My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

 

 

  Bewéég  in het hart: 1 Corinthiërs 15. 

 

  Zij volgden een 🌟  Wie vonden zij???  Verward gedrag  of  Wijsheid??  (Mattheüsevangelie 2)

 Wil ik mijn leven in dienst stellen van het leven of van de dood? Wil ik iemand zijn die "heelt" of iemand die vernietigt? Bij de geboorte al kan zichtbaar zijn voor wie goed waarneemt wat "dreigt". Niet als een noodlot maar wel iets waar ingegrepen moet worden door iemand met "kennis van zaken" èn met een liefdevol hart. Bijvoorbeeld een goede Antroposofische (kinder)arts. Rudolf Steiner heeft daar ook wel over gesproken. Waarschijnlijk veel meer dan wat ik weet. Maar ik heb bijvoorbeeld wel gelezen bij hem over kinderen die bij de geboorte al heel erg nerveus zijn. Vermoedelijk in deze tijd een verschijnsel dat nog veel meer voorkomt dan in zijn tijd. Maar dit is slechts een voorbeeld. Wie meer wil weten vindt wel de weg in de vele voordrachten van Steiner en wat tot vandaag door zijn leerlingen gevonden en ge/beschreven wordt. Hoe ik hier nu zo op kom weet ik niet precies. Ik kwam erop al denkend over het elkaar leed berokkenen. Over kritiek leveren en

  Mijn leven... 

  Dit is een gevaarlijke en opjuttende gedachte. Wanneer ik denk de wereld te kunnen redden door overijverig achter mijzelf of achter anderen aan te hollen zit ik er faliekant naast. Spijtig voor deze verslaafden... Dit laatste is geen venijn... Nou ja klein beetje misschien. Maar altijd rennen en vliegen daarvan raak ik buiten adem. Soms fysiek. Maar zeker in de ziel. Geen "frisse wind" meer. Gevolg gewoon heel praktisch is dat ik niet meer zie waar ik eigenlijk mee bezig ben. Ik raak het "overzicht" kwijt. Misschien focus ik me op één ding of op één mens. Daar gaat alle energie en aandacht naartoe. Soms nodig maar vaak toch meer vanuit het ego dan vanuit mijn Ik. Wanneer ik daarmee wordt geconfronteerd of door kritiek of door een burn out, dan heel vaak zal ik als eerste met 1001 smoezen komen hoe nodig het was wat ik deed, hoe onmisbaar ik was... Zonder mij...  Dàt gevoel ben je niet in een dag kwijt. Dàt is de verslaving. Het wordt op het karakter gegooid maar

 Dat is wel waar deze uitspraak... Vaak. Maar wat heb je aan zo'n opmerking? Laat ik zeggen dat het een halve waarheid is. En wees eerlijk een halve waarheid is een leugen. Deze zet je altijd op het verkeerde been. Is misleidend. Misschien zijn halve waarheden nóg gevaarlijker dan regelrechte leugens. De regelrechte leugens zijn toch vaak ook weer wat doorzichtig. Net even "te". De doortrapte leugenaar weet dàt maar al te goed. Die komt dan vaak met een halve of driekwart waarheid die je in verwarring brengt. Er lijkt iets van waar maar.... Wie maar al te vaak tegen dit soort dingen, tegen dit "leugen - gespuis" is aangelopen hoeft zich niet te beklagen. Want je zal merken wanneer je altijd weigert af te wijken van de waarheid, ècht innerlijk even naar links-even naar rechts het midden zoekend. Recht overeind blijven - Je ontwikkelt in de loop van je leven een (extra) zintuig dat héél nauwkeurig weet wanneer de leugen tussen jou en de ander instaat. Het zal je n

Duizendvoudig!!  Zichtbare èn  Onzichtbare  Ontmoeting.  ☀️  Patmos .  "Levende" doden, "schijn-leven"   Doden die leven...  Ongeborenen .. Met wie rekenen wij? Welke kant kiezen we? Het leven of de dood?  Twee vrouwen : de wèrkelijke   "Losers".  🖤 Nog niet eens het halve verhaal!!  De aanvang van  een nieuwe ronde. 🖤 ☀ 🌹

De "toverfluit"...   

 " De liefde kent geen vrees!!" De vraag kan ik mijzelf stellen :   Voor wie of voor wat ben ik bang? Wie ontwijk ik? Wie mijd ik als de pest?  Of ook : Wàt probeer ik te voorkomen? Waarom? En hoe doe ik dat dan? Dat zijn geen kritische vragen die ik mijzelf of een ander stel. Het is een zoeken naar de liefde in mijzelf, in de ander. En zèlfs voor deze vragen zijn velen al bang laat staan voor de eerlijke antwoorden die gegeven zouden moeten worden. 

Liefde tegenover haat en verraad.   ☀️   

Niets uitleggen!!  Niets verklaren.  Zwijgen!  Mijn taak kennen als oudere mens.  "De straat op", actievoeren dat is  nù aan de jongeren.  Wij kunnen hierbij helpen...  Maar óók hier kan ik  tegenwerken..  of meewerken.  ☀️  Dit kan iedereen die van  "goede wil" is. (niet alleen in de Kersttijd!!)  🌹  

Jezèlf gaan "uitleggen"...? 🤡  Wees stil...  Alle dingen zullen z'n loop hebben...  Dit is misschien de grootste les die we kunnen leren....  Karma moet en zàl "uitgewerkt" worden.  Maar we kunnen daaraan bewust meewerken of  tegenwerken.  Hoe bewuster ik probeer  te werken aan  "helen" in plaats van  ver-zieken hoe meer ik een Zonnekind ben.  Het is een vrije keuze.  Kies ik de duisternis  of kies ik het licht. Geen enkel excuus. 🌹 De gevolgen van mijn keuzes werken door niet alleen in mijn eigen leven,  niet alleen in de levens van mijn medemensen, mijn geestverwanten!! 🌹  Spreid ik licht en liefde om mij heen?  Of duisternis door mijn duistere gedachten, overwegingen en daden? 🌹 Op ieder moment, op ieder moment kan ik omkeren van de duisternis naar het licht.  Niets maar dan ook niets kan mij daarin belemmeren wanneer ik de oprechte wil heb.  Alleen ikzelf kan de wèrkelijke blokkade zijn. Alleen ikzelf kan die blokkade opheffen.  Geen ander me

  Niet voor niets is het, géén toeval is het dat de eerste zg.  "Nebenübung" begint met het denken. Het gewone alledaagse denken. Controle krijgen over het denken. Misschien wel een "hoofdoefening". Het woord "neben" kàn misleidend zijn hier.  Maar al te vaak vergeten we dat wanneer we de ontwikkelingsweg willen gaan die Rudolf Steiner ons wijst in bijvoorbeeld zijn boek "Wie erlangt man Erkenntnisse der Höheren Welten" en niet willen verdwalen daarin, de Nebenübungen een voorname plaats innemen. We nemen de waarschuwingen van hem niet altijd serieus genoeg. "Erkenntnisse" (ervaringen) willen we maar al te graag maar het liefst zonder teveel moeite. En dat is spelen met vuur. Het denken als eerste oefening omdat mijn denken de rest van de weg zal bepalen. Wie denkt schept wezens. Een haatvolle gedachte is net zo scheppend als een gedachte vervuld van liefde. Door mijn denken bepaal ik tegelijk wat ik "aantrek". "Soort zoe

Openbaring 22.  Wie moe is, uitgeput, wanhopig.... leze en herleze dit laatste hoofdstuk uit de Apokalypse.  En/of : "Bestudeer" deze afbeelding .... met het hart. Niet met het koude intellect.  Het geeft nieuwe (levens)kracht. Een heeeel klein voorproefje misschien op dàt wat hier geschreven/beschreven wordt.  Hij is het begin èn ons doel! Nog een lange, lange weg te gaan. Maar niet zonder Hem!! 

Wij!!   Wàt wil ik hiermee zeggen? Dat we op het "peil" van Maria van Egypte zijn? Bij lange na niet. Ik niet. Daar hebben de meesten van ons nog wel een hele tijd voor nodig. Denk ik. Voor zover ik haar verhaal begrijp.  Zij de bekeerde zondares. Lange tijd in de woestijn. En hier al grijs. Ik bewonder dit leven. Maar....  Tegenwoordig zullen we dit moeten (kùnnen) bereiken terwijl we ons begeven en bewegen in een wereld die "los van God" is. Bekering is één ding. Maar dan?? Wie denkt in een klooster veilig te zijn zit er óók naast. De woestijn invluchten om "af te kicken"?... Dat kon in de tijd van de Heilige Maria van Egypte nog. Hoe moeilijk ook, de grootste innerlijke kracht èn reinheid kunnen en moeten we in deze tijd  bereiken door niet te vluchten maar... Ook niet het kwaad op te zoeken. In ieder geval niet om eraan mee te doen. Maar waakzaam, rustig en standvastig door het leven te gaan. De grootste kracht is de liefde. De liefde vreest niets.  Ge

Het meest waardevolle leren we in de slaap, is dàt wat ik meeneem uit de nacht in de dag!  Ook dit is : Opstanding ! ☀️  

  Rustig "vaarwater".  De laatste dagen zingt het bijna door mij heen. "Zegen wie jou vervloeken". Nu hoeft een vloek niet altijd een magische kracht te zijn die iemand over je kan hebben uitgesproken of uitgedacht.  Gedachten zijn krachten en méér werkzaam dan wij vaak beseffen. Zo kunnen de "vloeken" van anderen je om de oren vliegen Let op wat je denkt. Zèlfs wie als een heilige spreekt kan door zijn denken vloeken. Schone schijn. Natuurlijk kan wanneer verkeerde gedachten van anderen je letterlijk om de oren vliegen jijzelf in diezelfde valkuil vallen en "met gelijke munt terug betalen". Je krijgt dan net als je tegenstander een "dirty mind". Iets anders is het toch niet. Toch??!! Ik heb een andere weg gevonden. Waarschijnlijk een "oude" weg. Maar ieder moet wat dit soort zaken betreft vanuit het hart zèlf de weg (wéér) vinden. Ik heb niet veel uiteindelijk aan de mooie verhalen van heiligen en zondaars die deze weg vóór

  Wààr sta ik? Aan welke kant sta ik? Aan wiens zijde strijd ik? Belangrijk om daar bewustzijn van te hebben ieder ogenblik. Waarom? Ongemerkt kan ik in dàt kamp terecht komen waar ik niet wilde komen. Door onbewustheid. Een soort slaap of verdoving. Deze morgen werd ik wakker met de gedachte : door lief te hebben vermeerder ik de liefde. Door mijn "vijand" lief te hebben ontstaat  misschien wel een drievoudige vermeerdering van de liefde.  Vrienden liefhebben.. ach. Maar die extra inspanning die gevraagd wordt en nodig is bij het liefhebben van je "vijanden" dat geeft een ongekende vermeerdering, groei van de liefde in je hart. Wanneer je dàt lukt geeft dat je krachten die hard nodig zullen zijn in de (verre) toekomst. Maar volg ik het kwaad dan lijkt zich ook dàt te vermeerderen. Dàt is huiveringwekkend.  Doorslaggevend.  De Handelingen van Petrus had ik nog nooit gelezen. Het is zéér de moeite waard dit te doen. 

 Wanneer ik mijzelf wil vinden moet ik voorbij mijzelf. Dat betekent zoiets als mijzelf - mijn zelf verliezen. "Wie zijn ziel wil behouden zal haar verliezen" staat ergens. Iedere dag kan ik dat aan en in mijzelf ervaren wanneer ik niet slaapwandel. Het heeft àlles van doen met de wil. Of met mijn onwil.  Ben ik ge- wil -lig Christus te volgen, mijn kruis op mij te nemen zoals Hij het Kruis op zich nam? Ben ik een werkelijke Christophorus - Christus drager? Of nóg anders : draag ik in déze tijd het kruis mèt Hem? Ben ik een "Kruisdrager"?  "Wie niet vóór mij is, is tegen mij". Het kan voordelig lijken soms ons kruis niet te dragen. We "vluchten weg van het kruis". Maar eens zullen we ernaar terug moeten keren. Of het wordt ons opgelegd. Voor wie ge- wil -lig is zal het kruis niet te zwaar blijken te zijn. Christus draagt het mèt ons. Quo Vadis, Domine?   Handelingen van Petrus,  een apocrief geschrift.  We zijn dan een werkelijke Kruisdrager èn