"Tegen de verdrukking in".

Er is een periode geweest die ik nu achteraf als de meest rustige en meest vredige ervaren heb. De ongeveer 12 jaren in de Orthodoxe Kerk. Wonend dichtbij een Klooster waar ik wat vrijwilligerswerk deed. Een mooi stel zusters met wie ik goed overweg kon.

De vele,vele mooie diensten en véél meer. Onvergetelijk. Met stille vreugde en dankbaarheid denk ik terug aan die tijd.

*

Maar ik moest weer "opbreken" en een volgende fase begon. Een heftige periode. Heel heftig met vaak momenten van "erop of eronder". Momenten waarin ik dacht : "Waar ben ik aan begonnen? Wat doe ik mijzelf aan?" Een verlangen terug ook soms naar die 12 "stille" jaren. Toch diep van binnen wetend dat dit zo moest gaan ook al begreep ik niet waarom alles zo heftig moest zijn.

*

Wie Lucasevanglie 21 leest kan daar lezen over veel rampspoed waarvan gezegd wordt door Christus dat het moet gebeuren. Je kan dat lezen als grote en ernstige gebeurtenissen in de wereld. Zie wat zich voltrekt wereldwijd op dit moment. En het is nog maar het begin. 

*

Het moet gebeuren om ons wakker te schudden. We moeten de weg naar de geest weer vinden. En dat gaat alleen wanneer we "opengebroken" worden, zoals de aarde omgeploegd moet worden om weer ontvankelijk te worden voor kosmische invloeden en het zaad kan ontvangen. Dan zal het zaad in de aarde stil rusten tot het moment daar is waarop het kan ontkiemen in het voorjaar. En we zien het prille groen en zijn stil verheugd. Aarde en kosmos werken samen. 

*

Zo moeten wij door "omgeploegd" te worden opnieuw ontvankelijk worden voor het goddelijke, voor de geest.

De aarde laat het aan zich gebeuren en heeft geen keuze. De boer zal ploegen en zaaien en oogsten. En dat is een verschil met de mens. Wij zullen "ja" moeten zeggen tegen zo'n  "behandeling". Misschien de vraag: "Heb je de wil gezond te worden?"

*

Zoiets was het misschien toen ik weer "opbrak". Het leek een weg terug maar het bleek meer een nieuw oppakken van wat vroeger was geweest. Er was vroeger gezaaid, het was stil "ondergedoken" als het zaad rustend in de aarde. 

*

Ontkiemen mag een stil gebeuren lijken,  maar zie eens wanneer een plant door het asfalt heenbreekt. Enorme krachten zijn dan werkzaam. Het "asfalt" breekt , de kiem groeit....wanneer niet de "gifspuit" eraan te pas komt. Vaak lijkt het "asfalt" van meer waarde dan het plantje. 

Het "Levende water"

***