"Nebenübungen"...niet zo "neben"!!

 

Niet voor niets is het, géén toeval is het dat de eerste zg.  "Nebenübung" begint met het denken. Het gewone alledaagse denken. Controle krijgen over het denken. Misschien wel een "hoofdoefening". Het woord "neben" kàn misleidend zijn hier.

 Maar al te vaak vergeten we dat wanneer we de ontwikkelingsweg willen gaan die Rudolf Steiner ons wijst in bijvoorbeeld zijn boek "Wie erlangt man Erkenntnisse der Höheren Welten" en niet willen verdwalen daarin, de Nebenübungen een voorname plaats innemen. We nemen de waarschuwingen van hem niet altijd serieus genoeg. "Erkenntnisse" (ervaringen) willen we maar al te graag maar het liefst zonder teveel moeite. En dat is spelen met vuur.

Het denken als eerste oefening omdat mijn denken de rest van de weg zal bepalen. Wie denkt schept wezens. Een haatvolle gedachte is net zo scheppend als een gedachte vervuld van liefde.

Door mijn denken bepaal ik tegelijk wat ik "aantrek". "Soort zoekt soort" lijkt hier van toepassing. Gedachten van haat daar schep ik niet alleen  demonen. Het trekt een wereld van demonen aan die door anderen ontstaan zijn. Nu ja, hier kan ik nog veel meer bij betrekken maar dit is het mechanisme of zo.

Gedachten van liefde trekken andere wezens aan. Ik schep zelf de "atmosfeer" om mij heen door mijn denken.

Inspannend. 

Denken is vaak een gewoonte geworden. De eerste "Nebebübung"  kan ook helpen dàt te doorbreken. 

Wanneer ik denk in de trant van : "Oh, als ik dit of dat doe /zeg zal die ander wel....". Ik vul in hoe een ander zal reageren. Meestal vul ik dat in met... mijzelf, mijn verwachting. Ben ik angstig dan verwacht ik een dreun terug. Zit ik vol haat dan verwacht ik haat terug. De deur naar de ander blijft dicht. Niet door die ander. Maar door mijn eigen invulling of verwachting  hoe de ander zal reageren.

Liefdevolle gedachten... Dààr ontstaat een tegenovergestelde atmosfeer. Daar is openheid. Een verwachtingsvolle stemming. De liefde "vult niet in" vooraf met eigen bedenksels. De liefde laat tot verschijning komen wat zich wil laten zien, wat zich wil openbaren. Liefde trekt niet met geweld "de sluier" weg. Liefde wacht zonder angst op wat komen gaat.

De eerste "nebenübung" begint met alledaagse dingen. Maar wààr kan ik ook anders beginnen?? Daaraan kan ik ook bemerken dat ik de keuze heb tussen een ongecontroleerd denken of niet. Laat ik me maar gaan in mijn denken dan laat ik me ook gaan met veel andere dingen. Ik ben niet vrij!!! En de andere "Nebenübungen" maar ook het mediteren missen een gezond fundament. Mijn hele geestelijke leven kan een grote janboel worden.

Wie geen zin heeft op een gezond fundament te staan, daar geen inspanningen wil plegen kan maar beter er niet aan beginnen. Terwille van zichzelf, terwille van de medemens, terwille van nog veel meer. 

Het "oude" denken... laten gaan. 

 

In de kou hoeven we niet te staan. We hebben het gebed, de Bijbel en nog veel meer. Maar ook dan kan het doen van de "Nebenübungen" zinvol zijn. Die kan iedereen doen. Zelfs zeer aan te raden.