My life in Christ. Today... Every day and forever! ... ❤️

 

 

 

 

 

 Misschien zijn er 3 manieren van omgaan met de Waarheid.   Bewust tégen de Waarheid ingaan: de knalharde leugenaars.  Dan zijn er vele situaties waarin men wat "schuift" met de Waarheid. Men wil oprecht niet liegen maar ronduit met de Waarheid voor de dag komen durft men niet  Een wikken en wegen van de voor-en nadelen  Het geweten komt al in het gedrang!.....Jijzelf kan uiteindelijk toch in de problemen komen. Gewoonlijk worden ànderen hierin meegesleept.  "Schuiven" met iets is sowieso een halfduister spel.  * Kijken we dan naar Gandhi. De derde manier van omgaan met de Waarheid. Géén gelieg, geen "geschuif". Daar is moed voor nodig. Misschien een moed die alleen opgebracht/ geleerd kan worden wanneer je de rotsvaste overtuiging in het hart draagt: Waarheid = God. God = Waarheid.   ***

Het begin van een weg van vier weken tot Kerstnacht.  

 

 

   

 

  Nog véél pijlen op mijn boog!!!

  Beitelen en bikkelen en hakkelen aan jezelf!! Een hele klus! ***

 

  Wanneer je iemand haat kan je dat zelf fijn aanwakkeren. Je haalt er van alles bij om maar aan te tonen waarom je haat terecht is. Breed spin je het uit. In jezelf en naar anderen toe. Uit op medestanders om maar je gelijk te halen. * Haat kan van kwaad tot erger gaan en gáát het. We horen het iedere dag waar haat mensen toe kan brengen. Gruwelijk. Gruwen we er nog van? Willen we zelf niet ten prooi vallen aan onze haat zullen we heel bewust in onszelf daar paal en perk aan moeten stellen.  Om te beginnen door te bedenken dat onze gedachten net zo werkzaam zijn als de klauwhamer in onze hand waarmee we de ander de hersens inslaan. * En dan....dan kan ik inslapen met het beeld  rozen te strooien op het pad van degene waar ik een bloedhekel aan heb.  Dit stug volhouden. Niet over nadenken. De nacht, de tijd van slapen is een "mysterie". Praat er niet over. Ook niet met jezelf. ***

  Er wordt nogal wat geschreven over het oude Egypte. Iets borrelt er in de ondergrond van de menselijke zielen in deze tijd. Geen toeval maar veel verder helpt het niet. Het wordt als interessant ervaren, zelfs soms sensationeel wanneer iemand een boek schrijft over herinneringen aan een Egyptische inwijding. * Rudolf Steiner helpt hier met het beter begrijpen van onze (materialistische) tijd èn onszelf! En wie Rudolf Steiner kent kan weten dat hij een betrouwbare gids is in voor ons nog onbekende gebieden.  ***

  Misschien kan je dit met een zeker genoegen lezen. De eersten zullen de laatsten zijn, de laatsten de eersten. Eindelijk gerechtigheid zou je kunnen denken. Dat houdt de moed erin wanneer je "onderdrukt" wordt op wat voor wijze dan ook. Hoe menselijk, hoe begrijpelijk.  * Maar misschien is het aan de tijd na ruim 2000 jaar Christendom hier een volgend stapje te zetten.  Niet een gemakkelijke stap maar in deze tijd van groot belang. * In plaats van "vele eersten zullen de laatsten " in ons een gevoel/denken ontwikkelen:  "Ik wil niet meer denken in termen van "eersten en laatsten". Of van  "hoger en lager". Een soort "kastenstelsel".  We zijn allen van gelijke waarde. * Waar ik een onderscheid kan en moet maken is in de morele mens en de immorele mens. Maar ook dan niet denken in "eersten of laatsten".  * De "onderdrukte" zal merken na verloop van tijd dat hij op deze wijze werkt aan zijn eigen (innerlijke) bev

 

 "Stille Zaterdag". Het gesloten graf waarin een lijk wordt verondersteld. De stilte van het graf...Graven maken gewoonlijk geen herrie. De doden "zwijgen".....uiterlijk.  De aardemens maakt trammelant maar als dode lijken we daar plotseling buiten te staan. Echter schijn bedriegt! * En dan Stille Zaterdag de dag na de geweldadige dood van Christus (Goede Vrijdag), de dag vóór de Opstanding. Christus rust niet in het graf. Hij daalt af tot in de wereld van de gestorvenen. Als eersten beleven zij Zijn Opstanding! * Je kan dat lezen hoe je wilt, voor mij betekent het nú dat Hij een verbinding tot stand brengt tussen de wereld van de gestorvenen en de aardemens. Een voortzetting of misschien ook voltooiing van Zijn dood aan het Kruis. Het verhaal eindigde daar niet! Het was niet "af"!! Het is nóóit "af". Misschien is het een eeuwigdurende voortzetting èn "voltooiing"? * Hoe dan ook: De gestorvenen zijn ons zeer nabij. Het gaat niet aan daa

  Het werkt heel vervreemdend. Naar deze mensen toe. De waaróm-vraag kun je maar beter niet eens stellen want dat versterkt het. Waaróm? Omdat je nóóit de waarheid zult horen. Die kennen zij zelf vaak niet eens. Niet ècht. Bevrijdend is het moment waarop je kunt zeggen dat je niet eens de behoefte meer voelt jouw kant van jouw verhaal te vertellen!  ***

  Even "in de benen".   🤣 En op z'n tijd "de vleugels uitslaan"! "Voetjes van de vloer". (Foto "Vogelbescherming Nederland)

 "Wie niet met mij is, is tegen mij; en wie niet door mij de eenheid brengt, brengt verdeeldheid. (Lucasevanglie 23.) * Meer dan ooit lijkt van belang voor onszelf uit te maken waar we staan in "goede en slechte tijden".  * Het gaat niet aan elkáár de maat te nemen. Dat is precies waar we mee moeten stoppen. We brengen dan verdeeldheid. Het is niet de "eenheid  in Christus" en op dàt moment zijn we niet met Hem maar tegen Hem. * De "eenheid in Christus" is als een grote cirkel....of denk aan Zijn hart. Àlles heeft daar "recht van bestaan". Daar is geen oordelen en veroordelen maar Liefde. * Wij beoordelen elkaar te graag. Daarmee zetten we elkaar in een "klem". Het is een vorm van "labelen". Waar ik de ànder...of ook mijzèlf!!!....voorzie van een "label" sluit ik in feite alle ontwikkelingsmogelijkheden die in ons aanwezig zijn, in de ander of mijzelf af. Een doodlopend spoor. Of ook "stilstaand water"

 Het "leven" geven wanneer ik dat niet beperk tot het fysieke sterven bijvoorbeeld in een oorlog...gewoonlijk denken we daar toch aan bij "je leven geven". Vraag kan zijn of hier leven wordt gegeven of brutaal genomen. Oorlog wordt niet gewild, je leven geven voor zoiets ook niet. Het wordt je genomen zoals àlles je in oorlogstijd genomen wordt. * Je "leven" geven op geheel andere wijze kan ook. Is verheffender en vreugdevoller dan het fysieke lichaam platgegooid door bommen.  * Misschien is deze wijze van je leven geven moeilijker dan een fysieke kogel door je lichaam krijgen. Deze laatste komt of je wilt of niet en doodt. * Het "leven" geven voor een doel dat verder reikt dan mijn eigen egoïstische doeleinden en ideeën. Dàt hoeft niet te gaan over de fysieke dood. Het fysieke lichaam kan men doden maar daarmee is niet mijn "leven" ten einde. Het fysieke lichaam sterft, vergaat, verdwijnt. * Mijn gedachten, mijn ideeën, mijn haat, mij

  Jezus van Nazareth gaat voorbij.   (Lucasevanglie 18 : 35-43) De blinde die vraagt aan de menigte wat er aan de hand is. Zij antwoorden dat Jezus van Nazareth voorbij komt. Dàt is me wat! Maar dan begint de blinde de pret te bederven en te roepen: "Jezus, zoon van David ontferm je over mij".  De onrustzaaier krijgt op z'n donder. Hij moet zwijgen. Natuurlijk. Maar hij liet zich niet intimideren en riep nog véél harder : "Ontferm je over mij!" Jezus blijft staan en geeft opdracht de man bij Hem te brengen. Hij vraagt : " Wat wil je dat ik aan je zal doen?" De blinde antwoord: "Heer dat ik weer kan zien". Jezus: "Wordt weer ziende! Je geloof heeft je gered". * De blinde menigte die deze mens de mond wil snoeren. Deze mens wil afhouden van zijn "redding". Deze zg blinde die blijkbaar de enige is die weet wat hij wil . De menigte slechts uit op een verzetje. Doordat de "blinde" wéét wat hij wil laat hij zich niet h

 Velen kennen deze tekst. Vaak leest men hem wanneer men in wanhoop is en probeert zichzelf te overtuigen:"Ja, zo is het. Het is zo, het staat er". * Maar het zit nog slechts in ons hoofd. Een tekst die we uit het hoofd kennen. In het Engels wordt dit vertaald met  "know it by heart". Men is zich niet meer bewust van het verschil. Hoofd en hart. *  Een "overtuiging" zit vaak ook nog slechts in ons hoofd. Bij Paulus in deze tekst heb ik het gevoel dat "overtuiging" veel en veel meer is dan een "mooie, vrome gedachte" waar hij zichzèlf en ons moed wil inspreken.  Hier spat het vuur eraf. * Paulus spreekt vanuit  de ervaring die hij bij Damascus heeft gehad!!!(Handelingen 9: 1-19). Dàt maakt het verschil met vele mooie woorden en preken die nog steeds klinken en de vele christelijke boeken die geschreven worden. Het is meer "het eigen geluid" dan "een stem uit de hemel" . Of het ècht christelijk is is maar zeer de vra

 

Wat is dat toch met die mensen die altijd de behoefte voelen op iedere actie van iemand die ze ergert in woord of geschrift zich spottend , laatdunkend te reageren? Het venijn spat ervan af en voor wie zien wil of de achtergronden kent is het zonneklaar wat de bedoeling is.  * Wat is dat toch dat anderen dat toelaten, laten gebeuren en nauwelijks tegengas geven? Hooguit wat gepruttel misschien? * "In de wereld" is dit heel gewoon. Maar je ziet ook dagelijks hoe het kan escaleren!!! In andere "kringen" zou het ondenkbaar moeten zijn dat dit onweersproken blijft.   Gewoon omdat daar een bewustzijn is dat we op deze manier polariserende krachten in de wereld stevig ondersteunen. En wie en wat we steunen bekend is. (Een "kracht" is nooit iets abstracts!!) ***

Bij het begin van de Klimaattop kon je horen dat er (vooral en als eerste) gezocht werd naar schuldigen! Dat is gewoonlijk de ànder. Dat schiet niet op en stemt ook wel treurig over de atmosfeer waarin deze Top van start  gaat en het verloop verder. Wanneer in de achterhoofden voortdurend de schuldvraag een rol speelt.... * En wat mijmerend hierover gingen mijn gedachten naar de Kruisiging op Golgotha. Drie kruisen. Jezus in het midden en links en rechts van Hem twee misdadigers. Zie de verschillen tussen de ene crimineel en de andere. De één geen haar beter dan de ander.  Maar de één begint vanaf zijn kruis te schelden op Jezus. De ànder bekend schuld. Zonder enige terughoudendheid. Hij erkent dat hij de straf heeft verdiend en is zich ervan bewust dat Jezus daar onschuldig aan het kruis hangt. En hij vraagt Jezus aan hem te denken wanneer Hij in Zijn rijk komt!  "Heden zul je met mij in het paradijs zijn". (Lucasevanglie 23.) * De "schuldvraag" is wanneer je met j

Zonsopkomst.

  Het is niet meer voldoende bij het lezen van zulke teksten vroom de ogen naar de hemel op te slaan, een kruis te slaan en "Ja amen" te zeggen. Deze tijd vraagt iets anders. Of misschien kan ik zeggen:"Iets méér". Onze oprechte "vroomheid" kan worden tot een verlangen, een weg van zoeken naar "diepere kennis" van sowieso onze Bijbel, de Evangeliën. En ook van deze tekst. "In Hem leven wij en bewegen wij en zijn wij". "Leven,bewegen,zijn". *** Antroposofie doet mij niet mijn stille "vroomheid" verliezen. Integendeel. Wat ik verlies en moet verliezen is mijn gemakzucht. Het is misschien het verschil tussen een kruis "slaan" in het voorbijgaan en het "kruis dragen"! Niet stoppen bij het "Ja en Amen" maar verder....in en met steeds grotere verwondering!!! En dan zeggen:  "God is goed"! ***

 

 

 

 Iedere dag besluiten we van alles en nog wat. Welke kleren trek ik aan, wat zal ik koken, wie zal ik bezoeken, wat ga ik lezen? Eindeloos en vaak min of meer gedachteloos. Te vaak zelfs vanuit een soort automatisme. En dan leven we eigenlijk maar half. * Toch wil ik het niet over dit soort besluiten nu hebben. Maar ik denk meer aan "grote" innerlijke besluiten waar het bijvoorbeeld om gedragsverandering gaat. Om verandering van iets dat tot gewoonte is geworden. Misschien denk ik wel aan een Johannes de Doper die ons oproept tot verandering, tot omkeer.  Nu kan ik op een dag een besluit nemen tot een dergelijke verandering. Door de kracht van bijvoorbeeld de woorden van een Johannes ben ik in staat de "draai" te maken.  * Maar dan? Ik sta met mijn rug naar het "oude leven" maar dat betekent niet dat ik ogenblikkelijk weet hoe het "nieuwe" vorm te geven. Dat "nieuwe" is mij ook geheel onbekend!! Met mijn hoofd kan ik van alles bedenken.