Van een hond, een kat en papegaaien.

 

De gezonde kloof!! 
❤ 

Mijn vader was iemand die altijd angst had "teveel" te vragen, maakte nooit duidelijk wat hij eigenlijk zèlf wilde, waar hij ècht behoefte aan had. Op de keren na dat hij "uitbarstte" omdat de druk te groot werd droop hij af als een hond met de staart tussen de benen. En op deze manier was hij "een  vogeltje voor de kat". 

Er waren er die zeiden dat hij altijd zo "bescheiden" was. Later kreeg ik te horen dat ik wat dit betreft op mijn vader leek. Dat was wel zo. Tot afgelopen zaterdag. 

Met een gezonde bescheidenheid heeft dit namelijk niets van doen. Dat is één. 

Als "de kat" op vogeltjesjacht is..

loopt àlles uit de hand 🤔. 

Het andere is dat het zo respectloos is van iedereen. Van degene die zogenaamd zo bescheiden is èn van degenen die hiervan menen te mogen profiteren. 

Een menswaardig met elkaar omgaan daar heeft dit niets mee van doen. Het is mensonwaardig jezelf zó weg te (laten) drukken, het is mensonwaardig een ander weg te drukken. Altijd. 

Géén gezonde kloof meer..
eerder een
 "gevaarlijk koppel". 

Het is nóg mensonwaardiger wanneer bij een eerste "verzet" van de "bescheidene" er een mallemolen van praatjes en problemen ontstaat. Opeens word je (blijkbaar) weggezet als de veeleisende aandachtstrekker bij wie duidelijk grenzen gesteld moeten worden. En iedereen babbelt elkaar na zo merk je. Op een enkeling na die serieus zèlf aan de slag gaat en niet meegaat met roddel en achterklap.

😂

 

Zaterdag heb ik mijn laatste ongezonde "bescheidenheid" van me afgeschud. En er is een zeer gezonde kloof! ontstaan tussen de "papegaaien" en mij. Terug in hùn kooi. 

Géén begrip maar respect.. 

En vandaag bijna een week later wéét ik dat ik een goed werk verricht heb niet alleen voor mijzelf en de "papegaaien"... maar óók voor mijn vader. 

😳🤣

😘