"Ik ben....het Licht der wereld"
Wat een schok moet dat zijn geweest....De blinde ziet niet alleen maar hij kijkt als eerste recht in de ogen van Jezus. Heftig!
Christus, het Woord zegt : "Ik ben het licht der wereld." Hij zegt niet: "Ik ben het licht". Zou dat per ongeluk zijn? Of wat kan hiermee uitgesproken worden?
Mijn gedachten gaan nù ongeveer zo:
" De wereld" draagt iets in zich, kàn in zich dragen een soort begrenzing. Er is "de wereld" maar er is méér. Je zou bij "de wereld" de kosmos kunnen denken. Dan kom je al snel uit bij de zon.
Christus het licht der wereld. Christus de Zon.
Maar wanneer "de wereld" mij een gevoel van begrenzing geeft wat is dan dat "méér"? Iets "grenzeloos"? Misschien kan ik daar de Vadergod ervaren. Eigenlijk kan ik daar dan niet spreken over "de wereld" van de Vader. Iets "grenzeloos" is niet "de wereld". De Vader zond de Zoon náár /in de wereld. Dan kan de Vader niet "de wereld" zijn.
God is Licht, in Hem is geen duisternis, geen begrenzing.
En ik dacht ongeveer: de Zoon die uitgaat van de Vader verdicht zich tot Zon zodat het Licht, het wezen van de Vader ervaarbaar kan worden voor de mens. Dat wij het Licht "verdragen" kunnen.
Ex Deo Nascimur.
Wij zijn uit God geboren. Als kinderen. We zijn zijn "substantie". Dat kan niet anders betekenen dan dat we "licht" zijn. Licht is ons ware wezen. Maar om dit te vinden moesten we het eerst verliezen. Geen enkel bewustzijn meer hiervan. Los van God.
Totdat Christus verschijnt. De Christus-zon. Gezonden door de Vader.
En dan de blinde die de Heer in de ogen kijkt en in dít zien zichzelf ziet en herkent als " lichtwezen". Christus als spiegel.
"Ik ben het Licht der wereld" en "Niemand komt tot de Vader dan door mij". Misschien dat de schok van herkenning tegelijk maakt dat we niet het bewustzijn verliezen. En óók de wil die zich al roerde nu zó krachtig is geworden dat het de ogen niet meer neerslaat maar wil zien Hem die hij gevonden heeft waardoor hij zichzelf vindt en terugkeert tot de Vader!



Reacties