"Geloof" of "een staaf dynamiet"?

 Deze oorlog in de Ukraine, het Lukas evangelie hoofdstuk 21, de Apokalypse... het lijkt wel alsof àlles ons angst aanjaagt. Zonder onderscheid. Poetin en ons Evangelie. Een uiterlijke oorlog... Ja, verschrikkelijk. Niemand zal mij horen zeggen.... Nouja.

 *

Maar waar is onze moedige innerlijke houding?? Een innerlijke houding dat niet de ogen sluit voor wat gaande is. Niet een gesloten hart. 

*

Een innerlijke houding geboren uit een innerlijke strijd in plaats van een strijd met onze medemens. Een strijd die ons alleen maar innerlijk zwakker maakt ook al gooien we niet met fysieke bommen!

*

Slechts door het hart te openen voor 

lief én leed 

hoeven we niet in het "duister te tasten". We hoeven niemand te beschuldigen.

*

 We hoeven niet de één tegen de ander uit te spelen. Polariseren is niet nodig. Dit laatste is altijd een gevolg van onze eigen innerlijke onzekerheid, wankelmoedigheid, twijfel.

 *

We "verzetten geen bergen" maar blazen ze op met een soort dynamiet. Misschien uit angst dat die "berg" anders nóóit  in de zee zal belanden?  Maar zo kan ik het ook! Het lijkt wel op wat Poetin nu klaarspeelt. (of niet klaarspeelt). Straks is het alleen nog puinruimen...

* 

Wat is het dat zo weinig de woorden uit bijvoorbeeld het Lukasevangelie 21 werkelijk tot ons door lijken te dringen?  Tot in onze botten, tot in ons bloed, onze ademhaling. Waarom lezen we meer de krant dan dit tot ons door te laten dringen. 

Of dit 👇