My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

 Vanaf vandaag ga ik iets anders doen. Misschien wel een begin van een boek.  * Schrijven over Gandhi. Niet een biografie maar meer van "binnenuit" als ik het zo mag zeggen. Hoe ontwikkelde zich zijn uiterlijk leven waarin zijn innerlijk leven zichtbaar werd? Èn omgekeerd? Wat doorworstelde hij innerlijk waardoor hij werd wie hij werd? Kan ik dat niet weten? Ach ik weet niet. We zijn allemaal mensen. Dat maakt dat een "inleven" in wie dan ook tot op zekere hoogte altijd mogelijk is.  Gandhi is misschien ook niet onmogelijk omdat hij niet een man van theorieën was!  * Géén idee waar ik uitkom maar dat is het leuke.  * Vandaag kwam ik  onder andere hierop. Iets wat me na aan het hart ligt. Ik zou me kunnen voorstellen  dat ook een Gandhi hier veel over heeft nagedacht. Heel ànders dan ik hier nu neerpen maar...  Ja, ja ik weet dat ik door de mand val! Ooit heb ik een cursus grafologie gevolgd. 😏 *  Dat was grappig. Ik was nog heel jong. En ik deed die schriftelijke

  Ja, een begin maken... maar we moeten toch niet blijven  "beginnen"!  Wanneer sprak Ita Wegman dit?  Lang geleden.  Zijn we "het begin" voorbij?  *** 

 

Door Patrick Lenk van wie ik eerder iets plaatste. ❤️ (YouTube) 

St. Vluchteling on Instagram!  En dùs...... Gelijke behandeling!!  Mijn oren tuteren bij het horen van  wat nu plotseling allemaal wèl kan en geregeld wordt. In no time!!  Gelukkig!  Maar toch : Hier klopt iets niet!  * * * 

Kijktafel.  (Ellie Keller)   Goed beschouwd kunnen zieke mensen nóóit je vijand zijn. Ja, ze kunnen het bloed onder je nagels vandaan halen. Ze kunnen je proberen te "vernietigen"... En dààr mag je best je maatregelen  ter bescherming nemen . Net als een mondkapje op tegen een virus of je handen wassen. * Maar kwaad worden op het virus is belachelijk en beschermt niet. Integendeel het verzwakt het immuunsysteem! * Precies hetzelfde is het met een ziek/ gestoord medemens. Mondkapje op zodat je je mond houdt. Het stof van je voeten wanneer je "vertrekt". En vervolgens met gevouwen handen een gebed doen voor deze mens.  * Zo heb je jezelf goed beschermd. Je hoofd, je hart en je ledematen.... *  Maak hem/haar niet tot je vijand! Niet altijd gemakkelijk. Maar oefening baart kunst. En soms krijg je zomaar jaren de kans om je (om) te scholen!  😊

 We staan in vuur en vlam voor iets buiten ons. Voor iets, voor iemand. Ik ga door het vuur... voor iemand. *  Wanneer het vuurtje voor mijzelf brandt krijg ik een "burnout".  *  Zou het zo eenvoudig niet kunnen zijn? "Geven" vermeerderd. Wat ik voor mijzelf houd verlies ik.  Voetwassing (Meister   des Hausbuches   1475.  Gemäldegalerie Berlijn)  Zo is het niet in de fysieke wereld.  Maar spiritueel is dit waar.  Misschien daarom ook vaak de vergelijking met het zaad. Het zaad in de aarde "sterft" en kan zich daardoor vermeerderen.  Het ego moet sterven om iets groters, iets hogers het licht te laten zien.  De voeten werden gewassen en het hele lichaam was rein.  Een ànder de voeten wassen...  Elkààr de voeten wassen.  Alleen dàn!    (Johannesevangelie 13) ***

 Dat wat gewild wordt niet door mij als eigenwijs ikje, maar vanuit een veel diepere laag in mijzelf kan lange tijd tegengehouden worden. Het lijkt te worden belemmerd door uiterlijke omstandigheden maar zelfs door innerlijke "gesteldheid". * Dit hoeft niet een "tegenhouden" te zijn omdat we geestelijk /spiritueel nog niet eraan toe zijn. Dat misschien ook maar..... Het is misschien ook een wachten om krachten te verzamelen.  Te vroeg een impuls uit kunnen leven kan tot een mislukking leiden. * Wie lang heeft moeten wachten beseft wat hem dit wachten heeft "opgeleverd". Een innerlijke kracht wordt geboren die er anders niet zou zijn geweest. * Wat zou het niet hebben betekend voor de arbeiders die op het eind van de dag werden ingehuurd en hetzelfde loon ontvangen als de arbeiders van het eerste uur?  * Verbazing, dankbaarheid.  Maar ook wanneer je aan het werken denkt. De hele dag gewacht, misschien ook wel in de brandende hitte van de zon. En dan gaan ze

  (Albrecht Dürer)  Eerder schreef ik over het "brandende hart" van de Emmausgangers. Heel bedroefd waren zij na wat gebeurd was met hun Meester. Droefenis vervulde hun hart, droefenis maakt "ziende" soms. * Nu ruim 2000 jaar na dood en Opstanding van de Meester zou je je kunnen voorstellen dat we niet achteraf met droefenis terugzien op wat gebeurd is.  * Wij (kunnen) weten wat gebeurd is. Zo kunnen wij vol bewust met een "brandend hart" onze weg afleggen naar Pasen. Misschien nu wel een "brandend hart" door de onmiddellijke herkenning op de weg nààr Golgatha :  Het is de Meester! ***

Emmausgangers . (Nelly Bube)    Wanneer zien we nog dat mensen ècht ergens "warm voor lopen"? En wat is dat eigenlijk? Wanneer staan we nog "in vuur en vlam"? Wanneer "brandde ons hart in ons" zoals bij de Emmaüsgangers? * Ja, voor de sport of het Songfestival. Dat soort dingen daar juichen en klappen we in de handen. Maar is dat wat ik bedoel?  * Eerlijk gezegd :"Nee". Integendeel. Het heeft er niets mee te maken.  *  Maar ik denk bijvoorbeeld wèl aan een Franciscus van Assisi. En heel anders ook aan een Novalis. Dat zijn de eersten die in mij opkomen wanneer ik denk aan "in vuur en vlam staan" of een "brandend hart". * Een "brandend hart" betekent dat niet jezelf vergeten?  We staan in vuur en vlam voor "iets" of iemand... ànders dan wijzelf. * Terugkijkend op het leven kan je jezelf de vraag stellen : Wanneer stond ik in "vuur en vlam", wanneer "brandde het hart in mij"?  * Kan ik me

 Het hart kan een soort "tastorgaan" worden. Het tast af wat is. Maar het kan ook aftasten wat komende is. * Vroeger zei ik wel eens dat ik een hart van steen had. Dat kon uitgelegd worden als hard zondermeer. Zoals we van sommige mensen kunnen zeggen : " Dat is een keiharde". Iets van een gevoelloosheid naar de medemens toe. Zo kan bijvoorbeeld ook de "karmagedachte" uitwerken. Glad ijs, heel glad ijs. * Maar ik bedoelde vroeger te zeggen besef ik nù dat mijn hart geen "tastorgaan" was. Ik was zeker niet onverschillig wat het leed van anderen betreft. Niet gevoelloos. Integendeel. Mijn hart zat wel "op de juiste plaats". * Het is ook niet zo dat ik iedere stap die ik zette beredeneerde. Zeker wanneer ik  nu terugkijk op mijn leven beredeneerde ik niet veel en eigenlijk "deed ik maar wat". * Ik denk dat ik zo door mijn leven heen duidelijk een "leiding" kan zien juist doordat ik niet beredeneerde of berekende en maar

 Is het niet zo dat we vaak iets verwachten, vurig op iets hopen, het zekere gevoel hebben dat "iets" komende is? * Ons gevoel bedriegt ons niet, vermoedelijk nóóit. Toch ondanks ons zekere (voor)gevoel gebeurt er niets. Zo lijkt.  * In deze verwachtingsvolle toestand rijpt echter een vrucht. Het is heel vaak dat we iets heel anders verwachten dan wat komen wil! Een jongetje of een meisje. Een eenling of een tweeling. Misschien wel een drieling. Wanneer vroeger de ouders een zeker voorgevoel konden hebben : het is een jongen. En dan bleek het een meisje te zijn.  *  Klopte het zekere voorgevoel niet of schoof daar "iets" tussen? Het zekere "voorgevoel" draaide en werd een zekere gedachte. Maar een gedachte is iets heel anders dan een (voor)gevoel! In mijn denken kan twijfel ontstaan : "Misschien dit, misschien toch dàt". En dit denken gaat de baas spelen over mijn eerst zo zuivere (voor)gevoel.  * Misschien is onze grootste handicap in deze tijd

Kan thee bederven? : Thee is een product dat in principe niet over de datum kan gaan, zolang je het op een goede droge plek bewaart. Wellicht heb je wel eens thee gekocht en ben je vergeten dat je het had staan. Als je daarna op de houdbaarheidsdatum kijkt, kom je erachter dat het verstreken is, wat nu? Kun je nog steeds veilig de thee opdrinken of is dat niet zo’n slim idee? Een mooi theeblog van de "Thee specialist". www.detheespecialist.nl

Mozes...   (Walter Rane 1949)  Wanneer het Heilige niet meer heilig is, dat wil zeggen veilig voor ons is, dan is er echt iets goed mis. Het is voor mij nog iets anders dan het "Heilige" ontheiligen. Bijvoorbeeld een "beeldenstorm" zoals in 1566. Dat is erg. Dat is heel erg. Maar het gebeurt openlijk. Innerlijk en misschien ook uiterlijk is er de mogelijkheid er iets anders tegenover te stellen. Je ziet wat er gebeurt, je wéét wie het doet, je kent je vijand. Je weet uit welke hoek het gevaar komt. En wie weet valt er nog iets te herstellen.  * * * Wanneer het "Heilige" niet meer heilig is voor iemand, voor ons, voor mij, dan is dat meestal veel subtieler en vaak ook een geleidelijk proces waardoor het niet zo snel opvalt. Het kan zich tonen in misschien "kleine" dingen. In spreken, in kijken, in handelen. En er kan een moment komen dat je voelt dat "de vlag niet meer de lading dekt". Voltrekt zich dat in jezelf dan kan je besluiten &qu

 De mens die jou het leven moeilijk maakt geeft je de kans jezelf te overtreffen. Niet wrok maar dankbaarheid zou je, zou mij moeten vervullen. * Zou ik wrokkig zijn en blijven dan zou ik mijzelf niet overtreffen. Maar wanneer ik zie wèlke kans mij geboden is en dankbaar kan zijn voor mij toegebracht leed dàn overtref ik mijzelf. * Wanneer welk leed dan ook op déze wijze beleefd kan gaan worden hebben we een stap vooruit gezet op de weg, op onze weg.  ***

  Dit is wel een dingetje wanneer je een levenlang geconfronteerd wordt toch wel regelmatig met dit soort dwazen die leugens geloven en niet zoeken naar waarheid. Jij wordt voor "dwaas" uitgemaakt. De waarheid wordt verdraaid tot een regelrechte leugen. En degene die waarheid spreekt wordt gemaakt tot de leugenaar. Vaak op slinkse wijze. Hoe kàn het ook anders!  * Toch is er een verdediging mogelijk. Je moet de sleutel vinden. Die heb ik nooit gevonden bij de goedgelovige dwaas en al helemaal niet bij de leugenaar. De laatste zet slechts de hakken in het zand!! Drijfzand, maar goed.... Dàt is van latere zorg denkt deze. 🥳 *  Misschien kan het ook pas wanneer je oud(er) bent geworden dat je de sleutel kunt vinden. Die sleutel ben jijzelf.  Die sleutel ben Ik.  Ik ben de sleutel!  * Tijd om de bezem te halen door een lang leven.  *  PS .  Het blijft een onthutsende ervaring : Iemand tegenover je die liegt.  Hij of zij weet dat deze leugenaar liegt. De leugenaar weet ook dat de

  Moraliteit en immoraliteit... Dan heb ik het niet over (on)volkomenheid, (on)volmaaktheid of iets. Niet over schuldig of onschuldig zelfs. Misschien kan ik wel zeggen dat dat nu juist  immoreel is iemand vast te pinnen op "fouten". Ik nagel de ander aan het kruis. Hangt te kijk voor "Jan en alleman". Iedere kans ontnomen op het inslaan van een nieuwe weg. Over vergeving hoeven we het dan al helemaal niet meer te hebben!  * Misschien heeft het "slechts" van doen met bewustzijn. De immorele mens heeft een vernauwd bewustzijn. Ziet buiten zich wat "niet deugt" volgens hem of haar maar is niet in staat wèrkelijk naar binnen te kijken. Want zou deze mens dat doen dan zou hij niet met bommen gooien, géén etiketten plakken, niet z'n buur pesten met z'n radio. * De morele mens zal op zijn beurt geen wraak nemen. Deze mens kan zo ver komen dat op een moment hij oprecht kan gaan denken: "Wat moet mijn buur ongelukkig zijn dat ze dit soort on

"De Gouden Regel". Zonder "maat".   Meten we niet met twee maten wanneer we het hebben over bijvoorbeeld de oorlog in Ukraïne en onze eigen gedragingen? Waar we terecht "Ach en wee" roepen over alle ellende die over zovelen wordt uitgestort maar het zwijgen ertoe doen wanneer ikzelf! of mijn "buur" zich hieraan schuldig maakt. * Kunnen we we wel spreken over "groter" of "kleiner" in dit verband??? Meten is toch meer iets van de fysieke wereld! Een kleine oorlog of een grote oorlog? Oorlog is oorlog. De mate waarin doet er niet toe. Het is en blijft immoreel... of Poetin nu doet wat hij meent te moeten doen of dat ik de "oorlog verklaar" aan mijn buurvrouw en haar het leven "zuur maak". * Immoraliteit kent geen maat. Net als moraliteit geen maat kent. Je "bènt zwanger"....  (van het één of het ander!!!) Een beetje "zwangeren" kan niet.  ~~~ Een beetje zwabberen en sjoemelen wèl! 🤔 ***

 Degene die eieren voor zijn of haar geld kiest is niet altijd de verliezer. De grote verliezer kan degene zijn die goed beschouwd de veroorzaker is. Dat kan ook een gemeenschap zijn. Maar een gemeenschap bestaat uit mensen!!! Niet een afgang voor de "eierraper" maar voor de "onvoorzichtigen" die anders misschien wel met hun lompe voeten en suffe koppen de eieren vertrappen.  *** Wie denkt of hoopt door te blijven ook maar iets goeds te doen voor een gemeenschap, een andere mens vergist zich.  Blijven kan verraad aan je eigen hogere wezen betekenen. Je moet zonodig ook weer afscheid kunnen nemen.  "Pak je eieren en wandel" *** 💋

 Laat ik vanavond het volgende willen zeggen🎶🎶🎶 Kijk er zijn van die baantjes dat kunnen geen parttime baantjes zijn. Bij veel beroepen is tegenwoordig wel een soort "ploegendienst". De één valt in voor de ànder. Gelukkig maar! Een baan van 24/7, sommige "bazen" vonden dat wel fijn die mogelijkheid tegenwoordig met de Smartphone. Personeel altijd bereikbaar, altijd oproepbaar. Tot men de toch wel heel nadelige gevolgen hiervan begon te ondervinden. Er kwam protest, er kwam verzet. Geen loonsverhoging maar alsjeblieft vrijaf en niet altijd met die Smartphone rond hoeven lopen!! * Sinds de corinacrisis lijkt dit alles wat te zijn verstomd. Misschien doordat men meer thuiswerkte... Opgelost of had niemand het in de gaten dat de Smartphone-terreur er nog wel degelijk was? Veranderende omstandigheden kunnen maken dat je veel dingen anders gaat beleven. Ten goede of niet... Maar hoe dan ook de oude druk is éven van de ketel.  * Maar eigenlijk was ik dit hele verhaal ni

 Denkend aan een gesprek bedenk ik dat mensen die "van goede wil" zijn, iets geheel ànders betekent dan :  mensen die  "goede bedoelingen" hebben.  Of.... Ik moet daar nog wat over puzzelen... Maar hier loop ik toch ook weer aan tegen : "zijn" en "hebben"..Je bent van goede wil. Of je hebt goede bedoelingen .  Misschien een "spoor"...  Ook ons communiceren met Woorden.  🤒

 Bij herinneringen aan vorige levens zijn een paar dingen denk ik belangrijk. Twee dingen die we misschien pas op latere leeftijd ècht kunnen behappen. Kùnnen. In het beste geval lukt het. In het andere geval mislukt het. (Wat een logica hè). * Natuurlijk zullen boeven en "heiligen" ook weer eens in een nieuw leven hun weg vervolgen. En voor alletwee zijn daar levensgrote valkuilen. Voor wie vertrouwd is met reïncarnatie is dit een "open deur". Maar ook zij kunnen hun "kop stoten". Zoiets als met "open ogen in de val lopen". Dat is het gevaar wanneer het teveel een theorie blijft. Iets van het hoofd. Ook een soort dogma. Een beetje in de sfeer van het "=teken".  * Reïncarnatie is "dit wel en dat niet". Zoiets. Vaak heeft dat toch gevolg dat ik de ander mijn idee wil opdringen in plaats van dat het bij mijzelf "in-dringt". In feite kan je van alles een "leer" of een dogma maken. Ik denk een "wereldverbe

~~~  Wat is het verschil tussen de staaf dynamiet en geloof? Bij het woordje "geloof" spreken we ook wel over een "levend geloof". Dat geeft al iets aan. Ons geloof moet "levend" zijn. Het "ademt", het klopt in en met het hart. Het leeft met het "Grote Ritme" van de natuur, met kosmische ritmen. Nu moet ik denken aan de "Seelenkalender" door Rudolf Steiner ons gegeven. Misschien kan ik zeggen dat een dood geloof is een geloof los van deze Ritmen. Een geloof dat zegt : "Zo is het". Er is geen "beweging" in te krijgen, geen ritme, geen "harten- longenslag". De dode dogma's voor "eeuwig" vastgelegd. Maar dàt is geen "levend" geloof. Daar stroomt geen warm bloed door de aderen. Daar word ik niet echt enthousiast van. Ik kan alleen maar "ja" zeggen. Ik màg eigenlijk alleen maar "ja" zeggen. Zie wat met de ons bekende Tolstoy gebeurde toen hij geen "ja-

 Deze oorlog in de Ukraine, het Lukas evangelie hoofdstuk 21, de Apokalypse... het lijkt wel alsof àlles ons angst aanjaagt. Zonder onderscheid. Poetin en ons Evangelie. Een uiterlijke oorlog... Ja, verschrikkelijk. Niemand zal mij horen zeggen.... Nouja.  * Maar waar is onze moedige innerlijke houding?? Een innerlijke houding dat niet de ogen sluit voor wat gaande is. Niet een gesloten hart.  * Een innerlijke houding geboren uit een innerlijke strijd in plaats van een strijd met onze medemens . Een strijd die ons alleen maar innerlijk zwakker maakt ook al gooien we niet met fysieke bommen! * Slechts door het hart te openen voor  lief én leed  hoeven we niet in het "duister te tasten". We hoeven niemand te beschuldigen. *  We hoeven niet de één tegen de ander uit te spelen. Polariseren is niet nodig. Dit laatste is altijd een gevolg van onze eigen innerlijke onzekerheid, wankelmoedigheid, twijfel.  * We "verzetten geen bergen" maar blazen ze op met een soort dynam

 Een soort "doorstart" daar lijkt het toch soms op. En misschien is het dat ook wel. We maken een "doorstart" van leven naar leven! Maar ook een "doorstart" van crisis naar crisis. Het is niet anders en het kan niet anders. Was het anders dan zouden we "neerstorten" en einde verhaal. Je zou ook kunnen denken aan een miskraam. "Luiheid"... een blijven liggen spartelen als een jonge hond op de rug met de poten in de lucht.... Zo fijn in het "brandende zand". Eeuwig jong... want de hond denkt niet aan "op eigen poten staan". Die heeft alleen maar plezier op dat moment... Tot de baas hem hardhandig misschien tot de orde roept. Er is Lef voor nodig uit ons "jonge honden stadium" te komen. Er is Lef voor nodig "onze eigen koe, onszelf bij de hoorns te vatten". Vaak moeten wij onszelf  "aan de eigen haren uit het moeras trekken".   Een fysieke onmogelijkheid. Spiritueel gezien kan het niet ande

 Een groot verschil tussen een gewelddadige strijd en de geweldloze is misschien het strijden met "open vizier". De geweldloze gebruikt geen intimidatie, manipulatie of dergelijke dingen. Klaar en helder is wat hij wil én waarom. Denk bijvoorbeeld aan de zoutmars van Gandhi. Zoutmars. (1930)  De gewelddadige doet niet anders dan intimideren en manipuleren, liegen. Houdt zogezegd "de kaarten tegen de borst" waar de geweldloze ze open op tafel legt. De gewelddadige houdt over het algemeen van het "verrassingseffect". Het merkwaardige doet zich hier voor dat de geweldloze weg juist vaak zorgt voor een verrassingseffect. Dat ligt niet aan de geweldloze mens die weigert toe te geven aan welke vorm van geweld dan ook. Deze consequente weigering verwacht de ander die gewoon is geweld te gebruiken niet. Hij gelooft niet, hij kàn niet geloven wat hij hoort en ziet. "De kaarten op tafel".. waar hij ze angstvallig stevig tegen de borst houdt.  Hoe dat verde