Het ruime sop kiezen of..2.

 

Eerder schreef ik vandaag over dogma's. Dat woorden de Geest, het leven kunnen doden. Dat zelfs de Goddelijke Liturgie méér is dan wat we horen en zien. En de Iconen niet een beeltenis op een plank maar...

Toch misschien nog twee voorbeelden. 

Het Iconen vereren moest ik leren. Een "plankje kussen" ... Nu ja. Ik leerde het niet door mijzelf te hersenspoelen of mijzelf geweld aan te doen. Maar het was de Moeder Overste. 

Dat ik gedoopt zou worden in de Orthodoxe Kerk stond al wel vast. Dat betekende dat ik me toch een beetje "orthodox" moest leren gedragen 😏. Nee, niet gelijk als een Heilige. Dat was voor na de doop.... Dacht ik. 

Zij zag blijkbaar dat ik de Iconen niet vereerde. En onverwacht sprak ze me daarop aan in de Kapel staande voor een Icoon van de Moeder Gods.

 Ze zei ongeveer het volgende : "Als je Orthodox wilt worden zul je je ook aan de Tradities van de Kerk moeten houden. Het iconen vereren hoort daarbij". Ik knikte alleen maar en keek wat treurig naar de Moeder Gods.

 Dat was me wat. Twee "Moeders" die opeens iets van me wilden. Mijn hart kromp ineen. Dat iedereen iconen vereerde vond ik prima. Ieder z'n meug. Maar... wat gênant. Hoe moet dat nu? Ik doe niets voor het "vertoon" of omdat het "hoort". Zelfs niet in de Orthodoxe Kerk. En ik zag al voor de tweede keer de doop aan mijn neus voorbijgaan. 

Moeder Overste was een heel fijngevoelig mens en ik vermoed dat ze mijn innerlijke kramp wel voelde. Ze ging verder... nog steeds onder het "alziende oog van de Moeder Gods". Ze zei : "Het is niet zo dat jij iets aan de Icoon gééft. Je ontvangt iets wanneer je de iconen vereert. Je ontvangt..." 

Deze Overste sprak vanuit een diepe eigen ervaring. Anders had ze dat nóóit gezegd. Het was niet een lesje gelezen in een boek over een Heilige. Niet eens om mij te "dwingen"...Ze gùnde mij dezelfde ervaring. Bij haar was het niet iets van "doen omdat het moet vanwege de Traditie". Ze deed nooit "alsof"! Blijkbaar had zij de ervaring van doorheen de Icoon... ".

💛

Daar komt leven in een "oude Traditie". Maar dat kan alleen door de mens die de Iconen vereert. Wanneer ik niet het boek open is het boek gesloten en weet ik niet wat het mij vertellen wil. Dode letters... Ik moet in actie komen. Uiterlijk én innerlijk!!

 ***

De Goddelijke Liturgie eigenlijk hetzelfde verhaal. Daar is méér, veel meer dan mijn zintuigen mij kunnen vertellen. Ik zal voorbij de "zintuigelijkheid" moeten. En daar zijn dan toch de verhalen over bijvoorbeeld dat enkelen Engelen waarnemen terwijl de Cherubijnenhymne gezongen wordt. Alsof het dak zich opent.... 

***

Dit kan met bomen, met bloemen.... Maar ook met woorden. Wanneer ik met mijn gewone denken stuit op woorden van bijvoorbeeld de dogma's maar netzo het Evangelie dan ketsen  ze onveranderd terug als een blok ijs. Leven kan ik erin brengen door "hartewarmte". Het blok ijs is vergelijkbaar met waar ik eerder over schreef de dogma's met het =teken. 1+1=2. Klaar is het. Maar Leven kan ik erin brengen door het erkennen dat ik als aardemens beperkt ben. De Geest kan niet verder dan ik ben, de Geest laat vrij en dwingt niet. De grens is niet Geest maar mijn (aarde)mens zijn.

***

 Alleen ik kan moeite  doen iets minder "beperkt" te zijn, de beperking op te heffen en achter en door en misschien wel in de woorden leven te brengen.

 Dan is het Pasen geworden. 

Het Woord komt in mij tot leven. 

Ik kom tot leven!!! 

 

Ook Minsk..