Oprechtheid.

 Zojuist las ik : " Een betaalde schuld is geen schuld meer".

Deze mens wilde aangeven dat we niet eeuwig moeten blijven hangen in oude schulden en gemaakte fouten.

Daar waar oprecht geprobeerd was fouten die in het verleden gemaakt waren te bekennen en zo mogelijk te herstellen, die fouten hoefde deze mens niet meer onder gebukt te gaan.

*

Belangrijk hierbij was dat gedaan werd wat gedaan moest worden zónder  zich met de vraag bezig te houden wat anderen zouden kunnen denken of vinden.

 En al helemaal niet vooraf  bezig te zijn met een soort "kansberekening". Zo van: "Stel dat ik "toegeef" wat kan/zal er gebeuren, wat zijn de risico's?"

*

Oprechtheid komt uit het hart niet uit het hoofd. 

*

Deze mens ontdekte dit nadat hij tot het inzicht was gekomen hoe hij zichzèlf en dáárdoor zijn directe omgeving strafte met oude schuldgevoelens en wroeging óók nadat hij zijn fouten had rechtgezet. Met alle gevolgen van dien!

In het woord Oprechtheid vind ik 

-recht-

Op-Recht!

Ik moet dan denken aan : doen wat "recht" is.

Maar ook aan weer "recht" staan en gaan. 

En : anderen weer recht in de ogen kunnen kijken. Herstel van het (ge)zicht--- op de "werkelijkheid"!

Wat krom was wordt weer recht.  Herstel!!!

Hebben we de wil ge-ZON-d te worden of hebben we angst voor het licht in onze duisternis?

Óók voor mannen lijkt mij!!!
Het gaat me om
 de titel van het boek natuurlijk.
 😉

***