De lege kop en het lege hoofd 2

 Wanneer ik leer vragen zoals ik dat eerder probeerde te beschrijven dan houdt dat iets ongelooflijk belangrijks in.

*

En wat is dat dan? Dat is iets, zo is mijn ervaring wat maar heel weinig mensen ècht kunnen opbrengen. Een enkele mens , soms ontmoet je zo iemand, die kan zijn als de "lege kop". Zij vragen niet terwijl hun kop vol is en er niets  meer bij kan. 

De mensen met een volle kop "loopt het over de kop" om zo te zeggen. Stress in plaats van vreugde. 

Als bedachte vragen vanuit een hoofd vol van eigen gedachten die het antwoord betreffen. "Ik wil graag het antwoord krijgen dat ik in gedachten heb".

*

Wie daar gevoelig voor is kan de irritatie bij de vraagsteller opmerken wanneer een ànder antwoord gegeven wordt dan men wilde of verwachtte. Zeker wanneer men je probeert  in een bepaalde richting te manoeuvreren met suggestieve vragen. Wie dit spelletje doorheeft en daarin niet meegaat lijkt de klos.

*

Hij of zij is niet de klos. Waarom niet? Je hebt je niet laten manipuleren en bent daardoor niet op een voor jou fout antwoord gekomen.

* 

 Alleen een eigen antwoord gevonden en gegeven op een op juiste wijze tot stand gekomen vraag kan juist zijn. Nóóit het antwoord van een ànder die denkt te weten wat  het goede antwoord is op een vraag en dùs de foute vraag stelt. Het kan een langere weg zijn maar het is geen "dwaalweg". 

* 

Het is mijn weg. Irritatie daarover zegt alleen iets over de vraagsteller die een bepaald antwoord bijvoorbaat al in gedachten had. Het wijst op weinig respect voor de weg die de ànder gaat.

* * *