"Tegen de verdrukking in" 2

Je kan verbaasd naar mensen kijken die onder zeer  moeilijke omstandigheden de moed erin weten te houden. Verhalen soms zoals nu mensen met elkaar proberen te overleven in de Ukraine. Of vandaag de 4e mei de " dodenherdenking ". Mensen als een Etty Hillesum. Haar verhaal kennen we maar ik weet zeker dat er meer moeten zijn geweest zoals zij.

*

Wat ik nu denk te weten is dat dit géén "overlevingsdrang" was en is. Dat zou dan "slechts" om het fysieke  overleven gaan. En dat is meestal niet voldoende  om "de moed erin te houden". Waarschijnlijk berooft het je van het laatste restje "hoop" en je "laatste krachten" die je nog had.

*

Een mysterie?  Ik weet niet. Misschien is het (ook) dit :

Niet "opgeven" op momenten dat je je "zwak" voelt en denkt niet verder te kunnen. Ook niet "flink" zijn. 

Het zijn de momenten waarop je het beste "om je heen kan kijken". Wàt kan ik doen voor een ànder. Dat hoeft niet iets spectaculairs te zijn. Het kan zijn een gebed voor een ander. Een denken aan een gestorven vriend.....of "vijand". Een brief schrijven of meedoen aan een "Spoedactie" van Amnesty International. Er valt zoveel te doen wanneer je "om je heen kijkt"

*

"Dodenherdenking" hoeft niet slechts eenmaal per jaar met twee minuten stilte. 

En op déze wijze kunnen we "tegen de verdrukking in" ook onze "individuele bevrijding" vieren. 

Bevrijding van onze "innerlijke ketenen". 

Een weg van "binnen naar buiten".

Een weg "vanuit de duisternis naar het licht".

Een weg van "dood naar leven".

Opstandingskracht!

***