Een laatbloeier.

 Met "laatbloeiers" is niets mis. Zij hebben een levenslange ervaring achter de rug en kunnen daardoor over zichzelf zonder schaamte en enige  aarzeling zeggen:

"Aha, zo is dat dus".

Professor Lievegoed heeft het over de "laatbloeiers" in verband met het vinden van de geestelijke stroming waar ze bijhoren. De eerste twee die hij bespreekt in "Over de redding van de ziel" zijn de weg van Rudolf Steiner en de weg van Christian Rosencreutz. 

Rudolf Steiner duidelijk de weg van de Erkenntnis, Christian Rosencreutz van het actief "omvormen" van de materie. 

En plotseling besefte ik hoe in mijn leven het onmogelijk is gebleken met mijn handen een composthoop om te zetten. Bijvoorbeeld. Interesse en liefde genoeg ook voor veel andere werkgebieden van de Antroposofie. Maar innerlijke en uiterlijke weerstanden maakten het onmogelijk daar iets mee te doen.

En dan denkend aan de Weg van de Erkenntnis....dan wéét ik nu dat dit mijn primaire stroming is waar ik bij hoor. Al die "weerstanden" de innerlijke èn de uiterlijke, waren geen toevalligheden!

*

Professor Lievegoed zegt ongeveer dat wanneer de "laatbloeier" dit zich ten volle bewust wordt er nog ongelooflijk veel kan gebeuren. 

Hij zegt: 

" Het is nooit te laat. Nóóit!!!"

***