Brand.
Posts
De Vadergod.
Altijd zoekt men naar hoe God voor te stellen. Men probeert God in woorden te "vangen" om maar een houvast te hebben. Een paar weken geleden las ik een voor mij toen, nú en voorlopig bevredigende "oplossing". Wie die "oplossing" aandroeg weet ik niet meer helaas. Het gaat zo: God is overal. Hoe ver, hoe wijd, hoe ruim we God ook proberen te denken het gaat ieder voorstellings-en bevattingsvermogen te boven. Hij kàn nergens niet zijn! Tegelijk heeft Hij overal zijn "Centrum". Toen dacht ik: Dan heeft Hij ook in iedere mens zijn "Centrum", óók ik vorm zo'n Centrum. Niemand kan "uit de boot vallen". Niemand kan "vallen uit zijn hand". NIEMAND!!! ***
Een ontrafeling.
Met een schok kan in je denken èn voelen iets glashelder worden. Vaak geholpen door de omstandigheden. Ik denk dat we deze uiterlijke omstandigheden misschien wel nodig hebben om deze schok te ondergaan. De afgelopen tijd werd ik met een schok dus mij bewust van een innerlijke "knoop". * In mij is eigenlijk nooit iets van wraakgevoelens, van willen vergelden van mij aangedaan onrecht geweest. Het is niet in mij opgekomen vroeger niet en nu niet. Maar er is mij wel veel leed bezorgd. Gewild,ongewild, bewust onbewust. Gewoon per ongeluk. Dat kan en zo is het óók vaak. Geen kwade opzet. * Natuurlijk veroorzaakt dat pijn en verdriet. Wat dáármee te doen? Het aangedane leed en onrecht en de pijn en het verdriet waren vermengd met elkaar. Het was een min of meer verwarde kluwe wol. Misschien toch zèlfs wel "witte wol". * Misschien leefde iets in mij van : Dit onrecht mij aangedaan roept niets op van het willen nemen van wraak of vergelding dùs de pijn en het verdriet moe
De volmaakte liefde.
Liefde leren is een weg gaan. De weg naar de "volmaakte" liefde. Er kan een moment in je leven komen dat je het "kwaad" zó in het gezicht kijkt dat je zegt: " Ik wil geen kwaad met kwaad vergelden. Dìt is te erg. Te destructief". Je wordt wakker aan het kwaad dat je tegemoet treedt. Een positieve werking van het kwaad. En je besluit: "Tegenover iedere "klap" dat het kwaad mij wil toebrengen probeer ik innerlijk te reageren met liefde. Geen kwaad met kwaad vergelden. Niet innerlijk, niet uiterlijk". Na een poos bemerk je dat je "vorderingen" maakt. Je hoeft niet altijd meer bewust je innerlijk besluit te bevechten. Het gaat geleidelijk over in een vanzelfsprekende innerlijke houding. Dàt is nog niet de volmaakte liefde. Die is aan God voorbehouden. Maar je leert wat Liefde is. Liefde reageert niet op alle luimen van iemand die van buitenaf komen zoals haat en leugens. Innerlijk blijf je vrij van een reageren óók al word je u
Narrow minded or....
Wanneer ik zo terugkijk op mijn leven bemerk ik een belangrijke ontwikkeling die van binnenuit gegroeid is. Een verandering ten opzichte van groepen, bewegingen waar ik innerlijk niet zoveel mee had. * Iedereen en alles respecteerde ik.....zo verbeeldde ik mij. Uiterlijk. Het ging niet om "andersdenkenden". Dat was niet eens zo mijn punt. Veel méér ging het om stemmingen, om de sfeer en atmosfeer van deze (vaak religieuze) groepen of bewegingen waar deze mens mee verbonden was.. In mij riep dat irritatie op, een afwijzen. De individuele leden van zulke groepen waren niet zo mijn probleem. Wanneer je een levende mens voor je hebt staat daar een mens voor je. * Maar mijn ergernis over de groep waar deze mens op dat moment van zijn leven bij was zal zéker bewust of onbewust waargenomen zijn. En het stond tussen ons in. * Nú bemerk dat iedere kritiek in mij is verstomd. Innerlijk ervaar ik een heel àndere "houding". Eerder iets wat ik vreugde. blijdschap, oprechte
