Hoofd èn hart. 1.

 Wanneer ik leef vanuit mijn hoofd dan ben ik iemand die wikt en weegt. De voor-én nadelen van bijvoorbeeld een handeling. "Zal ik dit dàn... Doe ik dàt dan....". 

***

Het is niet in de eerste plaats de overweging van : "Dit is nù nodig, dit wordt nù van mij gevraagd" enzovoort. Zùlk een overweging leeft in het hart.

***

Maar bij "wikken en wegen":  In het beste geval is daar nog ergens aan het eind een opflakkeren van dit vlammetje "dit wordt gevraagd", maar meestal dooft het of wordt willens en wetens gedoofd. Te lastig.

***

Het denken lijkt houvast te bieden. De misrekening is dat ik me dat kan inbeelden omdat het een soort "mechaniek" in ons is. Als een klok draait het 24 uur in het rond en begint dan weer bij 0.00...Oud en vertrouwt. Ik weet precies "hoe laat het is"... over een uur of morgen op dezelfde tijd. Dàt is vaak ons houvast, onze "zekerheid".

***

Wat we vergeten zijn de wisselende omstandigheden. Net als het weer.... Iedere dag, iedere minuut is anders. Vóór ik het weet ligt mijn onoverwinnelijk lijkende oude eik die al zoveel stormen heeft doorstaan "horizontaal".

***

Mijn "klok" had gelijk maar niet "de waarheid". Mijn "klok" gaf mij een onterecht gevoel van rust en zekerheid. Maar "de wind" gooide roet in het eten...

~~~

😏