Zeg maar "ja" tegen het boze.

 

Een poging:

"Weersta het boze niet!" (Mattheüsevangelie 5:38-48)

Zeg maar "ja"! Keer de andere wang toe wanneer je een klap in je gezicht krijgt. Dàt is geweldloosheid misschien in de zuiverste vorm.

Zeg maar "ja" is de krachtigste weerstand die we kunnen bieden.

Het vroom en mooi lijkende "ik wil-niet" is misschien wel de grootste valkuil waar we in kunnen duidelijken. Ik wil "goed-zijn" is minder positief dan het lijkt.

Wanneer ik "niet-wil" dan is dat een negatieve beweging. Bij een niet - willen ontstaat een vacuüm waar van alles ongecontroleerd in gedumpt kan worden.

Wanneer ik zomaar mijn hoofd leegmaak zonder voorbereiding omdat het dan wat rustiger en ontspannener voelt begeef ik mij op glad ijs. Ik "wil-niet" de onrust. Weg ermee. Daar ontstaat een "leegte" waar ongecontroleerd van alles in kan komen. En even later zit ik met de gebakken peren. Een kop vol dwaasheden in plaats van Wijsheid!! 

Het boze willen lijkt de goden verzoeken. Maar wanneer ik alle boze neigingen in mijzelf, het kwaad buiten mij "niet-wil" sta ik machteloos hier tegenover omdat er de leegte van het "niet-willen" is. Dat vacuüm waar zelfs geen weerstand van "lucht" meer is. Het "boze" maakt daar gretig gebruik van. Het boze is zielsgelukkig 🤔 hiermee. 

Waar "leegte" is, waar een vacuüm is krijgt het boze de kans. De "leegte" als een soort baarmoeder. Het zaad van het kwaad wordt daar gedumpt en kan zich in het duister ontwikkelen. Tot het "geboren" kan worden. 

Het goede zaad dat werd gezaaid met "goede - wil"... het verschil wordt duidelijk. Het goede zaad wordt gezaaid in goede aarde door de Zaaier. Bewust, gewild. En het ontkiemt en draagt vrucht. 

Het boze...: Ik "wil-niet" .... Ik duw het weg zelfs zonder het te kennen. Het verdwijnt.. èn verschijnt vroeger of later als een monster. 

Zeg ik "ja" óók tegen het zg boze dan verdwijnt het niet in een leegte van het ik "wil-niet" waar ik ook niet meer weet wat daar later uit tevoorschijn kan komen. 

Misschien is het eenvoudigste voorbeeld een verslaving... aan wat dan ook. Hoe harder ik "niet-wil" hoe dwingender wordt het. Op het moment dat ik "ja" kan zeggen in de betekenis van "Okay, jij bent er ook en wij zullen sàmen door één deur moeten" ontstaat er iets geheel anders. We worden niet één! Het is "jij en ik" maar... we gaan samen door die ene deur. 

Nóg anders is het wanneer ik héél bewust kan ervaren op dit moment dat Christus sprak : 

"Ik ben de deur". 

(Johannesevangelie 10)

Nu tot zover voor deze keer. Misschien kom ik erop terug. Misschien ook niet.