Harten Drie.

Vanmorgen vroeg had ik wat gemediteerd over het :

"Ik ben het Licht der wereld" 

en over 

Johannes de Doper /Voorloper.

*

Toen ik na een poosje opkeek zag ik een felrood gekleurde hemel.

Tijd om even op mijn balkonnetje te gaan zitten.

*

Het felle rood dempte geleidelijk en plotseling zag ik na een poos voorzichtig de eerste zonnestralen. 

Ah, dacht ik dat eerste felle rood was de Voorloper, de Vooraankondiger van het wáre Licht, van de Bron....de zon! 

**

Een paar weken geleden was me opgevallen dat de zon die ik zie opkomen vanaf mijn plekje op mijn balkonnetje valt in een 🧡.

De bovenste "begrenzing wordt gevormd door de laagste takken van de bomen en "de punt" eindigt in de aarde.

*

Maar er is vanaf dat plekje nóg een 🧡 waar te nemen. 

Deze vindt met "de punt" zijn begrenzing aan de bovenkant van de bomen vóór mij.  Naar boven toe is het onbegrensd. Vanaf het bladerdak dat wèrkelijk als een soort trechter daar "eindigt" opent het zich naar boven toe en ik kan mij dat tot in het "oneindige" denken!

Kijk ik naar de twee "harten" samen dan is het een soort diagonaal. Van "rechtsboven" naar "linksonder". Het "linksonder" waar ik de zon zie opkomen. Het "rechtsboven" waar de zon ongeveer haar hoogste stand bereikt.

*

En ik vroeg me af of ik nog een derde "hart" zou kunnen ontdekken. Toen moest ik de blik naar binnen keren. Het eigen hart!

*

Dit is toch een vreugdevol en hoopvol begin van wéér een nieuwe dag. Maandag.

***