Vergeven en herinneren. 2

(Liane Collot D'Herbois)

 Vergeven...

vergeving ontvangen...

*

Daarvoor is niet persé nodig een  "Vergevingszondag" zoals de Orthodoxe Kerk dat kent.

Niets op tegen één keer per jaar zo'n Zondag te hebben aan het begin van de Grote Vasten. Zinvol op dat moment. 

Maar wanneer we daarop zouden wachten....

*

Maar op déze wijze in het dagdagelijkse leven iedere keer weer vergeving vragen aan elkaar lijkt me ook niet gezond.

Vergeving schenken èn wéten dat je vergeven wordt hoeft geen toneelstukje te worden. Dan klopt er iets niet!!! Degene die vergeeft voelt zich dan verheven boven de ander. De "schuldenaar" zal zich gekleineerd (kunnen) voelen. Op zo'n moment is er geen sprake van vergeving. Hoe mooi het ook wordt "aangekleed".

Het is (wéér) de één die zich plaatst in een machtspositie. Misschien nú de rollen omgedraaid. 

*

Bij wèrkelijke vergeving zal over en weer de Liefde weer kunnen gaan stromen. Christus kan en zàl weer de "meelevende Derde" worden.

En bij de "handeling van  vergeven" zal altijd diepe dankbaarheid voelbaar worden. Door beide/alle partijen!!

***