Het "Heilige" veiligstellen.
 |
| Mozes... (Walter Rane 1949) |
Het is voor mij nog iets anders dan het "Heilige" ontheiligen. Bijvoorbeeld een "beeldenstorm" zoals in 1566. Dat is erg. Dat is heel erg. Maar het gebeurt openlijk. Innerlijk en misschien ook uiterlijk is er de mogelijkheid er iets anders tegenover te stellen. Je ziet wat er gebeurt, je wéét wie het doet, je kent je vijand. Je weet uit welke hoek het gevaar komt. En wie weet valt er nog iets te herstellen.
* * *
Wanneer het "Heilige" niet meer heilig is voor iemand, voor ons, voor mij, dan is dat meestal veel subtieler en vaak ook een geleidelijk proces waardoor het niet zo snel opvalt.
Het kan zich tonen in misschien "kleine" dingen. In spreken, in kijken, in handelen. En er kan een moment komen dat je voelt dat "de vlag niet meer de lading dekt".
Voltrekt zich dat in jezelf dan kan je besluiten "het schip te verlaten". Het meest eerlijke.
Bemerk je het bij een ander en raak je geleidelijk meer en meer overtuigd... Nu ja, dan kan het alle kanten opgaan. Afhankelijk van de positie "op het schip". Is het de kapitein dan is een veilige vaart niet meer mogelijk. Is het een "scheepsknecht" dan kan je deze voor de keuze stellen : gehoorzamen of wegwezen. Niet fijn om te moeten doen maar...
En iedereen daar tussenin...??
Tussen kapitein en "scheepsknecht"
? ?
Bij "een behouden vaart" vallen zij, enkelen dus, misschien "tussen de wal en het schip". Zoiets als Mozes die het beloofde land slechts mocht zien maar er niet mocht binnentrekken na alles wat hij toch maar had gedaan! Waarom niet? Misschien vanwege zoiets waar ik hier over schrijf.
* * *
Reacties