Je "leven" geven..

 Het "leven" geven wanneer ik dat niet beperk tot het fysieke sterven bijvoorbeeld in een oorlog...gewoonlijk denken we daar toch aan bij "je leven geven". Vraag kan zijn of hier leven wordt gegeven of brutaal genomen. Oorlog wordt niet gewild, je leven geven voor zoiets ook niet. Het wordt je genomen zoals àlles je in oorlogstijd genomen wordt.

*

Je "leven" geven op geheel andere wijze kan ook. Is verheffender en vreugdevoller dan het fysieke lichaam platgegooid door bommen. 

*

Misschien is deze wijze van je leven geven moeilijker dan een fysieke kogel door je lichaam krijgen. Deze laatste komt of je wilt of niet en doodt.

*

Het "leven" geven voor een doel dat verder reikt dan mijn eigen egoïstische doeleinden en ideeën. Dàt hoeft niet te gaan over de fysieke dood. Het fysieke lichaam kan men doden maar daarmee is niet mijn "leven" ten einde. Het fysieke lichaam sterft, vergaat, verdwijnt.

*

Mijn gedachten, mijn ideeën, mijn haat, mijn vrees overwinnen is een sterven van mijn denken, mijn voelen en zelfs mijn willen (de angst).

Maar dít sterven zal altijd op een "hoger plan" herrijzen.

Wie bereid is het oude, dat wat "uitgediend" is te offeren zal in zijn/ haar ontwikkeling een volgende stap kunnen en mogen zetten. 

*

Tevelen blijken gehecht en vastgeroest te zitten aan oude gewoontes. Zij kennen niet de vreugde van het oude, uitgediende, verbruikte te vervangen door nieuwe, verse frisse lucht. Het blijft de oude bedompte ruimte waarin men wat probeert te overleven. 

*

Zo bekeken kan op een moment de fysieke dood een "verlossing" zijn. Is in dit leven op geen enkele wijze "vernieuwing" meer mogelijk dan maar werken aan een volgende gelegenheid, een volgend leven.

Reïncarnatie is geen straf maar genade!

***