Als koeien die loeien...

 Bij herinneringen aan vorige levens zijn een paar dingen denk ik belangrijk. Twee dingen die we misschien pas op latere leeftijd ècht kunnen behappen. Kùnnen. In het beste geval lukt het. In het andere geval mislukt het. (Wat een logica hè).

*

Natuurlijk zullen boeven en "heiligen" ook weer eens in een nieuw leven hun weg vervolgen. En voor alletwee zijn daar levensgrote valkuilen. Voor wie vertrouwd is met reïncarnatie is dit een "open deur". Maar ook zij kunnen hun "kop stoten". Zoiets als met "open ogen in de val lopen". Dat is het gevaar wanneer het teveel een theorie blijft. Iets van het hoofd. Ook een soort dogma. Een beetje in de sfeer van het "=teken". 

*

Reïncarnatie is "dit wel en dat niet". Zoiets. Vaak heeft dat toch gevolg dat ik de ander mijn idee wil opdringen in plaats van dat het bij mijzelf "in-dringt". In feite kan je van alles een "leer" of een dogma maken. Ik denk een "wereldverbeteraar" te zijn maar heel veel heeft het niet om het lijf. Integendeel.. mensen keren zich af van dit soort opgedrongen ideeën... als het goed is! 

**

Nu de valkuilen :

Kijk wanneer bijvoorbeeld een oude "heilige" zich verbeeldt een "makkie" te hebben....denkt dat "z'n bedje gespreid is" .... Mmmmm. Die zal "op de koffie komen". Of "van een koude kermis thuiskomen"..

"Heiligverklaringen" door de Kerk bieden geen zekerheid voor de toekomst!! 

*

En de oude "boef"? 

Tja, wanneer die vanuit een oude schuld handelt en wandelt... "Schuldbeladen" letterlijk. Dat schiet ook niet echt op.

*

Een nieuw leven is om ons verder te ontwikkelen. Nieuwe dingen te leren. Nieuwe ervaringen op te doen. Niet om het oude nog eens "te herhalen". Dàt is geen vrijheid!

*

We zijn geen herkauwende koeien. We zijn mens!

💖