Verstoppertje spelen.

Het is "grappig" hoe mensen kunnen reageren wanneer je zegt dat er een paar mensen zijn die blijken geen geestverwanten te zijn maar tegenstanders. Wanneer je na een aantal jaren helaas moet zeggen dat je met deze mensen niets gemeen hebt.

Meteen de vraag wat ik dan ga doen. Nou, niets dus. Na een aantal jaren me "in het zweet gewerkt te hebben" om te begrijpen wat niet te begrijpen valt is het een opluchting te ontdekken dat ik niets gemeen heb met een enkeling bij wie ik dacht van doen te hebben met een geestverwant. Ik kan niet begrijpen wat niet te begrijpen valt wanneer iemand zich uitgeeft voor wie hij niet is. 

* 

Géén gewoon conflict dat uitgepraat kan worden. Dat kan niet met mensen met "dubbele petten" op, of met "verborgen agenda's". 

En déze ontdekking... is om te huilen. Tegelijk betekent het dat de weg weer vrij komt voor andere zaken.

***