My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

 Zij die midden in de strijd hun medestrijders lafhartig in de steek laten zijn niet waard een "strijder" te worden genoemd. Deze mens plaats zichzèlf buiten iedere "orde". Zij zijn de "losers"! ***

Michaël. (Hans Memling)  Het kwaad dat hier op aarde probeert veel leed en ellende te veroorzaken straft zichzelf. De vredelievenden, de vredestichters zullen nooit uit zijn op wraak. Zij willen een eind aan geweld en onderdrukking in wèlke vorm dat ook verschijnt. Zij zijn de "kinderen van het Licht". * Het kwaad straft zichzelf doordat het zichzèlf afsnijdt van het Licht. Hun terrein : "de werken der duisternis". Is een grotere straf denkbaar???  * Misschien is het meest tragische nog dat het kwaad het zelf nog niet merkt. Het lijkt dat de kwaden hier op aarde vrij spel hebben. Niets houdt ze tegen. Zo lijkt. Dat komt misschien doordat je in de duisternis niets ziet. Het is een blindelings erop in hakken. Meedogenloos. * Maar de kwaden zien daardoor niet waarop of op wie ze inhakken. Ze hebben geen idee waar ze mee bezig zijn. Heel even misschien wanneer in het heetst van de strijd "de vonken ervan af vliegen". * Déze "vonken" betekenen tegelij

💞  Misschien denkt men dat geduld oefenen alleen kan bij "grote" en langdurige zaken. Bijvoorbeeld een doel dat ik me heb gesteld dat ver(der) weg ligt. Onderweg allerlei obstakels. Of een "oponthoud" door wat dan ook. Die obstakels daar kan ik geduld oefenen. Een oponthoud ook. Maar dat is iets van : Nouja, het kàn niet anders. Ik kan mijn geduld verliezen en tekeer gaan maar daar heb ik alleen mijzelf mee. En misschien na het nodige gemopper leg ik me er maar bij neer. Of dàt al het ware geduld is? * De laatste jaren vooral zijn mijn hier de ogen geopend.  Het zijn juist de kleine irritaties die gewekt kunnen worden. Bijvoorbeeld: Ik trek mijn trui binnenstebuiten aan. Ergernis, want nu moet ik 'm weer uittrekken enzovoort. Ongeduld. Ik kan iets niet vinden. Hoe ergerlijk kan dat zijn. Pissig blijf ik zoeken maar nee..."Nou, dan niet" denk ik bozig. En geef het voor dat moment op. * Bij die trui zijn ongeduld en ergernis sowieso wat kinderachtig. Mi

  Je mag het lot dankbaar zijn wanneer je min of meer gedwongen wordt langdurig geduld te oefenen.  Het is iets anders dan berusting. Het is niet een je neerleggen bij een onmogelijke zo niet onmenselijke situatie waarin je verkeerd.  Geduld leer je doordat de ervaring je heeft geleerd wat ongeduld je oplevert. Niets meestal. Je trekt iets "naar voren", je forceert iets wat nog niet aan de orde is.  Bijvoorbeeld ongeduld naar je medemens toe wordt gewoonlijk snel afgestraft. In feite probeer ik mijn wil op te leggen aan de ander. Ik weet wat nodig en goed voor hem/haar is. Dat ik dat helemaal niet kàn weten besef ik niet. Maar mijn ongeduld wil het liefst snelle resultaten zien zoals ik die in mijn hoofd heb. Bij meditatie precies hetzelfde. Geduldig "mijn ding" doen is ingewikkeld.  Mijn hoofd zit vol bedachte verwachtingen. Het moet me iets "opleveren" en als het kan snel. Vaak wordt er nog verder gefantaseerd. Alsof we de "geestelijke wereld"

Slechte ogen ... dàt waren het! Héél slecht! *  Een terugblik achteraf op een gebeurtenis openbaart vaak veel van wat je gezien, gehoord en gevoeld hebt. Op het moment zèlf ben je in het gebeuren.  * Zo kan het zijn dat jij in een groep of ook individueel probeert iets te vertellen. Niet zo je gewoonte maar daarom des te meer reden het een keer te doorbreken!!! Achteraf in de terugblik zie je de blikken van een vreemd soort verstandhouding.  De ogen van je zg vrienden schieten ongecontroleerd  (controle over je ogen is een dingetje he) naar één bepaalde persoon! Laat ik nu eens zeggen de "gespreksleider". Behalve de ogen spreken de gezichten boekdelen. Je hebt in je toch wel lange leven de nodige mensenkennis opgedaan he. Waarschijnlijk zelfs meer dan de de meeste aanwezigen daar op dat moment. Je bent geen "groentje" op dat gebied al lijkt men daar wél van uit tegaan.  * Betrek je de zg. gespreksleider bij je terugblik dan heb je geen details meer nodig. * Een ges

 Kijk naar de crises in de wereld.  Honger, ziektes die vooral de "ontwikkelingslanden" treffen. ("Ontwikkelingslanden" Wie hebben dàt woord verzonnen???) En nu treft het ons. Eindelijk . Energiecrisis, klimaatcrisis, een oorlog,  vluchtelingen enzovoort.  En bijvoorbeeld "voedselbanken" die nu al of binnenkort niet voldoende voedsel meer hebben om uit te delen. Oa doordat de Supermarkten uit eigen belang nu plotseling wél kunnen zorgen dat er minder voedsel weggegooid hoeft te worden. * En dan de vele ongeziene crises.  Ouderen die verkommeren en waar geen mens naar omkijkt. Die hoor je niet klagen omdat iedere dag al teveel kracht vraagt om te "overleven".  Steeds vaker lees je ook dat mensen lange tijd dood zijn. De politie wordt gewaarschuwd wanneer er stankoverlast is of toch wat teveel strontvliegen bij de voordeur. Overigens niet alleen ouderen. * Laten we niet te gemakkelijk (alle) schuld èn oplossingen leggen bij "de Staat" en

 Alles is recyclebaar.  Alles kan omgevormd worden.  Àlles kan transformeren.  * Van afgedankte machines is het meeste weer te gebruiken. De grondstoffen die erin verwerkt zaten zijn herbruikbaar. We worden er steeds beter in. We moeten wel maar je merkt ook dat het mensen voldoening geeft. De "wegwerpmaatschappij", velen hebben juist daar genoeg van. We beginnen te bemerken wàt het ons opgeleverd heeft.  Een leeggeplunderde aarde  betekent leeggeplunderde zielen. Aarde en mens horen bij elkaar.  * Het "leeggeplunderd" zijn maakt dat we verlangen naar "opbouw" innerlijk èn uiterlijk. We gaan dóór het "nulpunt" en juist dàt wekt iets nieuws in ons.  Nieuwe krachten komen vrij.  Leven uit de dood....dat is Liefde.  Jesaja. Fysieke leeftijd  is niet van belang.

Een vraag die ik tot nú niet zo openlijk heb gesteld als nu hier. Het is aan de tijd! *  Een leugentje kan iedereen wel eens ontglippen. Ben je een goed en eerlijk mens dan kan je dat toegeven en spijt betuigen.  Je bevindt je dan niet meteen en voor altijd in een zwart magische wereld. *  Ànders wanneer je van leugens aan elkaar hangt,  anderen belastert en "zwart" maakt in plaats van zelf je ware aard en kleur te bekennen.  * Al een hele poos houdt me de vraag bezig hoe dat is wanneer het een priester betreft die aan een altaar "dient". Zou moeten dienen?  * Tja, niet aangenaam om tot je door te laten dringen wat daar zich mogelijk wèrkelijk afspeelt.  En nog wat verder denkend kan je je afvragen hoe dat verder in de praktijk werkt of kàn werken met zo'n priester!  ***

 

 

Nouja, een wat merkwaardig plaatje bij de tekst. Maar het heeft wel iets "herfstachtigs" en de kleur is wel vrolijk op deze "Prinsjesdag" (Nederland). *  Vroeg in de morgen dacht ik wat over het " Verlos ons van het boze". Misschien schreef ik er al eerder iets over. Maar deze morgen stond mij heel helder voor ogen dat wat betreft de verzoekingen we veel kunnen doen. Het denken,  het voelen,  het willen, toch gebieden waar we niet machteloos staan. Mijn denken kan ik leren onder controle te krijgen en niet alle kanten op te laten gaan. (Hoofd) In mijn voelen kan ik wanneer ik wil haat omzetten in liefde. Al zijn het nog zulke kleine en soms moeizame en pijnlijke stapjes. (Hart) Het willen, daar kan ik besluiten tot een moreel handelen. Hoe wil ik omgaan met mijn medemensen,  met de natuur, met de dieren, met àlles wat er dagelijks op mijn weg komt. (Handen en voeten). Ja, aan de verzoekingen kunnen we werken en zo steeds "betere" mensen worden.

 

 Wie moed kan vinden de eigen dodelijke vooroordelen onder ogen te zien zou dit eens kunnen lezen.  Vooroordelen niet alleen over "verslaafden" maar bijvoorbeeld ook over vrouwen en veel meer. Want wat is het verschil tussen het ene vooroordeel en het andere? Eigenlijk niets. Ieder vooroordeel is dodelijk en houd ook altijd een "oordelen" in. En....de beste hulpverleners zijn nog altijd en zullen steeds meer zijn de ervaringsdeskundigen!  ***

 Wanneer ik zo hier mijn avonturen beleef en erover nadenk kom ik tot nu tot de conclusie dat er onderscheid gemaakt moet worden tussen mensen. Dat moet sowieso omdat iedereen ànders is dan welke ander dan ook...gelukkig. Dat vraagt soms wat geduld met elkaar, een inleven in elkaar. Niet een boos worden op elkaar maar misschien met verwondering en een zekere nieuwsgierigheid met elkaar omgaan. "Hé, waarom doe jij zo, waarom reageer je zo?" Dat is iets geheel ànders dan het tolereren of verdragen van de ander, van elkaar!!! Goed, de meeste mensen zijn niet van "kwade wil". Het is eerder een onvermogen en angst gewoon "open" te staan voor het andere, voor wat we niet kennen. En niet die ànder maakt dat de deur dichtblijft maar onze/mijn eigen angst de deur open te gooien voor wat,voor wie ik niet ken!!!  * Maar er loopt nog een ànder type mens rond. De mens die bewust??/wat voor bewustzijn?? eropuit is chaos, ruzie, verdeeldheid te zaaien. Deze mens zet mens

 Tja, misschien zou ik wel iets hebben deze avond. Over de "ontmenselijking" van een medemens. Een soapserie zo langzamerhand. Maar soapseries zijn nooit erg verheffend.  Of anders: Je leert er niets van behalve over de immoraliteit van mensen. Daar is al teveel van. En teveel soapseries.  Morgen Zaterdag, op weg naar Zondag.  Dit is "Breaking News"😉

  En deze drie lijken in rap tempo meer en meer te verdwijnen.  Ik vrees omdat te weinig mensen bewust en consequent èn openlijk "wit" kiezen. We staan niet (meer) aan de kant van de "Witte Meesters". We sjoemelen, we sluiten compromissen daar waar dat nóóit zou mogen gebeuren. We nemen dit alles in feite helemaal niet serieus. En we denken, als we al denken, er mee weg te komen. Maar zo is het niet! Het onheil roepen wij over onszelf af . De"Witte Meesters" : hierbij volg ik strikt Rudolf Steiner en niet van alles wat op bijvoorbeeld Internet, YouTube enzovoort is te vinden! ***

Iedereen kan in z'n leven ernstige missers maken en zichzelf helemaal "vastdraaien". Niemand kan zeggen : "Dat zal mij niet overkomen". Niemand. Daar kan je denken aan het "Wie staat ziet toe dat hij niet valle " Deze waarschuwing zien heel velen over het hoofd! Maar goed. Het is ook: "Vallen en weer opstaan". Een normaal mens zal zich op een zeker moment gaan bezinnen en afvragen: "Wat is dit? Waar ben ik in verzeild geraakt? Hoe kon dit gebeuren? Waar ben ik mee bezig? Wìl ik dit?" * En deze mens zal besluiten dat het toch handiger is niet al zijn vrienden tegen zich in het harnas te jagen. Waarschijnlijk denkt en voelt deze mens nog veel meer. En hij kan besluiten   een totaal andere koers te gaan varen.  Hij "keert om, bekeerd zich". ** De wèrkelijk ernstig zieke mens zal zich niet omkeren. Integendeel. "Plankgas"!!! Nog verder en nog dieper zal hij zich begeven in een moeras van leugens, zoektochten naar de

Noord Korea. Al bijna 70 jaar een dood spoor. Een treurige en troosteloze aanblik. * Het is verbijsterend te bemerken dat mensen in de greep  blijven van "de zonden" uit hun kinderjaren of jeugd. Iets als "eenmaal een dief altijd een dief". Een uitspraak die ik niet voor mijn rekening wil nemen. Het is iemand voor altijd vastpinnen op een "misser" in het leven. Maar dàn....een mens "in weelderige kleding", innerlijk op "dood spoor".... ***

Het Verbond. Wie met déze instelling en dit bewustzijn door het leven gaat zal zich nooit een "slachtoffer" kunnen voelen! ***  

 Verdriet en Liefde. Twee zijden van dezelfde medaille.  Maar wat ik me meer en meer bewust word is dat Liefde ontworsteld aan verdriet en pijn nog iets héél anders is dan wat wij gewoonlijk onder liefde verstaan. Iets als het verschil tussen brood en stenen. Brood moet "verteerd" worden in ons.  * Stenen gooien we vaak mee. Stenen voor brood! Héél gemakkelijk ontstaat dit bij "liefde" niet geboren uit verdriet en lijden. Een egoïstische en zelfzuchtige "liefde" die zomaar tot diepe, diepe en dodelijke haat kan worden. ***

 

Die balans is zoek!! Wààr is het ons eigenlijk om te doen? Christus dienen wàt het ons ook mag kosten  of het "oude" in stand houden? Het zicht hierop lijken velen geheel kwijt. Het Licht in ons is duisternis geworden. * Maar zolang we "aardemens" zijn kunnen we altijd van koers veranderen!!! Op ieder moment en zónder uitstel. Het is aan ieder van ons. De één kan het niet voor een ànder doen!! Kiezen we, kies ik  het Licht of het duister? ***

Rivieren kunnen buiten hun oevers treden wanneer de stortbuien aanhouden. De vernietigende kracht van het water! Mensen "in de stroom houden"... .. De uitdrukking alleen al geeft uiting aan en van een minachting voor het wezen van de mens. En spreken we het niet op déze manier uit dan handelen we (te) vaak wel zo.  Het zijn die mensen die we tolereren en tegelijk denigrerend behandelen. De wat zielige mens die zich toch niet verzet. Dàn durven we. Niet in ons ééntje want daar zijn we zèlfs te slap voor. Anderen die te "lastig" zijn werken we eruit. Diegenen die het vertikken door een stel malloten "in de stroom" te worden gehouden. Mozes en de Tien Geboden.

  Dit wordt tot je grootste innerlijke Kracht  wanneer je dìt leert!!!! Laat geen kans voorbijgaan! Niet met het hoofd maar met het hart! ***

 Iedereen kent het wel dat innerlijk gesprek dat je voert met een ander. Te vaak misschien juist met iemand die onze tegenstander blijkt te zijn. In het begin kan je (innerlijke) uiteenzetting met zo iemand nog heftig zijn. Je bent boos,teleurgesteld, gekwetst tot in het diepst van je wezen. En het gaat maar door. Je laat van je horen luid en duidelijk. Vriendelijk of zelfs grof in een poging "gehoord" te worden.  Maar je voelt de kou en verharding van een "leugenbeest" in deze mens.  Te lang kan je doorgaan met het (innerlijk) gesprek omdat je niet kàn geloven wat je tegemoet komt uit die ander. Ondoordringbaar, ongevoelig, hard. Geleidelijk aan kan er berusting komen zéker wanneer je ook de daden van deze mens steeds duidelijker voor ogen krijgt en bemerkt. Stap na stap wordt steeds meer zichtbaar. Een ongelooflijk web van leugens, laster  en smaad is gesponnen. En er komt een moment dat je heel zeker weet dat met deze mens geen goed garen is te spinnen. Een pijnl

 

Misbruik maken van occulte kennis, van dat wat we kennen uit de Antroposofie om een ànder "zwart" te maken wijst op zwart magische praktijken. * Een mens is in staat om wat "wit" is in zichzelf "zwart" te maken èn " in de wereld" te gebruiken. * In het begin kan het nog vrij onschuldig lijken wanneer je niet helemaal "wakker" bent. Het gevaar is dan dat jijzelf steeds meer verduistert. * Nu, dit lijkt misschien een "ver van mijn bed show" maar is het niet!!!  ***

  Waar de liefde slechts beleden wordt met de mond kan het niet anders dan dat we al heel snel voor een afgrond staan. Heel vaak uit het zich in de houding naar (vermeende) tegenstanders. Het uit zich in onbeheerst spreken over deze tegenstanders zónder eerst eens heel kalm zich te bezinnen èn te onderzoeken of wat ik hoorde en nu nababbel wel hout snijdt!  Het uit zich door deze medemens uit te kotsen  en "buiten onze (voor)deur" te zetten....en èrger! En we hebben het gevoel in ons recht te staan! We hebben het grootste gelijk van de wereld.....dènken we! We beschadigen een mens en we vallen vroeger of later collectief door de mand! ***

 

 Van buitenaf kan het lijken dat je leven bepaald werd door de omstandigheden, door mensen.... meestal in negatieve zin. * Maar voor wie eerlijk door het leven ging, integer en oprecht, de rug recht hield, die zal terugziende op het leven bemerken:  Dìt was mijn weg, zó moest het gaan en het heeft me gemaakt tot de mens die ik nú ben. * De niet integere, de niet eerlijke, de niet oprechte zal vroeger of later het tegenovergestelde moeten vaststellen:  "Zó was mijn leven niet bedoeld en de gevolgen hiervan zal ik als onontkoombaar hebben te aanvaarden". ***