Het Ik, een tweesnijdend zwaard 2

 Natuurlijk is het raadzaam éérst in onszelf het Ik als tweesnijdend zwaard te (h)erkennen. Niemand blijft gevrijwaard van het goede maar óók niet van de mogelijkheid tot het boze in zichzelf. 

Het boze als mogelijkheid misschien waar ik zéker op mijn weg aan ten prooi val maar waarvan ik ook bewust afstand van kan nemen. Ik hoef niet iedere "moordneiging" ook maar uit te voeren. De gedachte aan zoiets is al niet oké maar overgaan tot "moorden" is toch een paar stappen verder.

De waarheid niet zomaar durven uitspreken is één ding maar liegen is een ànder ding.

Altijd is er een moment van bezinning mogelijk waarin ik mijn keuze maak. Vóór of tégen het  "goede". Het boze in mij als mogelijkheid maar ik hoef het kwaad niet slaafs te volgen. Ik kan een bewust besluit nemen : Dìt wil ik niet wat het me ook kosten mag!!

*

Nu, dat is onze eigen innerlijke strijd met het "tweesnijdend zwaard"

Nog iets anders is dat ik kan bemerken tot mijn schrik en misschien wel verdriet dat er vrienden zijn die overduidelijk in de greep zijn van "het verkeerde".  Het "tweesnijdend zwaard" dat niet helend werkt maar verdeeldheid zaait, onrust, chaos, ruzies. 

En nog verder kijkend: Is het ook niet het beeld van de huidige wereldsituatie? En van wat mensen elkáár aandoen? De haat en het totaal doorgeslagen egoïsme , tenslotte uitlopend op een oorlog waar iedereen slachtoffer wordt?

*

Zo, éérst klein" beginnen en bij mijzelf de aanzetten opmerken die ik in bredere en steeds grotere kring waarneem. (H)erken ik ze niet in mijzelf dan loop ik als een blinde in de val van "het kwaad" dat van buitenaf mij treffen wil of werkzaam is. 

Wie zich v/heilig waant bevindt zich in groot gevaar!!

***