De vrucht(en) van lijden. 1

 In deze wereld wordt onnoemelijk veel geleden. Door alles en iedereen. Letterlijk. De natuur lijdt, de dieren lijden, de mens(heid) lijdt. Daarmee lijden ook de geestelijke wezens, de kosmos. Zèlfs de stralende zon lijdt en lijkt te "huilen". Smart, diepe diepe smart.

Ieder lijden is anders en ook weer niet. Maar door een gesprek gisteren met iemand over gezinnen, families.. Naar aanleiding daarvan bemerkte ik : Het lijden in de wereld gaat niet aan me voorbij. Wanneer je ziet hoe met elkaar omgegaan wordt. Vluchtelingen.. Zèlfs zo ver dat bootjes met mensen teruggeduwd worden de zee in in plaats van gered te worden.

Ja dat gaat mijn voorstellingsvermogen te boven. Wanneer je daarover nadenkt : een hartverscheurend beeld, een hartverscheurend gebeuren. Maar dat zeker niet alleen wat betreft de vluchtelingen die de dood ingejaagd worden. De mens die het bootje een duw teruggeeft de zee in.... Misschien nog wel hartverscheurender dan de vluchtelingen.... De vluchtelingen verdrinken... Deze mens die dat veroorzaakt "leeft" verder... Wàt is er met déze mens?? Innerlijk?? In de greep van... "bezeten door"...

1000X10000 per jaar, dag na dag vindt het plaats. Het terugduwen de zee in van mensen die om hulp smeken is een duidelijk beeld wat in oneindig veel variaties dagelijks ook om ons heen, in onze directe omgeving gebeurt. Heel velen die verontwaardigd zijn over die bootjes zijn dat niet op het moment wanneer in hun directe omgeving "een bootje" wordt teruggeduwd. Dan komen dezelfde smoezen omhoog als bij de mens die op zee het bootje met vluchtelingen een duw teruggaf. 

Dan heb je nog de mensen die dit gedrag verdedigen in de trant van : Nù even hard zijn om betere oplossingen af te dwingen. Wat moet je anders. De politiek moet met oplossingen komen. Tot die tijd zit er niets anders op dan de bootjes terugduwen de zee. Ik hoorde een vrouw dit vorige week op de radio vol overtuiging verdedigen, dit terugduwen van bootjes. Uit wereld van de rederijen was ze meen ik. Een gerespecteerde persoonlijkheid met (enig) aanzien en gezag. Uiterlijk gezien een normaal mens maar... Of de journalist net zo verbijsterd was als ik en daardoor eigenlijk niet of nauwelijks reageerde hierop weet ik niet...

"Tranentrekker"... 

Het is net zo iets als die hele toeslagenaffaire hier in Nederland. Mensen vals beschuldigen van fraude, toeslag intrekken met alle vernietigende gevolgen van dien voor hele gezinnen. Dat is ook een "bootje terugduwen". En ook hier zijn twee partijen. De slachtoffers maar óók degenen die dit gedaan hebben. 

En een Pieter Omtzigt die dit niet pikt en dit aan de kaak stelt... Zie. Zó zijn onze manieren. En we "janken" met z'n allen veel te weinig hierover. 

Kinder in Kabul. 

Maar het lijden door familie, vrienden, geestverwanten veroorzaakt bewerkt in mij nog iets geheel anders dan al dit lijden... Daarover later.