Pinksteren of juist niet...

 Op twee manieren kan je kijken naar het vegen van je eigen stoep.

De ene keer kan je zeggen: "Ik moet eerst het eigen stoepje schoonvegen ".  Hou je mond maar over een ànder en let op je eigen doen en laten en spreken! Lever niet teveel kritiek want op jezelf valt genoeg aan te merken wanneer je maar de moed zou hebben....Enzovoort.

*

De àndere is minder nobel en die manier van "vegen" zien we dagelijks om ons heen. "Hij probeert zijn eigen straatje schoon te vegen". We zijn zeer bekwaam geworden hierin. Vakmensen. Professionals!! Wegschuilen achter een ànder om eigen verantwoordelijkheid te ontlopen. Zelfs zo dat we een ander laten creperen. Letterlijk.

*

Net als met ons rijke westen en de ontwikkelingslanden. Of het opvangen van vluchtelingen in Europa. Of ook de klimaatcrisis. We schuiven af, we schuiven door, we geven elkaar de schuld van een ontstane crisis en verdommen het met z'n allen naar èchte oplossingen te zoeken en er aan te werken.

In het klein gebeurt precies hetzelfde. 

*

Voor mij is dàt het tegenbeeld van Pinksteren. 

Het heeft géén toekomst. We blijven mensen die  "de geest hebben verloren" . Géén Pasen, geen Hemelvaart èn geen Pinksteren al zitten we dagelijks vroom in de kerk te kijken en te luisteren naar al het "geweldigs". Juist dáárdoor zou duidelijk kunnen worden hoe we leven in het duister. Maar jaar na jaar schuiven we door en schuiven we af. Liefdeloos, gevoelloos. Met de bezem in de hand vegen we dat het een lieve lust is...

***