Wanneer de demonen brallen.

 Hoe vreemd, hoe vreemd en hoe pijnlijk.

*

Tegenwoordig lijken de demonen het voor het zeggen te hebben. Voor bijna ieder normaal mens is bijvoorbeeld wel duidelijk geworden wat het gebral van bijvoorbeeld een Trump betekende. Velen gingen hem voor, velen volgden en nog veel meer zullen volgen. 

*

De "gewone" mens zal niet zo snel over demonen spreken maar de "kenners" weten uit welke hoek de wind waait.

Maar juist deze "kenners" raken totaal verblind wanneer in hun naaste omgeving zo'n "braller" optreedt. Een vriend, een collega, een familielid. 

Het lijkt moeilijk "afstand te bewaren" en de "antennes goed te richten" wanneer het om mensen dichterbij gaat. Je verwacht het niet en dat doet je de das om. Je"ziet" niet meer, je "hoort" niet meer. En ook dat hoort bij het "demonenwerk". Mensen zand in de ogen strooien en een koptelefoon met zijn "voorkeursdeuntjes" over de oren plaatsen! Hoe dichterbij deze bezetene bij ons staat hoe gemakkelijker het werk.

*

Maar van niet minder belang is dat door onze vooroordelen, onze vastgeroeste voorstellingen, maar ook door onze gemakzucht we wel erg gemakkelijk "doorlaatbaar" zijn voor deze dingen. Je zou kunnen zeggen dat de duivel overal "open doelen" aantreft. Geen "keeper" die ook maar "één bal" tegenhoudt.

En wat doen we vervolgens met dit "gebral"? Wat doen we ermee? Wat doen we met al die ballen die in het open doel geschoten werden?

Zolang we niet gewekt worden door een knalharde bal tegen onze eigen kop die "erin" gaat,  geloven we de leugens en ons spreken en handelen zijn daarmee in overeenstemming! 

Per ongeluk zijn we even "keeper". 

Per ongeluk!

***