De "vloek" breken.

 

Rustig "vaarwater". 

De laatste dagen zingt het bijna door mij heen. "Zegen wie jou vervloeken".

Nu hoeft een vloek niet altijd een magische kracht te zijn die iemand over je kan hebben uitgesproken of uitgedacht.

 Gedachten zijn krachten en méér werkzaam dan wij vaak beseffen. Zo kunnen de "vloeken" van anderen je om de oren vliegen

Let op wat je denkt. Zèlfs wie als een heilige spreekt kan door zijn denken vloeken. Schone schijn.

Natuurlijk kan wanneer verkeerde gedachten van anderen je letterlijk om de oren vliegen jijzelf in diezelfde valkuil vallen en "met gelijke munt terug betalen". Je krijgt dan net als je tegenstander een "dirty mind". Iets anders is het toch niet. Toch??!!

Ik heb een andere weg gevonden. Waarschijnlijk een "oude" weg. Maar ieder moet wat dit soort zaken betreft vanuit het hart zèlf de weg (wéér) vinden. Ik heb niet veel uiteindelijk aan de mooie verhalen van heiligen en zondaars die deze weg vóór mij vonden. Vanuit de diepte van mijn ziel moest ikzelf mij een weg banen naar het licht. Door lijden, pijn en eenzaamheid.

Ik heb wel eens geschreven over het zeer moeilijke leven van mijn oma. Op een bepaalde manier wel vergelijkbaar met mijn leven. Ik beschreef hoe zij de avond vóór haar sterven ons verzamelde om haar bed in een ziekenhuis. Sowieso de eerste keer dat we bij haar waren. Haar levenlang geïsoleerd door haar eigen dochter van kleinkinderen, buren enzovoort. 

We stonden om haar bed de mensen die haar bewust of onbewust, gewild of ongewild zó in de steek hadden gelaten een leven lang. Uitgekotst, geminacht. 

Zij, Oma heeft het geloof behouden. Ze ging rechtop zitten, keek ons aan. Zij sprak : " Denk eraan het gaat om de liefde. Het gaat alléén om de liefde". En ze zakte terug in de kussens. Géén verwijt, géén klacht. Zó stierf zij de nacht daarop. Wéér alleen. 

Niet heel lang geleden droomde ik over haar graf, een glazen graf/kist. Tot tweemaal toe. De eerste keer was alles rustig om het zo te zeggen. De tweede keer was er onrust. Alsof iemand ermee wegliep met de glazen kist of zo. Misschien een opruimen. Zoiets. 

En bij het wakker worden klonk :

"Volg haar spoor". Meer niet. 

Het heeft me een tijdje gepuzzeld. Wat kan dat betekenen: "Volg haar spoor?"

Op een zondagmorgen kreeg ik het antwoord. Nee, niet in de kerk. Thuis. Iemand schreef iets als :

 "Vergeet wat is gebeurd, dùrf de liefde toe te laten in je hart". 

En ik wist : dit is het spoor van oma dat ik volgen moet! Vanaf dàt moment was mijn weg duidelijk. Het ging niet zonder slag of stoot. Maar ik wéét het is de énige weg de ban van wèlke vloek dan ook te breken!! De énige weg ook om niet in dezelfde kuil te vallen van een "dirty mind".

Ja het was een onopvallend woordje dat woordje "dùrf". Dat puzzelde me nog heel even. Maar dat gaf óók  de doorbraak en heeft me ook daarna geholpen.