"In verwachting" 2

 Het hart kan een soort "tastorgaan" worden. Het tast af wat is. Maar het kan ook aftasten wat komende is.

*

Vroeger zei ik wel eens dat ik een hart van steen had. Dat kon uitgelegd worden als hard zondermeer. Zoals we van sommige mensen kunnen zeggen : " Dat is een keiharde". Iets van een gevoelloosheid naar de medemens toe. Zo kan bijvoorbeeld ook de "karmagedachte" uitwerken. Glad ijs, heel glad ijs.

*

Maar ik bedoelde vroeger te zeggen besef ik nù dat mijn hart geen "tastorgaan" was. Ik was zeker niet onverschillig wat het leed van anderen betreft. Niet gevoelloos. Integendeel. Mijn hart zat wel "op de juiste plaats".

*

Het is ook niet zo dat ik iedere stap die ik zette beredeneerde. Zeker wanneer ik  nu terugkijk op mijn leven beredeneerde ik niet veel en eigenlijk "deed ik maar wat".

*

Ik denk dat ik zo door mijn leven heen duidelijk een "leiding" kan zien juist doordat ik niet beredeneerde of berekende en maar wat deed. (Dat is iets ànders dan maar "aan rotzooien"!) Maar ook door mijn hart van steen dat nog niet een "tastorgaan" was.

*

Het hart ontwikkelde zich geleidelijk tot een "tastorgaan". Een orgaan dat meebeweegt met wat is én dat al iets kan ervaren van wat komende is.... misschien. Een aftasten van het toekomstige.

* 

Misschien heeft het meer met een ander "bewustzijn" te maken dan met een "ander" hart. ☺️

***