My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

Zomaar wat mijmeren tegen het eind van het jaar. 🌟 Wanneer ik het Onze Vader ervaar als "een weg" en daar nu even de bede over de vergeving "uit-licht" , in het licht plaats dan zou ik het volgende kunnen "denken". Er is eerst de bede om "dagelijks brood". Laat ik dat deze dag ervaren als heel fysiek. De "grond".  Nà de bede die over de vergeving spreekt komt de bede om "wakkerheid" in mijn dagelijks bestaan in denken, voelen en willen, "de verzoekingen".  Het gebied van de vergeving is in dit geval een "overgangsgebied". Ik kan dat beleven als het "geboortekanaal". Het "tussengebied" waar Hemel en aarde elkaar ontmoeten. Waar het "goddelijk licht en hartewarmte" bij elkaar komen en samen optrekken. "Het brood" ontvang ik.. Dààr slaap ik nog. "De verzoeking" moet ik wakker tegemoet treden om er niet ongemerkt in meegetrokken te worden. Door het vergeven is

 Onze "verlossing", mijn "verlossing" -  de Geboorte heb ik zelf in de hand - in deze tijd. Dankzij de geboortes, het sterven en het "herrijzen" van Christus ongeveer 2000 jaar geleden. Een heel belangrijke stap die ieder kan (leren) zetten is : Vergeven. Het Onze Vader zegt :  " Vergeef ons onze schulden gelijk óók wij vergeven onze schuldenaren". Dat is toch een "sleutelwoord". Wanneer ik in staat ben te vergeven wordt mij vergeven.   En daarmee is het "geboortekanaal" geopend! 

  Catharina van Alexandrie.  (287-305 n.Chr. Alexandrie, Egypte)  (Mystiek huwelijk) Wanneer ik "aangevallen" word, wanneer daardoor vele, vele vragen ontstaan die niet worden beantwoord dan is niet de "aanvaller" het grootste gevaar dat ik heb te duchten. Het grootste gevaar is dat ik me zo focus op het vinden van antwoorden dat het me afhoudt van de vragen die er toe doen. Het trachten dit soort zinloos vragen uit te bannen kàn maken dat ik er nog meer in verstrikt raak. En zo kom ik en blijf ik in een "vreemde" macht, de macht van "de duisternis", de macht van "iets duisters".  De énige bescherming is in de ziel het Kind geboren laten worden. Niet een "licht" van buitenaf dat probeert te (be)grijpen wat niet te begrijpen valt.... een inspanning. Maar het Licht in mij...ontspanning! "Een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven. De heerschappij rust op Zijn schouders..." kan dan ervaring worden!!   Katharina v

  "Spannende" foto... 🤩

  Het begin van een lange, lange  reis.  Een nieuw begin.. .  Deze Kersttijd met wéér een Lockdown... Een uitdaging! Net als het hele leven. Alleen ikzelf kan er zin aan geven. Dat gaat niet vanzelf. Het is goed een plan te maken. Wie dit mooie eenvoudige boekje in de kast heeft... Wel... haal het eruit. De inleiding lezen is al hartverwarmend en maakt enthousiast. Ook of juist wanneer je alleen bent... niet "sippen" maar profiteer van de vrijheid en de rust die je dat geeft. 

 

 

 Het hart is de poort. Zó zou ik het kunnen ervaren. Het hart kan gebroken zijn. Een nauwe poort is ontstaan.  Ik zou kunnen terugkeren, mijn hart verharden dat wil zeggen : Sluiten! Maar ik kan ook door deze nauwe poort verder gaan. Dan vind ik het Leven.   Licht ...L even... Liefde! Dit zal het gevolg zijn: In staat  de voeten te wassen van  "mijn" Judas...  ☀️ 

 Na wat "slechte" dromen deze nacht zat ik op mijn bankje waarop altijd ook wat boeken. Ik pakte dit boekje van Jacob Böhme. Ik bladerde wat en zag dit hoofdstuk. Op deze plaats opende ik het boekje. Over de liefde...Een veel misbruikt woord waarmee sommigen "goede sier maken". Ik begon te lezen.... En dit ging waarover ik droomde deze nacht. Zo ongeveer. Jacob Böhme windt er geen doekjes om.  "De Morgenstond heeft goud in  de mond"

  Je hoort wel eens zeggen dat wie veel heeft gezondigd zoals bijvoorbeeld Maria Magdalena en veel vergeven is in staat is tot een grote liefde. Zeker bij deze Maria Magdalena gaat dat op. Zie haar eindeloze liefde voor haar Meester. Héél veel vergeven, heel veel liefde. Natuurlijk zijn er ook de ondankbaren. Veel wordt vergeven maar.... Maar ik dacht dat je het ook nog anders kan bekijken. Gewoon vanuit de mens gezien. Vergeven hangt samen met het "willen". Ik ben niet zeker of een mens van nature zomaar kan vergeven. Daar waar dat zo lijkt vermoed ik een voorbereiding in een vorig leven. Dan heb je in een eerder leven al stappen gezet. In het andere geval moeten stappen gezet worden heel bewust om tot vergeving te komen. Ik heb het niet over dagdagelijkse dingen waar je wel eens op je ziel getrapt kan worden of jijzelf een ander op de ziel trapt. Niet met opzet. Niet uit slechtheid of iets. Dat gebeurt in het leven. Dat is dan iets van "vergeven en vergeten".  Dus

  Grijp je kans...  ☀️ 

  Dit leerde mijn oma mij op haar sterfbed. Na een levenlang uitgekotst te zijn. Dat was niet haar schuld. Ze deed letterlijk geen vlieg kwaad. Dat leren mij  gestorvenen met wie ik "bevriend" was toen ze nog aardemens waren.  Ik leer het van iemand die wat verder weg en stil op de achtergrond aanwezig is. Een "aardemens".   Allemaal vrouwen. Ik kan ook zeggen misschien : Het "vrouwelijke" is, maar was ook mijn compas èn mijn leidraad.  Het zijn ook het vaakst vrouwen geweest die mijn leven vergiftigden. Tot vandaag. Een paar die het meest van invloed zijn geweest. Vanaf dag één of eerder zelfs. Tot nu.  Er kunnen tijden zijn in het leven dat het moeilijk is een "tegengif" te vinden. Ik heb dat tot voor kort wel zo ervaren. Dat kan zijn doordat je probeert te begrijpen. Waarom behandelt iemand mij alsof ik een "hondsvot" ben? Waarom word ik door iemand belogen en bedrogen? Waarom, waarom, waarom???   Nóg vernietigender voor mijzelf werd

 Eén van de belangrijkste dingen in het leven is het besef hebben dat er nóóit maar dan ook nóóit een reden is de kant van het kwaad te kiezen.  Of wanneer ik een "schuiver" heb gemaakt is er ook nóóit een reden dit niet zo snel mogelijk weer recht te zetten. Niet voor niets staat geschreven dat we geen avond, geen nacht moeten  laten gaan over onze boosheid. "Laat de zon niet ondergaan..."  De kwaliteit van de nacht zal er zwaar onder te lijden hebben. Vervolgens de daarop volgende tijd. En niet veel later zal het bewust of onbewust gevoeld worden door andere mensen. Je hoeft daar niet een helderziende voor te zijn.  Ik heb de indruk en helaas méér dan dat: dit wordt door veel mensen niet serieus genomen.  We kunnen nóóit de schuld bij een ander leggen. Wat ik doe of nalaat daar ben ikzelf verantwoordelijk voor. De gevolgen van mijn daden roep ik zèlf over mij af. Dat is zo in het positieve maar ook in het negatieve.  "Vrede en alle goeds"... deze tweede

De Eenhoorn.  Alleen te temmen door de  Heilige Maagd  Maria ❤️    Nooit alleen!! Dàn zou er een  "onbalans" ontstaan. 

Toen ...  De Heilige Antonius.... Met respect kan je lezen over zijn gevecht met de demonen. Lef had hij wel. Hij ging het "boze", zijn demonen niet uit de weg. Vol er tegenaan. Lang geleden.  Nu moeten we denk ik het kwaad, het boze anders "benaderen". Of... niet benaderen, niet meer er "vol tegenaan"... Niet op déze wijze.  Rudolf Steiner volgend kunnen we weten dat we het boze nodig hebben. Wanneer ik dat bedenk kan ik weten dat ik het boze niet meer kan bevechten zoals de Heilige Antonius dat blijkbaar nog deed. Zeggen dat je iets nodig hebt en het vervolgens gaan bestrijden lijkt niet "logisch".  Het boze z'n gang laten gaan lijkt toch ook geen optie. Het boze de "vrije hand" geven is net zo onmogelijk als het willen bestrijden. Wat dàn?  Wanneer ik mijn vijand niet wil bestrijden...  Wanneer ik mijn vijand niet z'n gang wil /mag laten gaan...  Kortom wanneer ik mijn vijand niet hardhandig wil ontmoeten maar ook geen "

  Een verzuchting die je wel hoort is dat in we in het leven geen enkele zekerheid hebben behalve dat we dood gaan. Wat arm zijn we wanneer dat onze of mijn énige zekerheid is. Maar voor mij klopt het ook niet helemaal. Wààr is dat ik dood ga. Maar zo'n verzuchting helpt niet veel verder. Heeft al iets dodelijks in zich.  Voor mij is de dood het meest onzekere in het leven. Niet omdat ik betwijfel dat ik dit fysieke lichaam ook weer een keertje zal verlaten met een groot "dankjewel"!! Maar wat ik niet weet is het moment waarop. Vandaag of over 10 of 20 jaar... En déze onzekerheid is heel heilzaam! Het dwingt me dit "uit te houden". Er zit niets anders op!! Maar hoe bewuster ik het doe, hoe bewuster ik met déze onzekerheid leef die ik alleen maar kan aanvaarden hoe sterker ik word in het aanvaarden van àlle onzekerheden van dit leven waar ik natuurlijk óók mee te maken heb.  Misschien heeft dit ook iets van doen met dat waar men soms over spreekt : het leven a