Het ruime sop kiezen of... .

 

Het "ruime sop kiezen" 
 of
"de hakken in het zand zetten"
? 

In mijn "Orthodoxe tijd" heb ik geen moeite gehad met de zg. dogma's. Misschien kon ik door mijn toen antroposofisch verleden 😉, ze in mijzelf bewegen. Net als ik in deze tijd leerde de Ikonen niet als "houten planken" te beleven. Ik léérde voorbij de plank zien en ik kon doorheen de dogma's een grotere werkelijkheid ervaren. Dat deed niet de plank, dat deed niet het dogma. Het was de beweging in mijzelf. Iets als : het sop is altijd ruimer, ik "koos het ruime sop" (ging vanzelf). 

Waar de dogma's over spreken is iets als een afbeelding op de plank, de Icoon. Men heeft getracht in woorden te vatten wat niet in woorden te vatten is. Hetzelfde wat de Icoon doet. De afbeelding is in feite altijd "onder de maat".

Daarmee zeg ik niets tegen de dogma's, niets tegen de Heilige Vaders van de grote oecumenische concilies, niets tegen de Iconen, niets tegen de Orthodoxe kerk.

Aardse middelen schieten altijd tekort bij het proberen uit te drukken van "goddelijke" aangelegenheden. Woorden, Iconen, zelfs een Goddelijke Liturgie. Aardse middelen zijn altijd beperkt ook al helpt de Heilige Geest ons er woorden voor te vinden. Onze woorden schieten altijd tekort... omdat ze aards zijn. En dat kan ook niet anders. Dit gewoon toegeven is een gezonde nederigheid. 

Van Rudolf Steiner is bekend dat hij worstelde met het uitdrukken in woorden van wat hij waarnam in de geest. Hij spreekt soms over een "stamelen". Altijd probeerde hij met weer andere woorden uit te drukken wat hij ons wilde meedelen. Een heel beweeglijke wijze van omgaan met taal (en geest). 

In die zin zijn de kerkelijke dogma's een onding. Niet omdat ze onwaar zouden zijn maar omdat het is zoals het is. Een =teken. Iets als 1+1=2, dat is een dogma. In feite doodt dan het woord de geest. 

Misschien is het aan de tijd dat de Kerk zich niet bevrijd van de dogma's maar meer als een begin : De Kerk bevrijdt de dogma's uit het "harnas". Net als men doorheen de afbeelding op "de plank", de icoon de hemel kan gewaarworden. Dat vraagt een innerlijke activiteit! Zonder dat gaat het niet. Geloven en geestelijk leven is zeker niet op de "lauweren rusten". Het is de Geest in mij vrij spel geven. Het "ruime sop".... of "de hakken in het zand"...