"Draagkracht" 2
 |
| De draagkracht van het Midden. |
Zo tussendoor lees ik een boek dat ik als jonge Heilssoldaat las. Een autobiografie van iemand die zich geroepen voelde "Jezus te volgen". En zij beschrijft zo haar jaren. Ik ben tot haar 21e gekomen. Een leeftijd waarop je nog heel goed wat mag "doorslaan" in je liefde voor.... wat dan ook 😉
*
Maar juist door dit nù te lezen zie ik ook de valkuil.
*
Wat opvalt is dat er een soort dwingelandij is in het zichzelf willen verbeteren. Àlles willen geven, niet meer zondigen en als dat dan toch gebeurt boete doen. Het zwaar benadrukken van eigen slechtheid en van de slechtheid van de mens sowieso. " In zonde geboren" dùs... geen goed sparen meer mee te spinnen tenzij Jezus (alles) redt.
*
Nou goed. Op die leeftijd was ik toch optimistischer. Niet dat ik de rottigheid niet zag, maar me daarvan afkeren om zèlf een soort "heilig boontje" te worden is nóóit ook maar een seconde in me opgekomen. Tot nu toe niet en het zal ook niet gebeuren.
*
En zo dit nu weer lezend denk ik : een streven naar "heiligheid" bijna als doel op zichzelf is een uiterst geraffineerde wijze van hoogmoed en trots. Ik meen de eerste hoofdzonde. De moeder van alle zonden!
*
Wanneer het heilig willen worden, wanneer het mijn ziel willen redden zo dwingend gevraagd wordt en de rest van haar leven nageleefd dan vraag ik me :
En hoe is dat dan met de liefde? Heb ik lief omdat ik vind dat die ander slecht is en ik hem wil redden?
Of :
Heb ik reeds die liefde in mij die gewoon liefheeft wie of wat die ander ook is?
Het hangt ook heel erg nauw samen met oordelen en veroordelen.
*
Heilig-Heel willen worden kan geen "verslaving" worden wanneer het betekent : God willen dienen door mensen te dienen. Door de dieren te willen dienen. Door de natuur te willen dienen. Dàt is lijkt mij geen verkeerd streven naar "volmaaktheid".
Al het andere streven naar Heiligheid, naar volmaaktheid is niet "goddelijk" maar komt uit een àndere koker. Heel kleurig, heel mooi en daardoor o zo verraderlijk.
***
Reacties