"Geloof" of "een staaf dynamiet"? 2.

~~~
 Wat is het verschil tussen de staaf dynamiet en geloof?

Bij het woordje "geloof" spreken we ook wel over een "levend geloof". Dat geeft al iets aan. Ons geloof moet "levend" zijn. Het "ademt", het klopt in en met het hart. Het leeft met het "Grote Ritme" van de natuur, met kosmische ritmen. Nu moet ik denken aan de "Seelenkalender" door Rudolf Steiner ons gegeven.

Misschien kan ik zeggen dat een dood geloof is een geloof los van deze Ritmen. Een geloof dat zegt : "Zo is het". Er is geen "beweging" in te krijgen, geen ritme, geen "harten- longenslag". De dode dogma's voor "eeuwig" vastgelegd. Maar dàt is geen "levend" geloof. Daar stroomt geen warm bloed door de aderen. Daar word ik niet echt enthousiast van. Ik kan alleen maar "ja" zeggen. Ik màg eigenlijk alleen maar "ja" zeggen. Zie wat met de ons bekende Tolstoy gebeurde toen hij geen "ja-knikker" (meer) bleef.

Misschien, misschien kan ik ook zeggen : de Dogma's hebben meer weg van de staaf dynamiet. Iets gewelddadigs waarmee men hoopt "bergen te kunnen verzetten". Maar het veroorzaakt eerder "innerlijke explosies". Het doet ons "geweld aan". Het dwingt ons een geloof aan te nemen dat van buitenaf vastgelegd wordt. Zoals de staaf dynamiet vakkundig gelegd. Dat wèl. Maar....

*

Hoe anders, hoe anders de "zachte kracht" van de "Seelenkalender". 

Het lijkt dat de meesten van ons toch gaan voor de schijnzekerheid van dogma's of ook in deze tijd van de politieke commentaren van radio, TV en krant. 

Daar is een overeenkomst tussen de dogma's en onze "nieuwsgaring"!! In ieder geval in ons "innerlijk" reageren hierop. Te vaak en te snel reageren we met : "Zo is het". Het beklemd ons, het benauwd ons, het beangstigt ons. Het dood "het leven" in ons. En nu schrijf ik hier niet dat journalisten liegen of zo. Net als de dogma's niet liegen. Maar het is niet gezond "er blind op te varen". Zij kunnen niet ons (innerlijke) compas zijn. 

~~~