke vind. * En nu blijf ik even bij mijzelf maar nadrukkelijk : het treft niet alleen mij. En waarschijnlijk gebeurt het overal maar dat maakt het niet minder ernstig. * Het allerergste en dat overtreft alles,  is dat het me onmogelijk is gemaakt gewoon mee te doen. Ingezet te worden om mee te werken. Ànders natuurlijk dan toen ik jong was. Maar dàt maakt niet uit. Ik had de kracht en energie nog en  de zin!  * Het willens en wetens iemand naar de zijlijn duwen, normaal functioneren en mee doen onmogelijk te maken treft niet alleen de persoon in kwestie. Het vreet aan de wortels van een Beweging. *  In een gezin kan je dat al zien. Niet alleen het "zw

  Gandhi had een soort uitspraak van dat wie op één terrein van z'n leven niet goed doet in feite niets goed doet. * Zo kan je je afvragen of iemand die een ànder in de stront trapt of in de stront laat zitten sowieso wel weet wat "houden van" is, wat liefde is. * Hoe verknipt ben je te denken de één in de grond te kunnen trappen en te denken ook maar iets voor je vrienden, je kinderen of kleinkinderen te kùnnen betekenen. * Wanneer we immoreel zijn wordt dat zonder meer opgepikt bewust of onbewust door onze vrienden enzovoorts. Immorele mensen hebben gewoon de "verkeerde geur" èn de "verkeerde kleur" om zich. Niet weg te poetsen met Spic en Span!  "Wie naar het zwaard grijpt zal door het zwaard omkomen", sprak Christus bij zijn gevangenname.  (Mattheus 26)

 Soms hoop je dat het toeleven naar weer een Feesttijd zoals nu deze dagen voor Pasen er iets van een bezinning komt. Ook misschien zelfs wel een werkelijk omzien naar elkaar. Iedere keer weer kan je daarop hopen. Negatief gezegd : je kan er weer intuinen. * Alles gaat (on)gewoon door. We pesten en treiteren wanneer dàt onze manier van goddeloos handelen is. Of anderen blijven goddeloos hun naaste negeren. Nóg weer anderen verzinnen iets anders. Creatief als we zijn.  *  Ja, om moedeloos van te worden. Het geeft weinig hoop. Het beetje hoop dat er nog was gooien we bij het oud vuil. *  De zak met spijkers lijkt nooit leeg te raken.  Op weg naar Pasen lijkt hij zèlfs gevulder dan ooit. Voor hoeveel kruisen vraag ik me af. Wat voor snode plannen hebben we nog in petto voor elkaar?? Een vraag die we niet alleen aan bijvoorbeeld een Poetin hoeven te stellen! Helaas, helaas, helaas. Alleen de omvang lijkt het verschil. Hij met dodelijke fysieke wapens. Wij met andere methodes die hetzelfde

 "Jezelf loslaten in plaats van je problemen". *  Tegenwoordig zijn we zo negatief ingesteld dat ook dit wat zeurderig en zuur kan maken. * Vermoedelijk het eerste wat de meeste mensen denken, zo verging het mij in ieder geval tot voor kort, is dat gezegd wil worden dat : of  mijn problemen niets te betekenen hebben...(dus ik zeur voor niets!)  of  "ze" willen mij langs een omweggetje zeggen dat er nogal wat mis is met mij en al dat "misse" moet ik  loslaten.  Het lijkt vaak aardiger dan het is. Zeker wanneer er een "vroom sausje" overheen gaat zo van :  "Je màg het loslaten want God houdt van je zoals je bent. Heb berouw en àlles komt goed". 😏 **  Maar al dat soort liedjes kennen we ondertussen wel en de kreet: "Je moet loslaten" is inmiddels zo versleten als een oud stel schoenen. Hoogste tijd ze in te ruilen voor een stel "nieuwe"!  ** Het loslaten van jezelf kan misschien ook vertaald worden met je "ziel ve