Hoop.

 Er kan een tijd komen dat je beter de hoop kunt opgeven. Niet om in wanhoop weg te zinken! Ook niet om apathisch te worden!

Maar hoop kan spanningen zo hoog opdrijven dat het nog nauwelijks uit te houden is. Het kost je teveel energie. Zéker wanneer de hoop bij herhaling de bodem in wordt geslagen. 

De hoop "terughouden" en (stil) afwachten. Maar ondertussen proberen je "ding te doen". 

En óók: Moedig onder ogen zien wanneer iedere keer weer dingen, mensen, situaties (nog) niet veranderen. 

Je kan "geen ijzer met handen breken"! 

Hoe om te gaan met de afname van deze spanning nadat de "rust" is  weergekeerd is een ànder verhaal. Niet onbelangrijk ook daar "wakker" te zijn.

***