De vrucht(en) van lijden.2

 

Misschien is een vrucht van lijden wel dat ik mee-lijden kan. Dat ik ècht mee-lijden kan zonder zèlf ten onder te gaan.

Wie zèlf door het werkelijke lijden is gegaan of nog anders : diegene die eigen lijden door zich heen heeft durven laten gaan die kan geworden zijn als ijzer dat door het vuur is gegaan. Die is in staat ook het lijden van ander mee te dragen al is het eerst nog onaanzienlijk. Stelt het uiterlijk niet veel voor. Misschien dat het in volgende levens tot volle ontplooiing kan komen. 

 

Leed veroorzaakt door eigen familie en vrienden kan de bodem onder je vandaan slaan. Maar je wordt ouder en gaat je eigen weg. Dat kan herstellen. Tot op zekere hoogte. 

Maar wie enig idee heeft wat een geestverwant is, wat geestverwant zijn betekent, die kan al snel tot de conclusie komen dat juist daar de grootste (innerlijke) tragedies kunnen ontstaan. We kennen daar de voorbeelden van. Juist onder geestverwanten verdeeldheid, ruzie, roddel, achterklap. Hoe vernietigend. Niet alleen voor mensen. 

In het klein, wat heet, wanneer dit gebeurt dan wordt een ziel totaal "omgeploegd". Misschien was de voorbereiding al vele jaren bezig... En dan...

Dat kan het lijden in de wereld niet met mij doen. Daarom lijkt er voor mij ook iets niet te kloppen wanneer je wel eens hoort dat mensen (bijna) ten onder gaan aan het lijden in de wereld.

Misschien hierover een volgende keer.