Een ontrafeling.

 Met een schok kan in je denken èn voelen iets glashelder worden. Vaak geholpen door de omstandigheden. Ik denk dat we deze uiterlijke omstandigheden misschien wel nodig hebben om deze schok te ondergaan.

De afgelopen tijd werd ik met een schok dus mij bewust van een innerlijke "knoop".

*

In mij is eigenlijk nooit iets van wraakgevoelens, van willen vergelden van mij aangedaan onrecht geweest. Het is niet in mij opgekomen vroeger niet en nu niet. Maar er is mij wel veel leed bezorgd. Gewild,ongewild, bewust onbewust. Gewoon per ongeluk. Dat kan en zo is het óók vaak. Geen kwade opzet.

*

Natuurlijk veroorzaakt dat pijn en verdriet. Wat dáármee te doen? Het aangedane leed en onrecht en de pijn en het verdriet waren vermengd met elkaar. Het was een min of meer verwarde kluwe wol. Misschien toch zèlfs wel "witte wol".

*

Misschien leefde iets in mij van : Dit onrecht mij aangedaan roept niets op van het willen nemen van wraak of vergelding dùs de pijn en het verdriet moet ik er maar bij op de koop toenemen. Zij horen bij elkaar. Niet heel bewust bedacht ik dit.

*

De ontrafeling kwam op het moment dat ik "door de bodem zakte" en door iemand die de pijn en het verdriet ook benoemde.

En het begon te dagen. 

*

Aangedaan onrecht is één ding. Pijn en verdriet een ànder. 

*

Ja, de klappen mij toegebracht zijn één ding. Pijn en verdriet een ànder ding.

Wanneer dàt doordringt kan de pijn en het verdriet als een soort uitbarstende vulkaan een uitweg vinden. 

Het kan geheel "losgekoppeld" worden van personen, situaties. Details over wàt, hoe, waarom het is gebeurd doen er niet meer toe.

*

De erkenning van deze pijn en verdriet benoemd door iemand anders maakte dit óók mogelijk. Misschien was dit wel doorslaggevend.

***