Verontwaardiging.

 Als heel klein kind maakte ik mee wat ik nu opnieuw meemaak. Toen was ikzelf minder direct betrokken.  Ik nam waar op welk een onwaardige wijze met anderen werd omgegaan, over anderen werd gesproken. Het trof ook mijzelf wel maar dat was ànders dan van "buitenaf" het waarnemen. 

*

Dat is misschien een verschil met het heden. Ik sta er niet buiten en het heeft meer weg van een langdurige operatie zonder verdoving waar ik zèlf ook nog eens als "chirurg" het mes erin moet zetten. Zoiets. Een onmogelijke opdracht. Zo voelt het soms wel. 

Géén assistentie of ondersteuning van een anesthesist of weet ik wat. Niemand geeft de juiste instrumenten aan. En ik weet vrijwel zéker dat ik straks ook zelf "naald en draad" ter hand moet nemen.

*

Maar als kind zo herinner ik mij wel was in mij een grote verontwaardiging over dit alles. Eigenlijk was iedereen de klos. Behalve de zoon. Die uitte slechts verwijten naar zijn vader en naar mij. Ook met een zekere minachting. Moeder en zoon....

*

En toen als vijfjarige of misschien ook  zevenjarige was voor mij de maat al vol. De verontwaardiging groot. En ik wist dat wat ik hier zag niet deugde. Ik zou op zoek gaan naar de ware Wijsheid en de èchte Waarheid wat het me ook zou kosten.  Ik noemde dat zelfs letterlijk zo. Het was niet een "vaag gevoel". 

In de Antroposofie vond ik dat. Wijsheid en Waarheid. Samen. Maar dat was ook maar weer een begin. 

*

En nu in déze toestand hier, in deze sfeer die wéér niet te verteren valt. En dan denk ik niet alléén aan mijn buurvrouw! Van haar heb ik het meeste last omdat het doordringt tot in mijn huis. Maar aan de àndere kant is zij de minst belangrijke. Géén geestverwant.

*

Het verschil met vroeger is dat het toen het begin van de zoektocht was. In de Antroposofie heb ik (de weg naar) de èchte Waarheid en wáre Wijsheid gevonden. Want ja, ik heb gevonden, maar de tocht ernaartoe gaat ook altijd verder.

 Ik ben op de juiste weg nu. Als kind misschien ookal maar niet bewust. En door alles van de afgelopen jaren verdiept zich juist de Antroposofie. Ik krijg niet eens de kans meer het slechts een theorie te laten zijn!!!

Misschien is dat de zin van deze jaren, van deze fase.

***