De balans is zoek!

 "Geist-erkenntnis" is iets anders dan het bezitten van "weetjes". Te vaak wordt het wél zo gebruikt. Dat ligt niet aan de "Geist-erkenntnis", dat ligt al helemaal niet aan Rudolf Steiner die ons een schat geschonken heeft in àlles wat hij gebracht heeft vanuit zijn eigen beleven van de Geest. Zijn ervaringen mèt de Geest. Dat waren geen "weetjes" die hij vervolgens toepaste op van alles en nog wat.

Je zou kunnen zeggen dat hij het  "met bloed, zweet en tranen"...letterlijk voor ons, voor de wereld "omlaag" heeft gehaald.  Niet om er een theorie van te maken. Niet een kille wetenschap die zich nauwelijks onderscheidt van de ons bekende natuurwetenschap. 

*

Ook het geloof kan kil zijn. Wanneer het geloof uit niet meer bestaat dan regels en dogma's is het een geloof van het hoofd en niet van het hart!! 

Onze woorden zullen ook altijd onze daden moeten dekken. Over  "reinheid" spreken of zingen met een hart vol "vunzige" gedachten....

*

Steeds duidelijker wordt dat we de boot aan het missen zijn. Door aan de ene kant àlles te zetten op Geist-erkenntnis zónder het gelovige, vrome hart.

 Aan de àndere kant de oprecht gelovige die de "Geist-erkenntnis" vreest. En niet geheel ten onrechte wanneer zij alleen maar waarnemen de "Erkennende" zónder vroomheid, zónder ware nederigheid. 

*

Zowel de "Geist-erkenntnis- Schüler" als de "Gelovige" zullen de wáre nederigheid moeten vinden.  En dan kunnen deze twee elkaar ook weer vinden. Hoofd en hart. 

Niet denken dat je "het"... weet of dat je het "hebt".

"Wie staat ziet toe dat hij niet valt"... geldt voor beiden.