Ben ik betrouwbaar?

 

Ben ik betrouwbaar of niet? En wat zijn de grote en de kleine zaken?

En wat betekent het wanneer ik een belangrijk werk verricht als onbetrouwbaar mens. Is mijn onbetrouwbaarheid elders van invloed op dat "gewichtige" werk?

Ben ik me hiervan bewust en ga ik gewoon door op de ingeslagen weg dan roep ik over mijzelf een oordeel af.

Ben ik een eerlijk,  oprecht, integer mens, een mens uit één stuk dan is ieder werk gezegend. Groot of klein. Dat onderscheid maakt de integere mens niet eens.

Hoe kan ik bidden om vrede voor de wereld terwijl ik mijn naaste een trap geef, verraad, in de steek laat. Hoe dùrf ik?? 

Gaan deze gedachten niet door ons heen in deze tijd? Of leggen we nog steeds de stem van het geweten het zwijgen op? Misschien denkend dat het alleen "mij" aangaat??

Wàt moet er nog gebeuren tot we in staat zijn af te dalen van onze "troon"?? Is er überhaupt nog tijd?

Het is hartverscheurend te zien hoe we het boze vrij spel geven. Onze "troon", ons ego lijkt belangrijker dan te trachten het Boze van de "troon te stoten".

Wantrouwen, ongeloof en twijfel aan de oprechtheid en integriteit van de ander. Alles wat "goed" is wordt in twijfel getrokken. Zèlfs dat het mogelijk is dat iemand zijn "schuldenaren" vergeeft. En dat niet alleen door de "gewone" gelovigen. Nee, deze zijn nog eerder in staat te geloven in "wonderen" dan de zg. geestelijken in deze tijd. Maar "slecht voorbeeld doet slecht volgen".

 

Lucasevangelie 16 

Twee heren dienen kan niet. Het is God dienen en de stem van het geweten volgen. Of het is mijn ego de baas laten spelen.. over mijzelf èn anderen, wanneer deze laatsten dat toelaten tenminste.