"Proefkonijn"?

 

Al heel lang schiet zo nu en dan een wel zeer onaangename gedachte door mijn hoofd.  Die gaat ongeveer als volgt :

Het lijkt wel alsof er een soort experiment wordt uitgevoerd!

Hoe ver en hoelang kan de druk opgevoerd worden waar nog de gevolgen positief lijken te zijn. Waar en wanneer zal het "kantelpunt" zijn? Men lijkt te denken dat er op dit kantelpunt nog wat te "redden" valt en men gaat tot het uiterste al weet niemand wanneer dit "uiterste"  bereikt zal zijn!! Niemand kàn dat weten!

*

Òf men denkt dat dit kantelpunt nóóit zal bereikt zal worden. Dan was het er allang geweest...zou je zeggen. Zegt men misschien hoopvol en verwonderd tegen elkaar. En misschien is dit zo. Maar ....ook dàt kan niemand zéker weten!

En het experiment wordt voortgezet.  Heel interessant maar mensonterend.

*

Deze gedachte zet ik dan maar weer van me af omdat mijn medemensen dàn wel in een heel akelig daglicht komen te staan. Nog erger dan degene die hier de hele boel denkt te kunnen intimideren.

Misschien hangen deze dingen wel samen!!!

*

Rudolf Steiner zegt ergens dat ook al is ziekte karmisch de Antroposofisch arts de plicht heeft al zijn kunnen en kennis in te zetten om de patiënt te genezen. Nóóit mag een patiënt "ziek gehouden" worden omdat het karmisch is. Integendeel. 

Zo is het denk ik met alles. Karmisch of niet waar het ook over gaat, men mag nóóit voor God spelen en de mens "het" maar zelf uit laten zoeken. 

Toch weet ik dat er wél zo gedacht wordt. Door sommigen. Hoe meer shit hoe beter. Gewoon "uitzitten". Tja. Het is een klacht die ik vaker heb gehoord.

En ik denk niet dat men kan en màg zeggen dat dit een verschil is tussen het "priesterberoep" in de Christengemeenschap en de Antroposofische artsen.

Artsen moeten helpen, priesters niet. "Doe effe normaal" zou ik willen zeggen! Wordt weer mens.

*

En wijs mij de plek aan waar dat ergens staat in de priester-voordrachten!!