Het is bijna zo ver. 2
Wanneer Hij om ons is en bij ons is kan het niet anders dan dat Hem raakt wat wij doen. Ons hele zijn is niet meer mogelijk zonder Hem.
*
En dan die "minste broeder"...wat ik wel of niet doe aan en voor mijn broeder raakt Christus "in het hart".
Dat betekent toch dat wanneer ik voor die ene mens zorg draag of wanneer ik die ene mens naar de zijlijn duw, negeer....In wezen treft het niet die ene mens. Het overstijgt al het persoonlijke!!!
*
Wanneer we werkelijk een gevoel ontwikkeld hebben dat we "één zijn in Christus" dan zal het in mij "schuren" wanneer ik die ene "minste broeder"...niet "dien", niet dienen wil om welke reden dan ook.
*
Wanneer ik slechts met mijn hoofd "opstijg" of wanneer ik het "hoog in de bol heb".....ben ikzelf al niet meer één, niet "heel", niet gezond.
Het "willen dienen " begint met de eigen "gezond-wording". Het niet dienstbaar willen of kunnen zijn zegt niets over die ene mens die "de klos" lijkt te zijn maar àlles over die mens die de ander in de steek laat. Déze heeft een beperkte blik. Ziet of ervaart niet wat het betekent voor het "gehele lichaam". Merkt daardoor óók niet hoe hard het juist hem zèlf treft als ook behorende tot dit lichaam.
*
We zijn "één lichaam" of geen lichaam.
Maar ook één groot "geheim" is
:
Een ànder kàn mij nooit afsnijden van het geheel. Wie die poging waagt snijdt slechts zichzelf af.
En zo is het:
Wat ik aan "de minste van mijn broeder doe" doe ik aan Hem ...of als ik het nalaat zal Hij (moeten) zeggen: "Ik ken u niet".
*
Wie afgesneden is van het geheel voelt misschien op dàt moment niet "de pijn". "Los van mij kan je niets doen" zegt Christus ook. Los van Hem zijn we "dood".
Het is kiezen tussen leven en dood.
Kies ik het leven dan betekent dat : mijn minste broeder onzelfzuchtig dienen.
Wanneer ik dit weiger snijd ik niet die "minste broeder" af maar mijzelf.
***
Reacties