My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

  Friederich Rittelmeyer in zijn boekje  "Christus". De zon verlicht, verwarmt, "belebt". Als geen ander wijst Friedrich Rittelmeyer bij voortduring erop dat het niet gaat om "mooie" woorden maar om ervaring. Geen "dood weten" maar levende ervaring.  Dat vraagt ijver en inspanning, moeite,  maar het is voor iedereen mogelijk. Niet slechts voor zogenaamde "hotemetoten". Juist niet!!! 😉 Spreken niet te velen vaak voor hun beurt? Dat wil zeggen: niet vanuit de ervaring maar meer het spuien van "weetjes" of het nababbelen van anderen? Hoeveel zou er niet gesproken of geschreven zijn wanneer men het geduld had opgebracht om éérst zelf tot ervaringen te komen?  Dàt is precies de kracht van een Friederich Rittelmeyer.  Oók/juist? een Rudolf Steiner "babbelde" hij niet zomaar na! ***

Vanmorgen vroeg had ik wat gemediteerd over het : "Ik ben het Licht der wereld"  en over  Johannes de Doper /Voorloper. * Toen ik na een poosje opkeek zag ik een felrood gekleurde hemel. Tijd om even op mijn balkonnetje te gaan zitten. * Het felle rood dempte geleidelijk en plotseling zag ik na een poos voorzichtig de eerste zonnestralen.  Ah, dacht ik dat eerste felle rood was de Voorloper, de Vooraankondiger van het wáre Licht, van de Bron....de zon!  ** Een paar weken geleden was me opgevallen dat de zon die ik zie opkomen vanaf mijn plekje op mijn balkonnetje valt in een 🧡. De bovenste "begrenzing wordt gevormd door de laagste takken van de bomen en "de punt" eindigt in de aarde. * Maar er is vanaf dat plekje nóg een 🧡 waar te nemen.  Deze vindt met "de punt" zijn begrenzing aan de bovenkant van de bomen vóór mij.  Naar boven toe is het onbegrensd. Vanaf het bladerdak dat wèrkelijk als een soort trechter daar "eindigt" opent het zich n

Het meest ontluisterende wat ik ben tegengekomen is niet de leugenaar die verhalen rondstrooide. Van zo iemand weet je dat hij/zij zichzelf het meeste schaadt. Je weet ook dat vroeger of later er een eind aan deze "onzin" zal komen, goedschiks of kwaadschiks. * Ontluisterend is te ervaren hoe mensen die wéten dat iemand op onrechtvaardige wijze behandeld wordt dit laten gebeuren, het een tijd lang naast zich neerleggen totdat ze snoeihard met de neus op de (onaangename) feiten als gevolg hiervan worden gedrukt en ook zij "met de billen bloot" moeten.  In feite waren zij niet veel beter dan de leugenaar en praatjesmaker.  ***

Bedrog komt altijd uit.  Dat wil zeggen  : Wanneer ik innerlijk "vuil" ben zal ik dat nooit (blijvend) kunnen verbergen.

Niet alleen moet ons oog onbevangen waarnemen. Al onze zintuigen zullen dit moeten leren.  "Onbevangen" wil voor mij (ook) zeggen een vrij waarnemen zónder "filters". Zonder vooroordelen bijvoorbeeld. Want dan geef ik mijn "kleur" aan de waarneming. Dan is mijn waarneming "bevangen", zo je wilt "gevangen". Mijzelf weghalen tussen de waarneming en mij dat is een kunst op zich. Horen en spreken. "Horen" zónder "filter" ook dat is een hele kunst. Maar slechts wanneer ik onbevangen "hoor" zal ik de "juiste woorden" kunnen spreken. Marcusevangelie 7 Lohengrin. ***

 Natuurlijk is het raadzaam éérst in onszelf het Ik als tweesnijdend zwaard te (h)erkennen. Niemand blijft gevrijwaard van het goede maar óók niet van de mogelijkheid tot het boze in zichzelf.  Het boze als mogelijkheid misschien waar ik zéker op mijn weg aan ten prooi val maar waarvan ik ook bewust afstand van kan nemen. Ik hoef niet iedere "moordneiging" ook maar uit te voeren. De gedachte aan zoiets is al niet oké maar overgaan tot "moorden" is toch een paar stappen verder. De waarheid niet zomaar durven uitspreken is één ding maar liegen is een ànder ding. Altijd is er een moment van bezinning mogelijk waarin ik mijn keuze maak. Vóór of tégen het  "goede". Het boze in mij als mogelijkheid maar ik hoef het kwaad niet slaafs te volgen. Ik kan een bewust besluit nemen : Dìt wil ik niet wat het me ook kosten mag!! * Nu, dat is onze eigen innerlijke strijd met het "tweesnijdend zwaard" Nog iets anders is dat ik kan bemerken tot mijn schrik en miss

  Het Ik is een tweesnijdend zwaard. Het heeft in zich de mogelijkheid tot het boze en tot het goede. * En dan lezen we over de genezing van de doofstomme in Marcusevangelie 7. De doven maakt Hij horend,  de stommen geeft Hij de spraak.  Horen en spreken. Daar moet een balans tussen zijn. Hoe spreek ik over wat ik heb gehoord?  Dat kan slechts vanuit het Ik, vanuit "Christus in mij", op een gezonde manier. En dàt kan misschien weer slechts wanneer ik éérst "ziende" ben geworden! En daarvoor moet alles op alles gezet worden blijkt wel uit het Lucasevanglie 18. * De blinde die Jezus riep om door hem genezen te worden werd bedreigd door degenen die voorop liepen en hem het zwijgen wilden opleggen. Maar hij liet zich niet intimideren!! Hij riep nog véél hàrder: "Jezus, zoon Davids...". * In dit verhaal zie je ook het Ik als tweesnijdend zwaard. De verduistering van het Ik van degenen die de blinde het zwijgen wilden opleggen. En het Ik van de de blinde dat te

Weinigen lijken nog iets te hebben  met "Inner culture". Eerder innerlijke "barbarij" en dùs uiterlijke barbarij! ***

Goodbye my friend... In the next life.  * Wanneer je (zo ongeveer) weet hoe de vork aan de steel zit, waarom iemand deed zoals hij/zij deed kan het zijn dat je je vele woorden van deze persoon  je liever niet herinnert. En veel,veel andere dingen niet! * Je was mij niet waard. Je was mijn vertrouwen niet waard. ***

  Licht dat schijnt uit de duisternis.  Wàt is gaande wanneer ons weten van de Liefde van God in ons verduistert? We wisten maar vergaten? Het Licht dat in ons was is verduisterd.  * Is dat niet zo wanneer we praatjes over iemand zondermeer aannemen?  Is dat niet zo wanneer we ná deze aanname er vervolgens óók weer over spreken met elkaar, met ànderen alsof het "de waarheid" is?  Van wie de praatjes kwamen is niet van belang. Géén excuus dat het geloof dat je eraan hechtte begrijpelijk was. Het kan misschien in een eerste reactie. Maar wanneer je weer bij je positieven komt en het hebt laten bezinken  en je ontmoet misschien zelfs wel die ander waar je verhalen over hebt gehoord....dan sla je een andere weg in!! Je doet je eigen onafhankelijke "onderzoek". Tenminste dat zou ik zeggen....als Antroposoof, Rozenkruiser, Christen.  * Heeft dit misschien iets te maken met : "Velen zijn geroepen, weinigen uitverkoren"?? Zijn de "uitverkorenen" misschi

 

  De eerste van links zou Bartholomeüs zijn. (Leonardo da Vinci) 24 Augustus. Astaroth.  Speelt een belangrijke rol in het leven van de Hl. Bartholomeüs volgens de Legende Aurea. Gepubliceerd 1481. Samensteller Jacobus de Voragine

 Lijkt de "goede" mens niet op de Vader in het verhaal van de "Verloren zoon"? Hij bleef op de uitkijk staan om te zien of hij zijn zoon nog niet zag terugkeren! ***

  Waarom doorgaan terwijl je wéét dat er met iemand geen goed garen te spinnen valt??? Tja, misschien omdat de "goede" mens blijft hopen op de terugkeer van het "gezonde verstand" van de ander...  Misschien zèlfs wel tegen beter weten in na verloop van tijd! ***

Een kind een gezond zelfvertrouwen meegeven is één van de belangrijkste taken van opvoeders. Daar waar een kind voortdurend onderuit wordt gehaald werkt men tegen de Levende Geest.  Dat wil niet zeggen dat het kind geen leiding nodig zou hebben. Maar het wil een leiding dat niet bekneld en insnoert. Géén verstikkende leiding dat het kind onzeker of angstig maakt.   Leiding geven aan een kind zou misschien méér iets moeten zijn van moed geven ! Maak van een kind een "durfal" en geen angsthaas dat eeuwig afhankelijk blijft van de hulp en steun van anderen.  * Wanneer je volwassen geworden of zelfs al oud bent en er komen mensen op je pad die je terug willen dringen in het (ongezonde) kinderlijke stadium van afhankelijkheid, die niet verdragen dat jouw ontwikkeling verder gaat om wèlke reden dan ook dan is krachtig verzet op z'n plaats. * Soms is het nodig dat er dan ook iemand op je pad komt die iedere twijfel over jezelf (weer) wegneemt. Iemand die jouw ervaringen, jouw o

 

Je hoeft niemand te mijden!!! Maar wie je vrienden zijn, dáár is zorgvuldigheid op z'n plaats.  Een allemansvriend zijn is niet aan te bevelen.  ***

Vrucht dragen.  Onbevangen waarnemen is voorwaarde om door te kunnen dringen tot de werkelijkheid àchter de dingen. Wat ik zie met mijn ogen, wat ik hoor met mijn oren is niet de werkelijkheid. Dóórdringen zal ik moeten leren tot de wereld voorbij het zien en voorbij  het horen. * Waar Christus ons de ogen heeft geopend, waar Christus ons de oren heeft geopend dáár kunnen we zeker zijn op de "goede weg" te zijn. Een goed begin! Maar altijd, ieder moment zullen we het bewustzijn moeten hebben dat wij "los van Hem" tot niets goeds in staat zijn. Hééft hij ons de ogen geopend en ons weer de mogelijkheid gegeven te horen dan betekent dat niet dat het als vanzelf verder "op rolletjes zal gaan".  * We kunnen het gezicht en het gehoor weer verliezen. Door onachtzaamheid.  Door te denken dat we er nu zijn. Het ergste misschien :   door zelfgenoegzaamheid en zelfingenomenheid, trots en hoogmoed. Ons verheven voelen boven het "gewone volk". Het zien en he

Fijn buiten blijven jij!! 😁 Wanneer na de regen voor jou de zon gaat schijnen ontstaat iets verrassends. Je moet actief werken aan fysiek herstel. Natuurlijk.  Maar een hele grote verademing is te merken dat je geestelijk iets niet meer hoeft. Je stopt met het proberen te begrijpen hoe de hersens werken van de mensen die in de regen willen blijven wandelen!  In de zon wordt alles anders....ná de regen. Ook dit. Láát ze deze verzopen katten! ***

20 augustus.   Kunst is bij Rudolf Steiner niet iets wat er leuk bijkomt. Kijk bijvoorbeeld naar het eerste Goetheanum, naar de Mensheidsrepresentant. Of de Mysteriedrama's. Kunst is misschien wel iets dat helpt bij herstel van fysieke krachten. Na een lange periode van "regen" zonder veel zon kunnen we uitgeput zijn geraakt. Dàt kan de gelegenheid bieden te ervaren wat bijvoorbeeld tekenen kan doen. Niet gelezen maar ervaren. Alleen de ervaring hebben we iets aan. En tekenen is niet vermoeiend dus kan heel goed bij uitputting.  * Het is niet nodig prachtige kunstwerken te maken. Maar heel eenvoudig iets exact natekenen. Dat vraagt een àndere concentratie dan die we nodig hadden in de regentijd! * Zo, nu de afwas..... Zaterdag 20 augustus 2022.  Hl. Bernardus van Clairvaux.

 Wanneer de eerste zonnestralen weer doorbreken na langdurige en heftige regenval krijgen we ook weer zicht op de situatie zoals die nú is. Hevige regen belemmert toch dat zicht behoorlijk.  * We kunnen dan op twee manieren kijken naar de omstandigheden zoals we die dan aantreffen en zichtbaar worden.  Misschien zijn het ook alleen maar puinhopen. Dan kunnen we vertrekken naar een "ander land" of we gaan puinruimen. * Maar in heel veel andere gevallen is herstel mogelijk. Er staat nog het één en ander overeind. De Hl. Franciscus kreeg de opdracht de kerk te herstellen. Hij nam dat eerst heel letterlijk. Een oud vervallen kerkje ging hij met eigen handen herstellen! Dat was geen puinruimen. Zoals Franciscus eigenlijk nóóit bezig is geweest met puinruimen maar met "herstellen". * Herstel na zware tijden kan nodig èn mogelijk zijn innerlijk èn uiterlijk. Uiterlijk wat betreft de eigen fysieke krachten. Uiterlijk wat betreft het sociale leven. * Belangrijk is het momen

 Het is belangrijk de waarheid te onderscheiden van de leugen.  Het is ook belangrijk niet te snel een aartsleugenaar een trap onder de kont te geven. * De leugen(s) rechtstreeks bestrijden blijkt niet zinvol. * Wat te doen wanneer  leugenachtigheid van een aartsleugenaar je treft! Je héél hard en langdurig raakt? De aartsleugenaar blijkt totaal ongevoelig voor wat hij/zij aanricht. Je zult een verdediging moeten vinden. De beste en meest zinvolle verdediging is  "je innerlijk versterken" Dag na dag. (Efeziërs 6) ***

Nederigheid, deemoed...we horen deze woorden niet zo graag. Zeker het woordje "nederigheid" niet. Het hangt met de ervaring van mensen samen van  vernederd worden, gekleineerd worden.  Van buitenaf klappen toegediend krijgen om je een lesje te leren. Of zelfs dàt niet eens.  Dat is de "wereldse" opvatting over nederigheid. Gebutst en gebeukt. Uitgeschakeld, naar de "zijlijn" geduwd als een niemendalletje. * Het heeft  bijvoorbeeld bij monniken ook te maken met het uiterlijk door een te lage deur gaan. Men buigt, men máákt zich klein.  Of ook het bijna doorlopende : "Vergeef me" wanneer ik per ongeluk iets niet goed doe. Nederigheid meer als een soort boetvaardigheid. Als een automatisme ook! * Als een soort geslagen hond gaat men door het leven. Gedegradeerd tot een soort "niets". Een diep gevoel van onwaardigheid. Hoe diep?? * Misschien moeten we een ànder gevoel leren verbinden met nederigheid en deemoed. Het voorgaande daar draait h

 Zojuist las ik : " Een betaalde schuld is geen schuld meer". Deze mens wilde aangeven dat we niet eeuwig moeten blijven hangen in oude schulden en gemaakte fouten. Daar waar oprecht geprobeerd was fouten die in het verleden gemaakt waren te bekennen en zo mogelijk te herstellen, die fouten hoefde deze mens niet meer onder gebukt te gaan. * Belangrijk hierbij was dat gedaan werd wat gedaan moest worden zónder  zich met de vraag bezig te houden wat anderen zouden kunnen denken of vinden.  En al helemaal niet vooraf  bezig te zijn met een soort "kansberekening". Zo van: "Stel dat ik "toegeef" wat kan/zal er gebeuren, wat zijn de risico's?" * Oprechtheid komt uit het hart niet uit het hoofd.  * Deze mens ontdekte dit nadat hij tot het inzicht was gekomen hoe hij zichzèlf en dáárdoor zijn directe omgeving strafte met oude schuldgevoelens en wroeging óók nadat hij zijn fouten had rechtgezet. Met alle gevolgen van dien! In het woord Oprechtheid v

 Helaas geen GA.  Van Facebook geplukt.

Lekkere wollige kop. 😄 Een vreemd fenomeen. Het lijkt dat je het vooral tegenkomt bij sommige schrijvers van zogenaamd Spirituele boeken. Zulke schrijvers schrijven zelden over zichzelf. Het spannends lijken zijzelf te vinden verhalen en spirituele ervaringen van ànderen. Het is een soort spirituele diefstal. Goede sier maken met een andermans  spirituele ervaringen. Ook een vorm van grof misbruik.  * Wordt zo iemand daarop gewezen dan kan er zomaar plotseling ergens een geschreven stukje verschijnen van hemzelf. Het kan zijn dat je er eerst instinkt.   Maar het ligt er te dik bovenop en wanneer je dan vervolgens óók nog eens tegen gedrag aanloopt of éérder tegen bent aangelopen, dat in het geheel niet in overeenstemming is met dit "indrukwekkende" stukje.....dan is het eerder huilen van verdriet dan van vreugde. ***

Voor mij wordt dag na dag duidelijker dat de weg van de wáre Rozenkruiser en de Michaëlsweg niet kunnen zonder de confrontatie met de Tegenmachten. En de ervaring dat de confrontatie ook steeds feller wordt. Deze confrontatie komt van binnen èn van buiten. Binnen en buiten zijn onafscheidelijk. Net als Boven en beneden, Hemel en aarde. Goed en slecht. Al zou ik willen ik kan me er niet aan onttrekken!!  Wie zich dàt bewust wordt zal ook minder snel ontmoedigd en vermoeid raken.  * Het esoterische Christendom vraagt om een onvoorwaardelijke en bewuste keuze vóór het "Goede". Op dàt gebied zijn compromissen niet mogelijk.  Precies zoals Gandhi dat voorleefde met zijn experimenten met "Waarheid". Géén compromissen wanneer het hierom gaat. Hij heeft ons toch een belangrijke les geleerd hoe dat te doen in de praktijk van alle dag. Het "Schone" daar zullen we juist nú niet aan voorbij gaan. Dàt zullen we bewust in ons leven een plaats moeten leren geven. Zónder

Volgens mij helpt het wanneer de temperaturen buiten stijgen binnen iets als een concentratie oefening te doen.  Zo kwam ik op het idee, eerder deze week al bij Emil Bock eens iets te gaan lezen over de Spijziging van de 4000 en 5000. Zo, dat laat het hart sneller kloppen en in plaats van verhit te raken als in een felle discussie koel ik aardig af. Hoe dit werkt weet ik niet maar ik ga nu een vest aantrekken terwijl het binnen zo'n 25° is. Wollen sokken zou ook wel fijn zijn. Of het door de concentratie komt of door wat Emil Bock schrijft? Waarschijnlijk alletwee. Zeker ook het "hoe"!

 

 Bij het wat nadenken over de "Maanknopen" in ons leven ging ik er misschien tot nu teveel vanuit dat die de mogelijkheid gaven opnieuw de opgave te zien die je voor dit leven hebt in positieve zin. (Beetje kort door de bocht) * Maar zou het ook niet kunnen zijn dat bijvoorbeeld bij de eerste Maanknoop zo rond 18/19 je geconfronteerd wordt met de "tegenkrachten" waarmee je je hebt uiteen te zetten?  Misschien in een ontmoeting die niet meer is dan een in de ogen kijken van een "vreemdeling"? Je kan er aan voorbijgaan of het kan blijven "hangen". En een aantal Maanknopen verder valt misschien het kwartje en zeg je "Aha, jij was niet mijn vriendje!"  Misschien kan je dan ook antwoorden vinden op vragen en raadsels over het begin van je leven!  Weten wie je wáre vrienden zijn is belangrijk. Dàn kan je ook ontdekken wie het niet zijn!  * Belangrijk lijkt te zijn toch ook vooral te letten op  zogenaamd "kleine" voorvallen rond de

  In mijn eigen woorden wat ik begrijp van de nieuwe impuls die hiervan uit moest gaan. Ik las dit gisteren in een voordracht. * Rudolf Steiner ziet terug op de Weihnachtstagung. En hij vertelt hoe door sommigen zijn opmerking over een "nieuwe esoterische Zug" opgepakt werd. Niet om iemand belachelijk te maken natuurlijk. * Sommigen pakken het met enthousiasme op. O ja, natuurlijk een "nieuwe Zug". Ik geef mijn baantje in de Vereniging op en maak plaats voor een jongere. Vernieuwing dat moet er komen. Zoiets. * Goed. Nog steeds in mijn woorden:  Zó'n uiterlijke "Vernieuwing" stond Rudolf Steiner helemaal niet voor ogen. We moesten juist leren de Antroposofie meer innerlijk te nemen. In het hart te dragen en te verwerken. En ook juist niet weg uit de situatie of de plaats waar we ons bevinden. Niet ons Antroposoof zijn veilig beleven in eigen kring.  Iets als een  "omslag" van buiten naar binnen èn omgekeerd.  * Hoe belangrijk juist in deze ti

 

 Zalig de barmhartigen want hun zal barmhartigheid geschieden! (Mattheusevangelie 5) De Barmhartige Vreemdeling .  "Begrijpt ge wat ge leest?"