Onze "verlossing" 2

Zomaar wat mijmeren tegen het eind van het jaar. 🌟

Wanneer ik het Onze Vader ervaar als "een weg" en daar nu even de bede over de vergeving "uit-licht", in het licht plaats dan zou ik het volgende kunnen "denken".

Er is eerst de bede om "dagelijks brood". Laat ik dat deze dag ervaren als heel fysiek. De "grond". 

Nà de bede die over de vergeving spreekt komt de bede om "wakkerheid" in mijn dagelijks bestaan in denken, voelen en willen, "de verzoekingen". 

Het gebied van de vergeving is in dit geval een "overgangsgebied". Ik kan dat beleven als het "geboortekanaal". Het "tussengebied" waar Hemel en aarde elkaar ontmoeten. Waar het "goddelijk licht en hartewarmte" bij elkaar komen en samen optrekken.

"Het brood" ontvang ik.. Dààr slaap ik nog.

"De verzoeking" moet ik wakker tegemoet treden om er niet ongemerkt in meegetrokken te worden.

Door het vergeven is het "tussengebied" rein en zuiver geworden. Daardoor kan het Kind "rein" geboren worden. Dat zou misschien in een soort droomachtige toestand kunnen. Maar godzijdank gaat een geboorte zelden pijnloos. En pijn maakt wakker.

Het vergeven lijkt hier een onmisbare "schakel" te zijn om  een gezond kind geboren te laten worden. Het hart kan niet beladen zijn met haat en wrok. 

Vergeven kàn ik wanneer ik "gezonde" voeding ontvang. Dat geeft "grond onder de voeten". 

Wakkerheid in de verzoekingen kan ik slechts verkrijgen wanneer ik in staat ben te vergeven. Boosheid, wrok, haat brengen een soort verdoving. 

Zo hebben wij "brood" broodnodig. 

Vergeving schenken èn ontvangen moet ik willen. 

Dàn zal ik "wakker" de strijd aan kunnen gaan het komende jaar. De strijd tegen verzoekingen van binnenuit èn van buitenaf. 

Iedere geboorte is een wonder!!!